Citroën CX – samochód osobowy klasy wyższej-średniej, produkowany przez firmę Citroën w latach 1974–1991. Wersje nadwoziowe obejmowały czterodrzwiowy fastback, pięciodrzwiowe kombi (Break), produkowane także w siedmioosobowej wersji Familiale oraz produkowaną na płycie podłogowej kombi (wydłużoną o 28 cm. od podstawowej) wersję "dyplomatyczną" pod nazwami "Limousine" (z silnikiem Diesla) i "Prestige" (z silnikiem benzynowym). Zdobył tytuł Samochodu Roku 1975[1]. Jako następca modelu Citroën DS/ID odziedziczył po nim hydropneumatyczne zawieszenie o dużym rozstawie osi, co gwarantowało znakomity komfort podróżowania.
Nazwa pojazdu pochodzi od współczynnika siły oporu aerodynamicznego, oznaczanego powszechnie Cx. Dla tego modelu współczynnik ten osiąga rekordową jak na ówczesne czasy wartość ~0,3.
W samochodzie zastosowano wspomaganie kierownicy DIRAVI, użyte w po raz pierwszy w modelu SM. Charakterystycznymi cechami były "zerowanie" pozycji kierownicy oraz zmienna siła wspomagania: wraz ze wzrostem prędkości siła wspomagania malała.
Niska jakość wykonania z początku produkcji, objawiająca się odpadającymi elementami wyposażenia wnętrza, czy zastosowaniem podatnych na korozję przewodów wysokiego ciśnienia w układzie hydropneumautycznym, powodujących liczne wycieki, zepsuły mu reputację, której nie poprawiły nawet turbodoładowane silniki benzynowe zapewniające dobre osiągi.
Samochód przeszedł lekki facelifting w 1985. Metalowe zderzaki zastąpiono plastikowymi, zmieniono lusterka oraz całkowicie odświeżono deskę rozdzielczą.
Najmocniejszą wersją Citroëna CX był model GTi, wyposażony w turbodoładowany silnik benzynowy o pojemności 2500 cm³ i mocy 168 KM.
W 1989 roku pojawił się Citroën XM, który zastąpił limuzynę, lecz kombi produkowano jeszcze przez dwa lata.