PROFILBARU.COM

Halina Słonicka
Data i miejsce urodzenia	29 marca 1931 ; Czerniany koło Kobrynia
Data i miejsce śmierci	9 lipca 2000 ; Warszawa
Typ głosu	sopran
Gatunki	opera
Zawód	śpiewaczka, pedagog wokalistyki
Aktywność	od 1955
	Odznaczenia

Halina Słonicka (ur. 29 marca 1931 w Czernianach na Polesiu, zm. 9 lipca 2000 w Warszawie) – jedna z najwybitniejszych polskich śpiewaczek operowych (sopran), wybitny pedagog wokalistyki.

W latach 1957–1990 solistka Teatru Wielkiego – Opery Narodowej w Warszawie. Miała w repertuarze 30 partii operowych. Obok opery ważną dziedziną jej sztuki były pieśni oraz oratoria i kantaty.

Na scenie występowała z polskimi artystami: Andrzejem Hiolskim, Kazimierzem Pustelakiem, Bernardem Ładyszem, Bogdanem Paprockim, Wiesławem Ochmanem, Krystyną Szczepańską i Hanną Rumowską. Współpracowała z dyrygentami, m.in. Kurtem Masurem, Stanisławem Wisłockim, Witoldem Rowickim, Janem Krenzem, Bohdanem Wodiczką, Jerzym Semkowem, Jerzym Katlewiczem, Walerianem Bierdiajewem i Pawłem Kleckim.

Początki kariery

Była absolwentką Technikum Budowlanego w Białymstoku, po którym dostała się na Wydział Architektury Politechniki Warszawskiej. Dyrygent szkolnego chóru namówił ją do wzięcia udziału w konkursie Szukamy Młodych Talentów w Białymstoku, który wygrała. W nagrodę uzyskała stypendium Ministerstwa Kultury i miejsce w warszawskiej średniej szkole muzycznej, dla której zrezygnowała ze studiów na Wydziale Architektury. Będąc uczennicą prof. Magdaleny Halferowej, pięcioletni program szkoły muzycznej zrealizowała w ciągu trzech lat. Dyplom uzyskała w 1955 roku, będąc w międzyczasie solistką Zespołu Pieśni i Tańca Wojska Polskiego, z którym odbyła pierwsze zagraniczne tournée (ZSRR, Chiny i Korea Północna). W latach 1955–1960 kontynuowała studia wokalne w warszawskiej Akademii Muzycznej (również w klasie prof. M. Halferowej), uzyskując dyplom z wyróżnieniem. Jeszcze podczas studiów, w roku 1957, otrzymała etat w Teatrze Wielkim i została jego solistką.

Działalność pedagogiczna

W 1980 roku rozpoczęła pracę pedagogiczną. Początkowo wykładała na Wydziale Wychowania Muzycznego Filii Warszawskiej Akademii Muzycznej w Białymstoku, a od roku 1983 w warszawskiej Akademii Muzycznej. W roku 1994 otrzymała tytuł profesora.

Do jej uczniów należeli m.in.: Małgorzata Walewska, Dorota Radomska, Beata Morawska, Gabriela Silva, Jolanta Janucik, Katarzyna Trylnik, Dorota Całek, Monika Ledzion-Porczyńska, Kira Boreczko, Marlena Borowska, Jacek Laszczkowski i inni.

Życie prywatne

W roku 1961 wyszła za mąż za pianistę Jerzego Marchwińskiego (obecnie męża Ewy Podleś); ich córka Anna Marchwińska jest także pianistką.

Upamiętnienie

Została sportretowana jako moniuszkowska Hrabina na znaczku wydanym przez Pocztę Polską z okazji inauguracji działalności Teatru Wielkiego po odbudowie.

Była wielką orędowniczką ustanowionej w roku 2000 Nagrody im. Andrzeja Hiolskiego za najlepszą rolę operową sezonu, przyznawanej przez Ogólnopolski Klub Miłośników Opery Trubadur wraz z Fundacją Opera. Obecnie, oprócz nagrody głównej, przyznawane jest również Wyróżnienie Pamięci Haliny Słonickiej.

