Andrzej Wawrzyk

Andrzej Wawrzyk

Andrzej Wawrzyk (2016)
Data i miejsce urodzenia	26 września 1987 Kraków
Obywatelstwo	Polska
Wzrost	195 cm
Styl walki	praworęczny
Debiut	2006
Kategoria wagowa	ciężka
Bilans walk zawodowych[a]
Liczba walk	38
Zwycięstwa	34
Przez nokauty	20
Porażki	4 (3 KO)
Remisy	0
Nieodbyte	0
Bilans walk aktualny na 13 kwietnia 2024.

Andrzej Wawrzyk (ur. 26 września 1987 w Krakowie) – polski bokser, mistrz Polski wagi ciężkiej. Mierzy 195 cm wzrostu^[1].

Kariera

Swoją pierwszą walkę stoczył 18 listopada 2006 z czeskim bokserem Ervínem Slonką. 4-rundowy pojedynek wygrał jednogłośną decyzją sędziów na punkty.

19 kwietnia 2008 otrzymał szansę walki o pas mistrza Polski wagi ciężkiej z Marcinem Najmanem. W 2. rundzie wygrał przez techniczny nokaut^[2].

18 października 2008 zwyciężył przez nokaut w 8. rundzie z Holendrem Harrym Duivenem Juniorem. Stawką walki był młodzieżowy tytuł mistrza świata wagi ciężkiej WBC.

29 listopada 2008 obronił pas mistrza Polski, zwyciężając jednogłośną decyzją sędziów na punkty Tomasza Bonina.

9 maja 2009 obronił pas młodzieżowego mistrza świata WBC, pokonując przez techniczny nokaut w 6. rundzie Kenijczyka Raymonda Ochienga^[3].

18 grudnia 2009 Wawrzyk wygrał jednogłośnie na punkty 10-rundowy pojedynek z byłym amatorskim wicemistrzem świata kategorii super ciężkiej, Ukraińcem Ołeksijem Mazikinem. Polak obronił w tym starciu pas młodzieżowego mistrza świata WBC^[4][5].

29 stycznia 2010 zadebiutował w USA na gali w Chicago. Po 8-rundowym pojedynku wygrał z Harveyem Jolly jednogłośnie na punkty, mimo iż w 4. rundzie był liczony^[6][7].

25 września 2010 na gali w warszawskim Torwarze, gdzie walką wieczoru był pojedynek o mistrzostwo świata WBC pomiędzy Krzysztofem Włodarczykiem a Jasonem Robinsonem, Andrzej Wawrzyk stoczył swoją 20 walkę na zawodowym ringu. Po 6-rundowym pojedynku pokonał Łotysza Pavelsa Dolgovsa^[8][9].

25 czerwca 2011 podczas gali „Wojak Boxing Night” w Rzeszowie pokonał Niemca Andreasa Sidona przez nokaut w 1. rundzie^[10].

10 września 2011 r. podczas gali na stadionie we Wrocławiu pokonał przez techniczny nokaut w 9. rundzie Amerykanina Devina Vargasa^[11].

12 listopada 2011 pokonał w 2. rundzie przez nokaut niepokonanego do tej pory Argentyńczyka Nelsona Dario Domingueza, zdobywając pasy WBC Baltic oraz WBA International^[12].

2 czerwca 2012 Andrzej Wawrzyk zmierzył się z Dienisem Bachtowem. Po emocjonującym pojedynku, w którym w pierwszej rundzie Polak był liczony, Wawrzyk zwyciężył jednogłośnie na punkty, pokonując Rosjanina stosunkiem 99:92, 98:93 i 97:94, broniąc tym samym pas WBA International oraz zdobywając wakujący pas WBC CIS and Slovenian Boxing Bureau (CISBB)^[13].

23 marca 2013 Wawrzyk pokonał w Częstochowie jednogłośnie na punkty doświadczonego Roberta Hawkinsa^[14].

17 maja 2013 Andrzej Wawrzyk przegrał w 3. rundzie przez techniczny nokaut, walkę o Mistrzostwo Świata federacji WBA z Aleksandrem Powietkinem^[15].

1 lutego 2014 Andrzej Wawrzyk stoczył pierwszy pojedynek od momentu porażki z Aleksandrem Powietkinem. Na gali w Opolu, w 1. rundzie pokonał, przez techniczny nokaut, byłego pretendenta do tytułu Mistrza Świata federacji WBC - Danny'ego Williamsa^[16].

15 marca 2014 na gali „Wojak Boxing Night” w Arłamowie, Wawrzyk pokonał przez techniczny nokaut w piątej rundzie byłego pretendenta do tytułu mistrza świata Fransa Bothę^[17].

