38 Pułk Artylerii Lekkiej (LWP)

38 pułk artylerii lekkiej

Historia
Państwo	Polska
Sformowanie	27 października 1944
Rozformowanie	1956
Tradycje
Nadanie sztandaru	1945
Dowódcy
Pierwszy	ppłk Jan Kasjanow
Organizacja
Numer	JW 2941[1][2]
Dyslokacja	Koźle[3]
Rodzaj wojsk	Artyleria
Podległość	7 Łużycka Dywizja Piechoty[3]

76 mm armata dywizyjna wz. 1942

122 mm haubica wz. 1938 (M-30)

38 pułk artylerii lekkiej (38 pal) – oddział artylerii lekkiej ludowego Wojska Polskiego.

Formowanie i działania bojowe

Pułk sformowany został na podstawie rozkazu nr 8 Naczelnego Dowództwa Wojska Polskiego z 20 sierpnia 1944, w składzie 7 Łużyckiej Dywizji Piechoty (2 Armia WP). 27 października 1944 w Borkach koło Radzymina żołnierze pułku złożyli przysięgę^[4]. Po zakończeniu formowania i szkolenia oddział wykonał daleki marsz przez Kutno do Gorzowa.

Pierwsze działania bojowe prowadził w związku z likwidacją zgrupowania wrocławskiego. Następnie wspierał natarcie 7 DP, w rezultacie którego opanowano Bremenhain, Lodenau, Fronkars, Rietschen. Najcięższe walki pułk toczył od 21 do 29 marca 1945, uczestnicząc w natarciu 7 DP na Budziszyn w celu umożliwienia wyjścia z okrążenia resztkom 5 DP. W pierwszych dniach maja brał udział w operacji praskiej, wspierając działania pułków piechoty. Szlak bojowy zakończył 9 maja 1945 pod Mielnikiem w Czechosłowacji.

Po zakończeniu działań wojennych oddział ulokowany został w garnizonie Koźle. 4 lipca 1945 jednostka otrzymała sztandar ufundowany przez mieszkańców Koźla.

W 1956 oddział przeformowany został na etat nr 5/150 pułku artylerii haubic oraz przyjął tradycje i numer rozformowanego 37 Łużyckiego pułku artylerii lekkiej. Jego nowa nazwa brzmiała 37 Łużycki pułk artylerii haubic.

Żołnierze pułku

Dowódcy pułku

• ppłk Jan Kasjanow
• ppłk Bolesław Stefan Babecki^[5]

Odznaczeni Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari^[6]

• ogn. Antoni Pietraszewski

Skład etatowy

• Dowództwo i sztab
• 3 x dywizjon artylerii
  • 2 x bateria artylerii armat
  • 1 x bateria artylerii haubic
• bateria parkowa

Razem w pułku:

żołnierzy – 1093 (oficerów – 150, podoficerów – 299, kanonierów – 644)

sprzęt:

• 76 mm armaty – 24
• 122 mm haubice – 12
• rusznice przeciwpancerne – 12
• pistolety maszynowe – 419
• samochody – 108
• ciągniki – 24

Marsze i działania bojowe

Przekształcenia

38 pułk artylerii lekkiej (1944–1956) → 37 Łużycki pułk artylerii haubic (1956–) → 37 pułk artylerii → rozformowany 1989.

Przypisy

1. Rozkaz organizacyjny Naczelnego Dowódcy WP nr 053/Org. z 30.3.1946 roku
2. Spis zespołów archiwalnych Archiwum Wojskowego w Oleśnicy
3. Kajetanowicz 2005 ↓, s. 427.
4. Ways 1967 ↓, s. 119.
5. Piotrowski 2003 ↓, s. 251.
6. Rzepski 1971 ↓, s. 344.

Bibliografia

• Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945-1960: skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń; Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.
• Paweł Piotrowski: Śląski Okręg Wojskowy: przekształcenia organizacyjne, 1945–1956. Warszawa: Wydawnictwo TRIO: Instytut Pamięci Narodowej, 2003. ISBN 83-88542-53-2. OCLC 830528040.
• Władysław Ways: Regularne jednostki ludowego Wojska Polskiego. Formowanie, działania bojowe, organizacja i uzbrojenie, metryki jednostek artylerii. Krótki informator historyczny o Wojsku Polskim w latach II wojny światowej. Cz. II. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1967.
• Stanisław Rzepski: 38 pułk artylerii lekkiej. Warszawa: Wydawnictwo MON, 1971.