40 Pułk Artylerii Lekkiej (LWP)

40 Pułk Artylerii Lekkiej

Historia
Państwo	Polska
Sformowanie	1944
Rozformowanie	1956
Tradycje
Nadanie sztandaru	1948
Kontynuacja	40 Pułk Artylerii 14 Dywizjon Artylerii Samobieżnej[1]
Dowódcy
Pierwszy	mjr Jerzy Malarewicz
Organizacja
Numer	JW 2947[2]
Dyslokacja	Jarosław[3]
Rodzaj wojsk	Artyleria
Podległość	9 Drezdeńska Dywizja Piechoty[3]

40 Pułk Artylerii Lekkiej (40 pal) – oddział artylerii lekkiej ludowego Wojska Polskiego.

Pułk sformowany został we wsi Olmonty na podstawie rozkazu Naczelnego Dowództwa Wojska Polskiego nr 16 z 3 września 1944. Przysięgę żołnierze pułku złożyli 4 listopada 1944 w Olmontach^[4].

Żołnierze pułku

Dowódcy pułku

• (p.o.) mjr Jerzy Malarewicz
• ppłk gw. Grzegorz Wasilew — do 15 listopada 1944
• mjr Wiktor Kozak – 1949
• ppłk inż. Gabriel Owczinnikow
• ppłk gw. Wincenty Gajbowicz

Odznaczeni Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari^[5]

1. ppor. Jerzy Bielewicz
2. chor. Stefan Hucuł
3. mjr Michał Gieorgiew
4. ppor. Stanisław Krasowski
5. kan. Wacław Kwiatkowski
6. mjr Wiktor Pawłow
7. kpt. Teodor Sołdatow

Skład etatowy

• Dowództwo i sztab
• 3 x dywizjon artylerii
  • 2 x bateria artylerii armat
  • 1 x bateria artylerii haubic
• bateria parkowa

żołnierzy – 1093 (oficerów – 150, podoficerów – 299, kanonierów – 644)

sprzęt:

• 76 mm armaty – 24
• 122 mm haubice – 12
• rusznice przeciwpancerne – 12
• samochody – 108
• ciągniki – 24

76 mm armata dywizyjna wz. 1942

122 mm haubica wz. 1938 (M-30)

Działania bojowe

Oddział wchodził w skład 9 Dywizji Piechoty z 2 Armii WP. 16 kwietnia 1945 wspierał macierzystą dywizję podczas forsowania Nysy i walk o Rothenburg. Najcięższe walki stoczył pułk w ostatnich dniach kwietnia, kiedy to walczył w okrążeniu pod Kuckau. W dniach 6–10 maja 1945 zabezpieczał ogniem natarcie dywizji w ramach operacji praskiej. Szlak bojowy zakończył 10 maja 1945 pod Minterbermsdorf.

Okres powojenny

Pierwszym powojennym garnizonem pułku był Łańcut. 3 września 1945 roku stałym miejscem postoju został garnizon Jarosław^[6]. Sztandar ufundowany przez mieszkańców Przeworska wręczono pułkowi 18 października 1948 roku. W 1956 jednostka przeformowana została w 40 pułk artylerii.

Przypisy

1. Decyzja nr 275/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 10 sierpnia 2009 r. w sprawie przejęcia dziedzictwa tradycji i nadania imienia patrona 14 dywizjonowi artylerii samobieżnej.
2. Rozkaz organizacyjny Naczelnego Dowódcy WP nr 053/Org. z 30.3.1946 roku
3. Kajetanowicz 2005 ↓, s. 428.
4. Ways 1967 ↓, s. 120.
5. Ginalski 1968 ↓, s. 324.
6. Kajetanowicz 2005 ↓, s. 429.

Bibliografia

• Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945-1960: skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń; Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.
• Władysław Ways: Regularne jednostki ludowego Wojska Polskiego. Formowanie, działania bojowe, organizacja i uzbrojenie, metryki jednostek artylerii. Krótki informator historyczny o Wojsku Polskim w latach II wojny światowej. Cz. II. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1967.
• Edmund Ginalski: 40 pułk artylerii lekkiej. Zarys dziejów 1944-1947.. Wydawnictwo MON, 1968.