39 Eskadra Towarzysząca

39 Eskadra Towarzysząca

Historia
Państwo	Polska
Sformowanie	1937
Rozformowanie	1939
Tradycje
Święto	29 sierpnia[a]
Dowódcy
Pierwszy	kpt. obs. Antoni Koźmiński
Organizacja
Dyslokacja	Garnizon Poznań
Rodzaj sił zbrojnych	Wojsko[b]
Rodzaj wojsk	Lotnictwo
Podległość	IV/3 dywizjon towarzyszący

39 eskadra towarzysząca – pododdział lotnictwa Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej.

Formowanie i walki

39 eskadra towarzysząca została sformowana na podstawie rozkazu L.dz. 4359/tjn. Ministra Spraw Wojskowych z dnia 19 lipca 1937 roku.

Eskadra została zorganizowana na lotnisku Ławica w Poznaniu, na bazie IV plutonu 33 eskadry towarzyszącej i podporządkowana dowódcy IV/3 dywizjonu towarzyszącego 3 pułku lotniczego.

W dniu 24 sierpnia 1939 roku, po zarządzeniu mobilizacji, eskadra została rozformowana, a jej personel i wyposażenie posłużył do uzupełnienia 33 i 36 eskadry towarzyszącej.

Personel eskadry

Personel eskadry w lipcu 1937^[1]

Stanowisko	Stopień, imię i nazwisko
dowódca	kpt. obs. Antoni Koźmiński
dowódca I/39	por. obs. Janusz Badowski
dowódca II/39	por. obs. Henryk Możdżeń
szef eskadry	st. sierż. Ignacy Kreczewski
szef mechaników	st. majster wojsk. Władysław Metelski

Personel eskadry w marcu 1939^[2]^[c]

Stanowisko	Stopień, imię i nazwisko
dowódca	kpt. Antoni Koźmiński
dowódca I/39	por. Franciszek Tomasz Świetlik
dowódca II/39	por. Henryk Możdżeń
obserwator	por. Jan Marian Czarkowski
obserwator	por. Józef Paluch
obserwator	ppor. Henryk Cyruliński
obserwator	ppor. Tadeusz Wiesław Sawicki

Uwagi

1. Święto 3 pułku lotniczego.
2. Ustawa z dnia 9 kwietnia 1938 roku o powszechnym obowiązku obrony (Dz.U. z 1938 r. nr 25, poz. 220). W skład Sił Zbrojnych II RP wchodziły wojska lądowe nazywane ówcześnie wojskiem i Marynarka Wojenna. Wojsko składało się z jednostek organizacyjnych wojska stałego i jednostek organizacyjnych Obrony Narodowej, a także jednostek organizacyjnych Korpusu Ochrony Pogranicza.
3. Wykaz zawiera obsadę jednostki według stanu bezpośrednio przed rozpoczęciem mobilizacji pierwszych oddziałów Wojska Polskiego w dniu 23 marca 1939, ale już po przeprowadzeniu ostatnich awansów ogłoszonych z datą 19 marca 1939^[3].

Przypisy

1. Pawlak 1989 ↓, s. 261–262.
2. Rocznik oficerski 1939 ↓, s. 781.
3. Rocznik oficerski 1939 ↓, s. VI.

Bibliografia

• Izydor Koliński: Regularne jednostki ludowego Wojska Polskiego (lotnictwo). Formowanie, działania bojowe, organizacja i uzbrojenie, metryki jednostek lotniczych. Krótki informator historyczny o Wojsku Polskim w latach II wojny światowej. Cz. 9. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1978.
• Krzysztof Hoff: Skrzydła Niepodległej. O wielkopolskim lotnictwie w okresie Drugiej Rzeczypospolitej. Poznań: Wielkopolskie Muzeum Walk Niepodległościowych, 2005. ISBN 83-921347-0-2.
• Jerzy Pawlak: Polskie eskadry w latach 1918-1939. Warszawa: Wydawnictwo Komunikacji i Łączności, 1989. ISBN 83-206-0760-4.
• Jerzy Pawlak: Polskie eskadry w wojnie obronnej 1939. Warszawa: Wydawnictwo Komunikacji i Łączności, 1982. ISBN 83-206-0281-5.
• Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik Oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.