Ꟁ

Ꟁ

Informacje podstawowe
Minuskuła	ꟁ
Podstawowe pismo	alfabet staropolski
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Ꟁꟁ – inaczej „o rogate” lub „o wąsate” – litera alfabetu łacińskiego używana w pisowni języka staropolskiego.

Historia

Litera „ꟁ”, oznaczająca samogłoskę nosową, występowała w rękopisach od XII wieku po wiek XV, np. prawdꟁ ‘prawdę’, nademnꟁ ‘nade mną’^[1]. Graficznie przybierała różną postać, najczęściej pomiędzy znakiem ϕ a ѻ^[2]. W konsekwencji bywa ona używana w druku do dzisiaj do edycji dawnych tekstów polskich.

• 
  Dwa wystąpienia litery ꟁ w traktacie Parkosza: przedostatnia w pierwszym słowie i druga w drugim^[3].
• 
  Dwa wystąpienia litery ꟁ w transkrypcji Kucały traktatu Parkosza^[4].

Kodowanie

Znak	Ꟁ		ꟁ
Nazwa w Unikodzie	LATIN CAPITAL LETTER OLD POLISH O		LATIN SMALL LETTER OLD POLISH O
Kodowanie	dziesiętnie	szesnastkowo	dziesiętnie	szesnastkowo
Unicode	42944	U+A7C0	42945	U+A7C1
UTF-8	234 159 128	ea 9f 80	234 159 129	ea 9f 81
Odwołania znakowe SGML	Ꟁ	Ꟁ	ꟁ	ꟁ

Przed wprowadzeniem do unikodu w wersji 14.0^[5] znak ten był często zastępowany literami Ø i φ.

Zobacz też

• Podobne znaki: Øø, Φφ (phi), ∅ (zbiór pusty, morfem zerowy), ⌀ (symbol średnicy)
• historia ortografii polskiej

Przypisy

1. Lisowski 2010 ↓, s. 121.
2. Antoni Małecki, Biblia królowéj Zofii, żony Jagiełły z Kodexu Szaroszpatackiego, Lwów 1871, s. XL i następne
3. Kucała 1985 ↓, s. 56.
4. Kucała 1985 ↓, s. 81.
5. The Unicode Standard, Version 14.0 - A720-A7FF

Bibliografia

• Marian Kucała: Jakuba Parkosza Traktat o ortografii polskiej. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1985. ISBN 83-01-02967-6. [dostęp 2016-12-11].
• Tomasz Lisowski. Pisownia polska. Główne fazy rozwoju. „Kwartalnik Językoznawczy”. 3-4, s. 117-130, 2010. [dostęp 2016-11-26].