385 Dywizja Piechoty (III Rzesza)

385 Dywizja Piechoty

385. Infanterie-Division

Historia
Państwo	III Rzesza
Sformowanie	10 stycznia 1942 Bergen
Rozformowanie	marzec 1943
Działania zbrojne
II wojna światowa
Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych	wojska lądowe
Formacja	Wehrmacht
Rodzaj wojsk	piechota

385 Dywizja Piechoty (niem. 385. Infanterie-Division) – niemiecka dywizja z czasów II wojny światowej, sformowana na poligonie Bergen koło Fallingbostel na mocy rozkazu z 10 stycznia 1942 roku, w 18. fali mobilizacyjnej w VI Okręgu Wojskowym.

Struktura organizacyjna

• Struktura organizacyjna w styczniu 1942 roku:

537., 538. i 539. pułk piechoty, 385. pułk artylerii, 385. batalion pionierów, 385. oddział przeciwpancerny, 385. oddział łączności;

• Struktura organizacyjna w październiku 1942 roku:

537., 538. i 539. pułk piechoty, 385. pułk artylerii, 385. batalion pionierów, 385. oddział rozpoznawczy, 385. oddział przeciwpancerny, 385. oddział łączności, 385. polowy batalion zapasowy;

Dowódcy dywizji

• Generalmajor Karl Eibl (7 I 1942 – 18 XII 1942);
• Generalmajor Eberhard von Schuckmann 18 XII 1942 – 15 II 1943;

Szlak bojowy

Dywizja trafiła na front wschodni rozdzielona, jedna trzecia składu walczyła w Grupie Armii Północ, w późniejszym okresie została dołączona do 24 Dywizji Piechoty. Pozostałą część dywizji skierowano do Grupy Armii Środek, gdzie walczyła m.in. pod Juchnowem, Kurskiem, Woroneżem i w zakolu Donu. W lutym 1943 r. podjęto decyzję o rozwiązaniu jednostki ze względu na poniesione straty. W marcu jej resztki dołączyły do 387 Dywizji Piechoty^[1].

Przypisy

1. Samuel W. Mitcham jr.: Niemieckie siły zbrojne 1939-1945. Dywizje strzeleckie i lekkie. Ordre de Bataille. Warszawa: Belona S.A., 2010, s. 88. ISBN 978-83-11-11655-9.

Bibliografia

• Schramm Percy Ernst, Kriegstagebuch des Oberkommandos der Wehrmacht 8 vol.; Bonn 2003; ISBN 3-8289-0525-0;