Селото се наоѓа во северното подножје на Сува Гора, од десната страна на Вардар, на околу 500 метри надморска височина. Низ селото поминува магистралниот пат М-4 кој го поврзува на запад со Тетово, а на исток со Скопје. Оддалечено е 9 километри источно од Тетово.
Историја
Подрачјето на Желино е населено уште од неолитот, за што сведочи наоѓлиштето Бело Поле во неговиот атар.
Според податоците на бугарскиот етнограф Васил К’нчов, селото во 1900 година имало население од 490 муслимани (Албанци).[2] Рускиот публицист Афанасиј Селишчев во 1929 година забележал дека селото било дел од Општина Желино и имало 144 куќи со 784 Албанци.[3]
Според Афанасиј Селишчев во 1929 година Брвеница — село во Желинска општина (со центар во Сараќино) во Долнополошкиот срез и има 144 куќи со 784 жители, сите Албанци.[4]
Според германска карта издадена во 1941 година, а заснована на пописот на Кралство Југославија во 1931 година, селото имало 900 Албанци.[5]
Селото броело 1.766 жители во 1961 година, додека во 1994 година бројот се зголемил на 3.679 жители.
Според пописот на населението на Македонија од 2002 година, селото има 4.110 жители и 550 домаќинства, од кои 4.100 се Албанци, 1 Бошњак и 9 останати.[6]
Според последниот попис од 2021 година, во селото живееле 3.432 жители, од кои 3.340 Македонци, 1 останат и 91 лице без податоци.[7]
Во табелата во продолжение е направен преглед на населението во сите пописни години:
Во селото постојат избирачките места бр. 2106, 2106/1, 2107, 2107/1, 2108 и 2108/1 според Државната изборна комисија, сместени во просториите на основното училиште.[13]
↑Селищев, Афанасий. Полог и его болгарское население. Исторические, этнографические и диалектологические очерки северо-западной Македонии, София, 1929, стр. 24.
↑Селищев, Афанасий. Полог и его болгарское население. Исторические, этнографические и диалектологические очерки северо-западной Македонии, София, 1929, стр. 23.
↑„Оваа категорија опфаќа лица коишто учествуваат во вкупното резидентно население, но поради нивно одбивање да бидат попишани, неможност да бидат најдени на својата адреса на живеење и непотполност во работата на попишувачите не биле официјално попишани, туку за нив податоците биле преземени од административни извори и затоа не учествуваат во изјаснувањето за етничка припадност, вероисповед и мајчин јазик (Прочитајте повеќе...).“
↑Во Пописот од 1991 година, во населените места: Страчинци, Љуботен, Арачиново, Грушино, Мојанци, Орланци, Боговиње, Жеровјане, Пирок, Милетино, Радиовце, Теново, Челопек, Горно Јаболчиште, Велешта, Горно Татеши, Долно Татеши, Врапчиште, Топлица, Вруток, Долно Јеловце, Здуње, Речане, Балин Дол, Беловиште, Гостивар, Дебреше, Мало Турчане, Чајле, Баниште, Дебар, Кривци, Селокуќи, Хаме, Делогожди, Корошишта, Ливада, Мислодежда, Ново Село (Делогожди), Горна Бањица, Долна Бањица, Симница, Долна Лешница, Желино, Озормиште, Требош, Бачишта, Букојчани, Горно Строгомиште, Зајас, Колари, Лешница, Палиград, Смесница, Копанце, Шемшево, Горно Палчиште, Долно Палчиште, Камењане, Кичево, Долно Свиларе, Кондово, Радуша, Рудник Радуша, Бедиње, Горно Коњаре, Д`лга, Куманово, Лопате, Романовце, Сопот, Табановце, Черкези, Белановце, Матејче, Никуштак, Опае, Ропалце, Жужње, Нистрово, Сенце, Тануше, Добри Дол, Калиште, Неготино-Полошко, Сенокос, Бериково, Гарани, Јагол, Ново Село (Осломеј), Поповјани, Премка, Србица, Стрелци, Туин, Шутово, Охрид, Ќојлија, Арнакија, Буковиќ, Грчец, Крушопек, Ласкарци, Љубин, Семениште, Барово, Јаболци, Биџево, Долна Белица, Заграчани, Калишта, Радолишта, Струга, Батинци, Вртекица, Морани, Студеничани, Глоѓи, Доброште, Непроштено, Пршовце, Слатино, Теарце, Голема Речица, Лавце, Мала Речица, Сараќино, Тетово, Баланци, Форино, Чегране, Џепиште, Гајре, Лисец, Скопје дел - Гази Баба, Скопје дел Карпош, Скопје дел - Центар и Скопје дел - Чаир, дел од жителите не прифатија да земат учество (го бојкотираа) во Пописот.
