Fiat 500A miał dolnozaworowy silnik o pojemności 569 cm³ i mocy 13 KM przy 4000 obr./min. Ze względu na małe rozmiary i szary kolor zyskał przydomek topolino (myszka). Pojazd ważył poniżej 400 kilogramów i osiągał prędkość maksymalną około 85 km/h. Przed wojną licencję na pięćsetkę zakupiła francuska Simca jako Simca Fiat 5 oraz niemieckie NSU. Montowano je także w zakładach Austro-Fiat, krótką serię zmontowano w polskich zakładach PZInż. Poza standardowym nadwoziem coupé w drezdeńskiej firmie Glaeser powstawały dwie odmiany nadwozi kabriolet, zaś Weinsberg wyprodukował niewielką liczbę stylowych nadwozi spider.
W trakcie produkcji oferowano trzy podstawowe wersje modelu Topolino:
Fiat 500A – w latach 1936–1948, z przerwą na końcowy okres wojny i czas powojennej odbudowy (w 1944 roku zakłady koncernu Fiat zostały zbombardowane przez aliantów),
Fiat 500B – w latach 1948–1949,
Fiat 500C – w latach 1949–1955.
Pod koniec lat 40. wprowadzono do produkcji odmiany: Giardiniera i oklejone drewnianym ozdobami w stylu amerykańskich woody wagon – Belvedere. Były to pierwsze kombi w ofercie Fiata. W 1948 roku, wraz z wprowadzeniem modelu 500B, zastosowano ulepszony, górnozaworowy silnik o tej samej pojemności i zwiększonej mocy 16,5 KM.
Jego następcą są dwa modele: bezpośrednim Fiat 600 oraz nieco późniejszy lecz bardziej zbliżony parametrami technicznymi i nazwą Fiat 500.
Samochód wystąpił w filmie Auta 2 jako wuj Topolino.