Na 31 maja 2014 była zaplanowana w Lublinie walka Andrzeja Wawrzyka z Albertem Sosnowskim o tytuł Międzynarodowego Mistrzostwa Polski wagi ciężkiej, która została odwołana z powodu obrażeń odniesionych przez Wawrzyka w wypadku drogowym w maju 2014^[18]. Został zastąpiony przez Marcina Rekowskiego, który pokonał Sosnowskiego.

2 kwietnia 2016 na gali Polsat Boxing Night w Krakowie pokonał przez techniczny nokaut w 7. rundzie Marcina Rekowskiego^[19]. Była to jego pierwsza walka po przerwie spowodowanej wypadkiem samochodowym.

17 września 2016 pokonał Alberta Sosnowskiego (49-8-2, 30 KO) w czwartej walce gali Polsat Boxing Night^[20]. Pojedynek został przerwany w szóstej rundzie na skutek kontuzji łuku brwiowego^[21].

Na 25 lutego 2017 została zaplanowana walka z Amerykaninem Deontayem Wilderem o tytuł mistrza świata wagi ciężkiej federacji WBC, jednak testy antydopingowe Andrzeja Wawrzyka dały wyniki pozytywne i w związku z tym pojedynek został odwołany^[22].

Ponad sześć latach po swoim ostatnim zawodowym pojedynku powrócił do ringu 30 września 2022 w Łomży, gdzie stoczył walkę z Michałem Bołozem i został przez niego znokautowany w drugiej rundzie^[23].

14 grudnia 2023 w Costa Mesie przegrał jednogłośną decyzją sędziowską z reprezentantem Bułgarii, Kubratem Pulewem (88-100, 89-99, 88-100)^[24].

Lista walk zawodowych

Wynik	Rekord	Przeciwnik	Rozstrzygnięcie	Runda	Data	Miejsce	Uwagi
Przegrana	34-4	Richard Lartey	KO	4/8	13.04.2024	Rosemont
Przegrana	34-3	Kubrat Pulew	UD	10/10	14.12.2023	Costa Mesa
Wygrana	34-2	Kamil Bodzioch	KO	1/8	07.07.2023	Rosemont
Przegrana	33-2	Michał Bołoz	KO	2/10	30.09.2022	Łomża
Wygrana	33-1	Albert Sosnowski	TKO	6/10	17.09.2016	Gdańsk/Sopot	Walka o tytuł Mistrza Polski w wadze ciężkiej
Wygrana	32-1	Marcin Rekowski	TKO	7/10	02.04.2016	Kraków
Wygrana	31-1	Mike Sheppard	TKO	3/10	26.09.2015	Birmingham
Wygrana	30-1	Patryk Kowoll	KO	2/8	21.07.2015	Warszawa
Wygrana	29-1	Francois Botha	TKO	5/10	15.03.2014	Arłamów	Walka o Międzynarodowe Mistrzostwo Polski wagi ciężkiej
Wygrana	28-1	Danny Williams	TKO	1/8	01.02.2014	Opole
Przegrana	27-1	Aleksandr Powietkin	TKO	3/12	17.05.2013	Krasnogorsk	Walka o Mistrzostwo Świata federacji WBA wagi ciężkiej
Wygrana	27-0	Robert Hawkins	UD	6/6	23.03.2013	Częstochowa
Wygrana	26-0	Dienis Bachtow	UD	10/10	02.06.2012	Bydgoszcz	Obronił pas WBA International oraz zdobył pas WBC CIS and Slovenian Boxing Bureau
Wygrana	25-0	Claus Bertino	UD	10/10	18.02.2012	Racibórz
Wygrana	24-0	Nelson Darío Domínguez	KO	2/10	12.11.2011	Gdynia	Zdobył pasy WBC Baltic oraz WBA International wagi ciężkiej
Wygrana	23-0	Devin Vargas	TKO	9/10	10.09.2011	Wrocław
Wygrana	22-0	Andreas Sidon	KO	1/8	25.06.2011	Rzeszów
Wygrana	21-0	Ivica Perković	UD	8/8	05.03.2011	Krynica-Zdrój
Wygrana	20-0	Pavel Dolgovs	UD	6/6	25.09.2010	Warszawa
Wygrana	19-0	Paul Butlin	UD	8/8	15.05.2010	Łódź
Wygrana	18-0	Lee Swaby	UD	8/8	20.03.2010	Strzelce Opolskie
Wygrana	17-0	Harvey Jolly	UD	8/8	29.01.2010	Chicago
Wygrana	16-0	Ołeksij Mazikin	UD	10/10	18.12.2009	Łódź
Wygrana	15-0	Raymond Ochieng	TKO	5/10	09.05.2009	Gdynia
Wygrana	14-0	Edgars Kalnars	RTD	3/10	28.02.2009	Lublin
Wygrana	13-0	Tomasz Bonin	UD	10/10	29.11.2008	Katowice
Wygrana	12-0	Harry Duiven Jr	KO	8/10	18.10.2008	Zabrze
Wygrana	11-0	Aleksandrs Selezens	UD	6/6	31.05.2008	Legnica
Wygrana	10-0	Marcin Najman	TKO	2/10	19.04.2008	Katowice
Wygrana	9-0	Jawor Marinczew	UD	6/6	08.12.2007	Bazylea
Wygrana	8-0	Laszló Esztán	TKO	1/6	20.10.2007	Warszawa
Wygrana	7-0	Štefan Cirok	TKO	1/6	14.10.2007	Częstochowa
Wygrana	6-0	Dražen Ordulj	RTD	6/6	29.09.2007	Oldenburg
Wygrana	5-0	Ante Lovric	TKO	2/4	14.04.2007	Stuttgart
Wygrana	4-0	Peter Oravec	TKO	1/4	24.03.2007	Wołów
Wygrana	3-0	Aliaksandr Mazaleu	UD	4/4	03.03.2007	Rostock
Wygrana	2-0	Martin Štenský	TKO	2/4	25.11.2006	Warszawa
Wygrana	1-0	Ervín Slonka	UD	4/4	18.11.2006	Steyr	Debiut w boksie