Spoczęła na cmentarzu w Białymstoku, a inskrypcję na pomniku: Wielka artystka, wybitny pedagog, szlachetny człowiek zaproponowali jej uczniowie. Z inicjatywy uczennicy Marleny Borowskiej, dyrektor pięciu edycji Festiwali Sztuki Wokalnej im. prof. H. Słonickiej od roku 2008, odbywał się realizowany w cyklu biennale w latach 2008, 2010, 2012, 2014, 2016 w Suwałkach Ogólnopolski Festiwal Sztuki Wokalnej im. prof. Haliny Słonickiej, któremu towarzyszył Ogólnopolski Konkurs Wokalny jej imienia. Natomiast od 2018 r. odbywają się, także w cyklu biennale, Międzynarodowe Konkursy Sztuki Wokalnej dla Uczniów, Studentów i Absolwentów imienia Profesor Haliny Słonickiej w Suwałkach, organizowane ramach Międzynarodowych Festiwali ARS MUSICA w Suwałkach (również z inicjatywy dyrektor festiwalu Marleny Borowskiej). Planowana edycja konkursu w dniach 19-22.11.2020, z udziałem m.in. Maestro Wiesława Ochmana, ze względu na pandemię COVID-19, została przeniesiona na rok 2021.

Odznaczenia i nagrody

Odznaczona Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Medalem za Zasługi dla Warszawy, Medalami 140- i 150-lecia Teatru Wielkiego w Warszawie, nagrodami Ministra Kultury i Sztuki, uczelnianymi i odznaką Zasłużony Działacz Kultury.

Nagrody na konkursach wokalnych

1956: IV Nagroda, Vercelli (Włochy)
1957: II Nagroda, Moskwa (ZSRR)
1958: II Nagroda, ’s-Hertogenbosch (Holandia)
1959: II Nagroda, Tuluza (Francja)
1960: II Nagroda, Genewa (Szwajcaria)
1963: III Nagroda, Rio de Janeiro (Brazylia)

Ważniejsze role operowe

Halka jako Zofia,
Carmen jako Frasquita i Micaela,
Straszny dwór jako Hanna,
Traviata jako Violetta,
Hrabina jako Ewa,
Trubadur jako Leonora,
Don Giovanni jako Zerlina i Donna Anna,
Opowieści Hoffmanna jako Giulietta i Antonia,
Rigoletto jako Gilda,
Rozkwit i upadek miasta Mahagonny jako Jenny,
Cyganeria jako Mimi,
Don Carlos jako Elżbieta,
Król Roger jako Roksana,
Faust jako Małgorzata,
Otello jako Desdemona,
Falstaff jako Alicja Ford,
Koronacja Poppei jako Poppea

Nagrania

1959−1960 – Sztuka wokalna Haliny Słonickiej (nagranie radiowe), Stebo S647 (kaseta magnetofonowa);
1960 – Moniuszko, Hrabina – montaż muzyczny (partia Hrabiny), Polskie Nagrania XL0226, Ze świata operetki nr 5 (Halina Słonicka, Bogdan Paprocki), Polskie Nagrania L 0331;
1960 – Abraham, Wiktoria i Jej huzar – przekrój (partia Wiktorii), Polskie Nagrania XL 0317;
1962 – Moniuszko, Flis (partia Zosi), Polskie Nagrania XL0145;
1992 – Moniuszko, Straszny dwór (H. Słonicka, K. Szczepańska, B. Brun-Barańska, B. Lawcewicz, Z. Nikodem, A. Hiolski, B. Paprocki, E. Kossowski), Polskie Nagrania;
1996 – Moniuszko, Dzieła religijne, Polmusic;
1996 – Moniuszko, Gala, Polskie Nagrania;
2004 – Halina Słonicka, Royal Collection/Królewska Kolekcja, Polskie Nagrania;
Teatr Wielki w Warszawie (pieśń Roksany), Polskie Nagrania SXLO682.