Esta lista dos antigos templos gregos abarca templos construídos polos helénicos desde o século VI a.C. ata o século II d.C. na Grecia continental e nas cidades helénicas das Illas do Exeo, Asia Menor, Sicilia e Italia, e onde queira que houbera colonias gregas, ou se establecera a cultura grega. A Arquitectura da Grecia antiga era de forma moi regular, sendo a construción "xamba e lintel". Hai tres estilos claramente definidos: a orde dórica, atopada en toda Grecia, Sicilia e Italia; a orde xónica, de Asia Menor, con exemplos en Grecia; e a orde corintia máis adornada, usada inicialmente só para interiores, empregándose cada vez máis durante o período helenístico desde o século I a.C. en diante e usada extensivamente por arquitectos romanos.
Cada templo grego antigo era dedicado a un deus específico dentro do panteón e usábase en parte como almacén para ofrendas votivas. A diferenza das igrexas, o espazo interior non se usaba como lugar de encontro, senón que mantiña trofeos e unha grande estatua de culto da deidade.
A maioría dos templos gregos antigos eran rectangulares e tiñan aproximadamente o dobre do longo do que eran de ancho, con algunhas excepcións notables como o enorme templo de Zeus olímpico de Atenas cunha lonxitude de case 2 1/2 veces o seu ancho. Unha serie de estruturas semellantes aos templos que sobreviven son circulares e denomínanse "tholos".[1]
Os templos máis pequenos teñen unha lonxitude inferior a 25 metros, ou no caso dos "tholos" circulares, de diámetro. A gran maioría dos templos teñen entre 30 e 60 metros de lonxitude. Un pequeno grupo de templos dóricos, incluído o Partenón, ten entre 60 e 80 metros de lonxitude. Os templos máis grandes, principalmente xónicos e corintios, pero incluíndo o templo dórico do Zeus olímpico de Atenas, tiveron entre 90 e 120 metros de lonxitude.
Os templos álzanse sobre unha plataforma ou crepidoma, que contén varios chanzos (estereóbata e estilóbata) e elevan a estrutura por riba do chan no que se atopa. Os primeiros exemplos, como o templo de Zeus de Olimpia, tiñan dous chanzos, pero a maioría, como o Partenón, teñen tres, co excepcional exemplo do templo de Apolo en Dídima, que ten seis.[2]
O núcleo do edificio é a "naos" construída en cachotaría, no que se atopa a cella, unha habitación sen fiestras que alberga a estatua da divindade. A cella xeralmente ten un pórtico ou "pronao" antes dela, e quizais unha segunda cámara ou "antenaos" ou opistódomo servindo como tesourería ou depósito de trofeos e agasallos. As cámaras estaban iluminadas por unha única gran porta, equipada cunha grella de ferro forxado. Algunhas salas parecen estar iluminadas por claraboias.[2]
No perístilo, que moitas veces rodea completamente a naos, hai filas de columnas. Cada templo defínese como dun determinado tipo, con dous termos: un que describe o número de columnas do frontal de entrada e o outro que define a súa distribución.
Exemplos:
Nota:
Comportamento de clasificación (por columna #):
60´32 m.[10]
30´5 m.
64 m.[16]
12´8 m.[20]
31´77 m.[21]
38´30 m.[22]
69´50 m.[24]
31´12 m.[25]
21´40 m.
5´50 x
8 m.[27]
22´85 m.[27]
43 m.[32]
30 m.[38]
55´33 m.[21]
110´50 m.[39]
63´76 m.[41]
59´98 m.[43]
67´74 m.[41]
61´83 m.[41]
110´36 m.[41]
32´88 m.[47]
110 m.[45]
A grosa pedra exterior do edificio estaba revestida con estuco de mármore.[45]
55 m.[41]
38´13 m.[41]
60´35 m.[45]
39´42 m.
56 m.
110 m.[51]
108´60m.[52]
119´17 m.[51]
91´44 m.[53]
109´45m.[20]
35 m.