Tartrazyna (żółcień spożywcza 5, E102) – organiczny związek chemiczny, cytrynowożółty barwnik azowy produkowany głównie do celów spożywczych. Należy do syntetycznych barwników kwasowych z grupy barwników pirazolowych (pirazolonowych). Jako pierwsi otrzymali ją J.H. Ziegler i M. Locher w 1884 roku[2] i był to pierwszy uzyskany pigment pirazolonowy[1][3]. Jest dopuszczona do użytku przez amerykańską agencję FDA (mimo tego jest zakazana w niektórych krajach), która wymaga umieszczenia na opakowaniach produktów zawierających ten związek adnotacji FD&C No. 5 (Stany Zjednoczone nie stosują symboli E).
Jest składnikiem niektórych kosmetyków[6][7] oraz barwnik do wełny i jedwabiu; papieru, galalitu, przy wytwarzaniu laków stosowanych w poligrafii, druku tapet. Dzięki barwieniu tartazyną można uzyskać wyraźny i trwały żółty kolor[3].
Tartrazyna nie została zaklasyfikowana przez IARC jako prawdopodobny, możliwy lub potwierdzony czynnik rakotwórczy dla ludzi[9].
Uwagi
↑Użycie tartrazyny jako barwnika produktów spożywczych było w pewnym okresie zalecane w niektórych krajach, między innymi w Wielkiej Brytanii i Republice Federalnej Niemiec[5].
↑J.H.J.H.ZieglerJ.H.J.H., M.M.LocherM.M., Ueber die Tartrazine, eine neue Klasse von Farbstoffen, „Berichte der deutschen chemischen Gesellschaft”, 20 (1), 1887, s. 834–840, DOI: 10.1002/cber.188702001188 [dostęp 2024-02-10](niem.).
↑ abcWielka Encyklopedia Powszechna. T. 11. Warszawa: PWN, 1968, s. 403.
↑„Colour Index”, 2 wydanie, The Society of Dyers and Colourists, Dean House, Piccadilly, Bradford, Anglia; The American Association of Textile Chemists and Colourists, Lowell Technological Institute, Lowell Mass, USA, 1956-1958; tom 1, „Apendix I Recomended permitted list of Dyes for use in UK”, s. 1799; „Apendix III Recomended of Dyes for use in Western Germany”, s. 1803.
↑Luis FermínL.F.Capitán-VallveyLuis FermínL.F. i inni, Simultaneous determination of tartrazine and sunset yellow in cosmetic products by first-derivative spectrophotometry, „Microchimica Acta”, 126 (1-2), 1997, s. 153–157, DOI: 10.1007/BF01242678 [dostęp 2024-02-10](ang.).
↑Luis Fermín Capitán-Vallvey, Natalia Navas Iglesias, Ignacio de Orbe Payá, Ramiro Avidad Castaneda. Simultaneous determination of tartrazine and brilliant blue in cosmetic products by first-derivative spectrophotometry. „Analusis”. 23 (9), s. 448–451, 1995. (ang.).