Urodziła się w rodzinie rzymskokatolickiej pochodzenia niemieckiego[5] jako druga z trzech córek Fredericki (z domu Hehr) i Leo Henry’ego Browna, wydawcy lokalnej gazety „The Kulm Messenger”[6][7][8]. Ma dwie siostry – starszą Mary Lou Belmont i młodszą Janet Lee[9].
W 1942 jej rodzina przeprowadziła się do Burbank, w stanie Kalifornia, gdzie w 1947 ukończyła szkołę średnią Bellamarine Jefferson High School. Następnie studiowała w Glendale College w Glendale i w 1954 ukończyła Immaculate Heart College w Los Angeles na wydziale biznesu[10]. W latach 1950–1952 pracowała jako sekretarka w fabryce produkującej części do samolotów Burbank Airport. W 1953 zajęła drugie miejsce w konkursie piękności o tytuł Miss Ameryki, co zadecydowało o jej dalszej karierze.
Kariera
Po udziale w programie sieci NBCParada piękności, zadebiutowała na dużym ekranie rolą gościa na przyjęciu w komedii muzycznej Szczęściara (Lucky Me, 1954) z Doris Day. Występowała potem w wielu westernach, m.in. Wspólnik Tennesseego (Tennessee’s Partner, 1955) z Ronaldem Reaganem, Powrót Jacka Slade’a (The Return of Jack Slade, 1955), Człowiek ze strzelbą (Man with the Gun, 1955) u boku Roberta Mitchuma, Ukrywane strzelby (Hidden Guns, 1956), Alarm w Table Rock (Tension at Table Rock, 1956), Misja Arizony (Gun the Man Down, 1956) i Czarny bicz (The Black Whip, 1956)[11].
Ogromny sukces zdobyła rolą hazardzistki Feathers w westernie Rio Bravo (1959) u boku Johna Wayne’a. W 1960 roku została uhonorowana nagrodą Złotego Globu dla najbardziej obiecującej aktorki[12]. Na ekranie stworzyła typ nowoczesnej femme fatale w dramacie Gorączka we krwi (A Fever in the Blood, 1960), melodramacie Grzechy Rachel Cade (The Sins of Rachel Cade, 1961) i dramacie komediowym Jessica (1962). Jednak osiągnięciem aktorskim był występ u boku Lee Marvina w dwóch obrazach – dramacie kryminalnym noir na podstawie opowiadania Ernesta HemingwayaZabójcy (The Killers, 1964) z Ronaldem Reaganem i dramacie sensacyjnym Zbieg z Alcatraz (Point Blank, 1967)[13].
Stała się najbardziej znana z małego ekranu w roli policjantki sierżant Suzanne „Pepper” Anderson w serialu kryminalnym NBCSierżant Anderson (Police Woman, 1974-78), za którą odebrała w 1975 roku nagrodę Złotego Globu oraz zdobyła potem trzykrotnie nominację do nagrody Emmy (1975–1977) i trzykrotnie nominację do nagrody Złotego Globu (1976–1978)[14].
Była dwukrotnie zamężna; z byłym futbolistą amerykańskim Gene’em Dickinsonem (od 2 czerwca 1952 do roku 1960) oraz muzykiem, pianistą i kompozytorem Burtem Bacharakiem (od 15 maja 1965 do roku 1981), z którym miała córkę Leę Nikki Bacharach (ur. 1966, zm. 4 czerwca 2007; popełniła samobójstwo). Spotykała się także z piosenkarzem i aktorem Frankiem Sinatrą (1954–1964)[17], aktorem Deanem Martinem (1958), gospodarzem talk-showLarrym Kingiem, reżyserem Richardem Brooksem (1959), komikiem George'em Jesselem (1959), reżyserem Vincente'em Minnellim (1960), prezydentem USA J.F. Kennedym (1960–1961), Arthurem M. Loewem Jr. (1961), aktorem Anthonym George'em (1962), producentem filmowym Charlesem Feldmanem (1962), dziennikarzem telewizyjnym Harrym Reasonerem, producentem telewizyjnym Johnnym Grantem (1962), piosenkarzem Eddiem Fisherem (1964), Davidem Janssenem (1966–1976), Williamem Shatnerem (1974), prezenterem telewizyjnym Johnnym Carsonem (1983), piosenkarzem Julio Iglesiasem (1984–1986) i piosenkarzem Billym Verą (1986–1989)[18].