Legenda: TKO – techniczny nokaut, KO – nokaut, UD – jednogłośna decyzja, SD- niejednogłośna decyzja, MD – decyzja większości, PTS – walka zakończona na punkty, RTD – techniczna decyzja sędziów

Przypisy

1. Wawrzyk: Lubię mieć przewagę fizyczną. boks.przegladsportowy.pl, 19 kwietnia 2013.
2. Wawrzyk vs. Najman
3. Wawrzyk vs. Ochieng
4. Wawrzyk pokonał Mazikina
5. Wawrzyk vs. Mazikin
6. Wawrzyk wygrywa na punkty w Chicago
7. Wawrzyk vs. Jolly
8. Wawrzyk wypunktował Dolgowsa. ringpolska.pl, 25.09.2010. [dostęp 2010-09-25]. (pol.).
9. Wygrane Wawrzyka i Miszkina. bokser.org, 25.09.2010. [dostęp 2010-09-25]. (pol.).
10. Redakcja, Andreas Sidon dla Andrzeja Wawrzyka w Rzeszowie [online], ringpolska.pl - boks, MMA, sporty walki, największy portal bokserski w Polsce [dostęp 2022-10-01]  (pol.).
11. Redakcja, Andrzej Wawrzyk zwyciężył, ale liczył na lepszy styl [online], Dziennik Polski, 12 września 2011 [dostęp 2022-10-01]  (pol.).
12. Wawrzyk ciężko nokautuje. bokser.org, 12.11.2011. [dostęp 2011-11-12]. (pol.).
13. Ciężka przeprawa Wawrzyka. bokser.org. [dostęp 2012-06-02]. (pol.).
14. Andrzej Wawrzyk - Robert Hawkins [online], ringside24.com [dostęp 2022-10-01] .
15. Runda po rundzie: Wawrzyk nie dał rady; Povietkin wygrywa w trzeciej rundzie. bokser.org. [dostęp 2013-05-17]. (pol.).
16. Wawrzyk zdemolował Williamsa. bokser.org. [dostęp 2014-02-01]. (pol.).
17. Wawrzyk zastopował Bothę w piątej rundzie. wp.pl. [dostęp 2014-03-16]. (pol.).
18. ndrzej Wawrzyk: mogłem już nie żyć. onet.pl, 13 maja 2014. [dostęp 2014-05-13].
19. Rekowski vs Wawrzyk: Brutalna siła! Wawrzyk wygrywa przed czasem. polsatsport.pl, 2016-04-02. [dostęp 2016-04-02].
20. SOSNOWSKI: ŻADNEJ PRESJI, ON FAWORYTEM - WAWRZYK. bokser.org.pl, 2016-08-23. [dostęp 2016-08-23].
21. Polsatsport.pl, Polsat Boxing Night: Sosnowski przegrał z kontuzją. Kolejne zwycięstwo Wawrzyka [online], www.polsatsport.pl [dostęp 2022-10-01]  (pol.).
22. Andrzej Wawrzyk na dopingu. Nie będzie walki z mistrzem świata!. przegladsportowy.pl, 25.01.2017. [dostęp 2017-01-25].
23. Artur Mazur: Andrzej Wawrzyk brutalnie znokautowany. Publiczność zamarła. sportowefakty.wp.pl, 2022-10-01. [dostęp 2022-10-01].
24. Niesłychany przebieg walki Polaka w Ameryce. Tego nikt się nie spodziewał [online], sport.interia.pl [dostęp 2023-12-15]  (pol.).

Linki zewnętrzne

• Profil Andrzeja Wawrzyka na boxrec.com