Kathy Baker
![Ilustracja](//upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/2/22/KathyBaker.jpg/240px-KathyBaker.jpg) Kathy Baker z nagrodą Emmy (1993)
|
Imię i nazwisko
|
Katherine Whitton Baker
|
Data i miejsce urodzenia
|
8 czerwca 1950 Midland (Teksas)
|
Zawód
|
aktorka
|
Współmałżonek
|
Donald Camilleri (1984–1999; rozwód) Steven Robman (od 2003)
|
Lata aktywności
|
od 1983
|
|
Kathy Baker, właśc. Katherine Whitton Baker (ur. 8 czerwca 1950 w Midland) – amerykańska aktorka. Za rolę w serialu Gdzie diabeł mówi dobranoc otrzymała m.in. trzykrotnie nagrodę Emmy oraz Złoty Glob[1].
Życiorys
Wczesne lata
Urodziła się w Midland[2] w stanie Teksas jako córka Helene Andree (z domu Whitton) i Johna Seawanda Bakera[3], geologa i nauczyciela[4]. Jej babka ze strony matki była pochodzenia francuskiego[3], a jej rodzina miała też korzenie angielskie, irlandzkie i polskie[3]. Wychowywała się w Nowym Meksyku w rodzinie kwakrów[5]. W 1968 ukończyła liceum Mills High School w Millbrae w Kalifornii. Brała udział w programie aktorskim Boston University School of Fine Arts Acting i na początku lat 70. studiowała aktorstwo w California Institute of the Arts. W 1977 ukończyła studia z tytułem Bakalaureata na wydziale języka francuskiego na Uniwersytecie Kalifornijskim w Berkeley[6]. Studiowała cukiernictwo w słynnym Le Cordon Bleu w Paryżu.
Kariera
W 1983 rozpoczęła karierę aktorską w Magic Theatre w San Francisco w sztuce Sama Sheparda Fool for Love u boku Eda Harrisa występując w roli May, za którą w 1984 dostała nagrodę Obie w spektaklu off-broadwayowskim i została uhonorowana nagrodą Theatre World[7]. Grała potem w produkcjach off-broadwayowskich takich jak Pożądanie w cieniu wiązówEugene’a O’Neilla (1984) i Ciocia Dan i Lemon Wallace’a Shawna (1985) w roli Lemon[8].
Po raz pierwszy zaistniała na ekranie jako Louise, żona astronauty Alana Sheparda (Scott Glenn) w dramacie historycznym Philipa Kaufmana Pierwszy krok w kosmos (1983). Baker zdobyła szerokie uznanie za swoją kreację Punchy w dramacie kryminalnym Jerry’ego Schatzberga Cwaniak (1987), po czym zmierzyła się z wymagającą rolą Charlie Standers w dramacie rekonwalescencji Czysty i trzeźwy (Clean and Sober, 1988)[9], za którą była nominowana do Independent Spirit Awards[10]. Zwróciła się do bardziej komediowej roli zalotnej gospodyni domowej Joyce Monroe w dramacie familijnym Tima Burtona Edward Nożycoręki (1990) i ostatecznie trafiła do telewizji, regularnie występując jako lekarka Jill Brock z małego miasteczka i żona szeryfa (Tom Skerritt) w serialu CBS Gdzie diabeł mówi dobranoc (1992–1996)[11].
Życie prywatne
W latach 1984–1999 była żoną Donalda Camilleriego[12], z którym ma syna Juliana Josepha (ur. 27 listopada 1984)[13] i córkę Marieclaire. W czerwcu 2003 poślubiła reżysera teatralnego Stevena Robmana[12].
Filmografia
Filmy
Seriale
Przypisy
Linki zewnętrzne
1960–1979 |
|
---|
1980–1999 |
|
---|
2000–2019 |
|
---|
2020–2039 |
|
---|