Komarówka Podlaska – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie radzyńskim, siedziba gminy Komarówka Podlaska[5][6].
Integralne części wsi Komarówka Podlaska[5][6]
SIMC |
Nazwa |
Rodzaj
|
1024557 |
Nowa Komarówka |
część wsi
|
Wieś stanowi sołectwo gminy Komarówka Podlaska[7]. Według Narodowego Spisu Powszechnego z roku 2011 wieś liczyła 1187 mieszkańców[8].
W Komarówce ma także swoją siedzibę dekanat Komarówka Podlaska oraz należąca do niego parafia pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa.
Miejscowość była przejściowo siedzibą gminy Żelizna. W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Komarówka Podlaska. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bialskopodlaskiego. Przez wieś przebiega Droga wojewódzka nr 813, stanowi sołectwo gminy Komarówka Podlaska[7].
Prawa miejskie od 1662 do 26.02.1822[9][10].
Historia
Miejscowość założona została w 1672 roku przez Jana Kazimierza Kierdeja, marszałka grodzieńskiego oraz starostę przewalskiego i filipowskiego, jako tzw. miasto prywatne. W dokumencie z dnia 16 kwietnia 1672 r.[11] ówczesny właściciel miasta zezwolił na odbywanie dwóch jarmarków oraz targów, określił sądowe kompetencje wójta, zezwalające jednocześnie na apelacje od jego wyroków do sądu dziedzica, a także zobowiązał mieszczan do wybudowania ratusza oraz studni. Zgodził się również by mieszkańcy Komarówki wyrabiali gorzałkę, miody i piwo na własne potrzeby. W przypadku sprzedaży tychże mieli wnosić opłaty po 50 gr od waru. Jan Kazimierz Kierdej zezwolił również na swobodny połów ryb w pobliskim jeziorze. W zamian za wymienione wolności, mieszkańcy mieli płacić po dziesięcioletnim okresie podatek w wysokości wynoszącej 1 gr od placu większego (o powierzchni 37 prętów) oraz oddawać na rzecz dziedzica po dwie kury rocznie. Dziedzic zadbał również o estetykę nakazując „dla ozdoby i bezpieczeństwa” otoczenie miasteczka rowem i wystawienie parkanu z drewna, pobranego na ten cel z okolicznych lasów. Zobowiązał również mieszczan do odbywania regularnej straży przeciwpożarowej obejmującej domostwa i zabudowania kościelne. Po śmierci założyciela miasta w 1685 właścicielem Komarowa (nazywanego również Kierdejową Wolą) został jego syn Władysław Antoni Kierdej. W dniu 20 VII 1682 potwierdził on przywilej nadany miastu przez ojca z jednoczesnym nakazem, skierowanym do mieszczan chrześcijan, jak i żydów, wystawienia zabudowań w okresie dwóch lat.
Od 1795 roku w zaborze austriackim, od 1807 roku w Księstwie Warszawskim, od 1815 roku w Królestwie Polskim. Postanowieniem namiestnika Królestwa Polskiego z dnia 26 lutego 1882 roku zmieniono Komarówkę na osadę wiejską. W 1709 r. erygowano tutaj parafię pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa – uposażoną przez Katarzynę Rudominównę Dusiacką i jej syna Józefa Kierdeja – uposażenie polegało na nadaniu 3 ćwierci włóki wraz z trzema poddanymi. Pierwszy drewniany kościół spłonął w trakcie pożaru w dniu 11 V 1847, dzięki zabiegom ks. Juliana Kryńskiego i miejscowych parafian nową świątynię wybudowano w dziesięć lat później – istniała ona do ok. 1920 roku. W roku 1847 odnotowano w Komarówce tylko 56 osób wyznania rzymskokatolickiego (21 mężczyzn i 35 kobiet), którzy zamieszkiwali tylko 10 domów. Większość mieszkańców wyznawała religię greckokatolicką. W 1887 r. parafia została powiększona o wiernych z parafii Wohyń (władze carskie zamknęły tam kościół za pomoc unitom). Obecny kościół parafialny został wybudowany w latach 1909–1912 (w stylu neogotyckim).
Gminny Ośrodek Pomocy Społecznej w Komarówce Podlaskiej prowadzi Warsztaty Terapii Zajęciowej w Kolembrodach.
Ludzie związani z Komarówką Podlaską
Z tym tematem związana jest kategoria: Ludzie urodzeni w Komarówce Podlaskiej.
Zobacz też
Uwagi
- AGAD Komisja Rządowa Spraw Wewnętrznych i Policji sygn. 3195b, k. 137v
Przypisy
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 56596
- ↑ Wieś Komarówka Podlaska w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2023-10-15] , liczba ludności na podstawie danych GUS.
- ↑ NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2023-10-15] .
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 493 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22] .
- ↑ a b c TERYT (Krajowy Rejestr Urzędowego Podziału Terytorialnego Kraju). Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2017-05-18].
- ↑ a b Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200).
- ↑ a b Strona gminy, sołectwa
- ↑ GUS: Ludność – struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r..
- ↑ Postanowienie Xsięcia Namiestnika Królewskiego Nr 1,070 z dn. 26 lutego 1822; wg Wykazu Miast w Królstwie Polskiem na wieyskie osady zamienionych od dn. 1 lutego 1820 r., to iest od daty ustanowienia Kommissyi dla Miast; w Aktach Komisji Rządowej Spraw Wewnętrznych (KRSW) nr 201, k. 44 w Archiwum Głónych Akt Dawnych w Warszawie (AGAD).
- ↑ Rodecki, F.B., 1830. Obraz jeograficzno-statystyczny Królestwa Polskiego. Drukarnia Antoniego Gałęzowskiego i Kompanii. Warszawa.
- ↑ „-- postanowić obiecujemy targi w tym mieście dwa razy w tydzień podług przywileju JKMci od lat dziesięciu bez wyciągania targowego i innych podatków, jak i jarmarki w czasie przywileju JKMci wyrażonych --”.
Linki zewnętrzne
Wsie |
|
---|
Kolonie |
|
---|
Osada leśna |
|
---|
Integralne części wsi |
- Elizin
- Folwark
- Kamienne
- Kolembrody (osada leśna)
- Kurhany
- Nowa Komarówka
- Ochodnik
- Parcele
- Sajbudy
- Starowieś (Kolembrody)
- Starowieś (Żelizna)
- Szmulowizna
- Zagumienie
- Zakanał (Kolembrody)
- Zakanał (Walinna)
- Zamurówka
- Zasumińskie
- Zawieś
- Zawsiowa
|
---|