Syn Grzegorza, urzędnika i Józefy z Wiszniewskich. W 1925 wraz z rodziną repatriowany do Polski, osiedlił się w Kiwercach, od 1926 we wsi Zastawie, powiat Kostopol, od 1929 ponownie w Kiwercach. Kształcił się w szkołach średnich w Łucku, gdzie w 1936 zdał egzaminy maturalne. W 1938 ukończył dwuletnie Państwowe Liceum Pedagogiczne w Krzemieńcu. 1 września 1938 powołany do służby wojskowej, w czerwcu 1939 ukończył Szkołę Podchorążych Rezerwy Artylerii we Włodzimierzu Wołyńskim jako kapral podchorąży. Po ukończeniu szkoły został skierowany na praktykę w 13 Pułku Artylerii Lekkiej w garnizonie Równe, gdzie pełnił funkcję działonowego. Jako żołnierz 13 pułku artylerii lekkiej 13 Dywizji Piechoty, która wchodziła w skład Korpusu Intwerencyjnego na Pomorzu, a następnie weszła w skład Armii "Prusy", brał udział w wojnie obronnej 1939 m.in. pod Tomaszowem Mazowieckim i Falenicą jako ogniomistrz zwiadu, następnie w obronie Warszawy (do 27 września 1939). Podczas okupacji pracował na kolei w Kiwerach, jako pisarz w składzie opału, następnie jako pisarz w państwowym tartaku. Od grudnia 1940 był nauczycielem w szkole powszechnej w Smerdyniu. Po napadzie w czerwcu 1941 Niemiec na Związek Sowiecki powrócił do Kiwerc i ponownie pracował w miejscowym tartaku. Od stycznia 1944 współpracował z radziecką partyzantką, a w marcu 1944 wstąpił do Brygady Partyzanckiej Armii Ludowej„Grunwald” dowodzonej przez Józefa Sobiesiaka, gdzie w stopniu podporucznika dowodził kompanią. W partyzantce nie używał pseudonimu. W czerwcu 1944 wstąpił do 2 Dywizji Piechoty im. J.H. Dąbrowskiego, gdzie został porucznikiem artylerii w 2 pułku artylerii lekkiej. W sierpniu 1944 walczył pod Turzyskami, Puławami, Jabłonną i Legionowem, a w 1945 jako szef sztabu dywizjonu walczył na Wale Pomorskim, nad Odrą i uczestniczył w marszu do Łaby.
