As persoas nacidas en Guam son cidadáns estadounidenses pero non teñen dereito a voto nas eleccións presidenciais dos Estados Unidos mentres residen en Guam e os delegados de Guam na Cámara de Representantes dos Estados Unidos non teñen voto no pleno. Os indíxenas guamaneses son os chamorus, coñecidos historicamente como chamorros, que están relacionados cos pobos austronesios de Indonesia, as Filipinas, Malaisia, Taiwán, Micronesia e Polinesia. En 2022, a poboación de Guam era de 168.801 habitantes. Os chamoros son o grupo étnico máis numeroso, pero unha minoría na illa multiétnica. O territorio abarca 540 km² e ten unha densidade de poboación de 299 hab/km². O pobo Chamoro asentouse na illa hai aproximadamente 3.500 anos. O explorador portugués Fernão de Magalhães, mentres estaba ao servizo de España, foi o primeiro europeo en visitar a illa o 6 de marzo de 1521. Guam foi colonizada por España en 1668. Entre os séculos XVI e XVIII, Guam foi unha escala importante para os galeón de Manila españois. Durante a Guerra hispano-estadounidense, os Estados Unidos capturaron Guam o 21 de xuño de 1898. Segundo o Tratado de París, asinado o 10 de decembro de 1898, España cedeu Guam aos Estados Unidos a partir do 11 de abril de 1899.
A antiga sociedade Chamorro tiña catro clases: "chamorri" (xefes), "matua" (clase alta), "achaot" (clase media) e "mana'chang" (clase baixa). : 20-21 Os matua estaban situados nas aldeas costeiras, o que significaba que tiñan o mellor acceso aos caladoiros, mentres que os mana'chang situábanse no interior da illa. Matua e mana'chang de cando en cando comunícanse entre si, e os matua a miúdo usaban os achaot como intermediarios. Tamén houbo "makåhna" (similar aos xamáns), hábiles en curación e medicina. A crenza nos espíritos dos antigos Chamorros chamada "Taotao mo'na" aínda persiste como un remanente da cultura preeuropea. A súa sociedade organizouse en clans matrilineais. : 21
Pedras Latte son piares de pedra que se atopan só nas Illas Marianas, son un desenvolvemento recente na sociedade Chamorro previa ao contacto. As pedras latte usáronse como unha base sobre a cal construíronse cabanas con teito de palla. : 26 As pedras Latte consisten nunha base en forma de pedra calcaria chamada haligi e cun remate , ou tåsa, feito a partir dun cerebro grande de coral ou pedra calcaria, colocada na parte superior. : 27-28 Unha posible fonte para estas pedras, o Rota Latte Stone Quarry, foi descuberta en 1925 en Rota. : 28
A viaxe de Magalhães a Guam
O primeiro europeo en viaxar a Guam foi o navegante portugués Fernão de Magalhães, navegando para o Rei de España, cando avistou a illa o 6 de marzo de 1521, durante a circunnavegación do globo da súa frota.: 41-42 Cando Magalhães chegou a Guam, foi recibido por centos de pequenas canoas que parecían estar voando sobre a auga, debido á súa considerable velocidade. Estas canoas estabilizadoras chamáronse Proas, e deron lugar a que Magellan nomease a Guam Islas de las Velas Latinas. Antonio Pigafetta (un dos 18 orixinais de Magalhães) dixo que o nome era "Illa de Velas", pero tamén escribe que os habitantes "entraron nos barcos e roubaron todo o que puideron", incluíndo "o pequeno barco que estaba suxeito á popa do buque insignia."[13]:129 "Esas persoas son pobres, pero enxeñosas e moi ladroas, polo que chamamos a esas tres illas Islas de los Ladrones ("Illas dos ladróns"). " : 131
A colonización española e os galeóns de Manila
Malia a visita de Magalhães, Guam non foi reclamado oficialmente por España ata o 26 de xaneiro de 1565, polo xeneral Miguel López de Legazpi.: 46 De 1565 a 1815, Guam e as Illas Marianas do Norte, foron o único posto de avanzada español no océano Pacífico ao leste de Filipinas, foi unha importante parada de descanso para os galeóns de Manila, unha frota que cubría a ruta comercial do Pacífico entre Acapulco e Manila.: 51 Para protexer estas frotas do Pacífico, España construíu varias estruturas defensivas que aínda se manteñen en pé hoxe en día, como Fuerte Nuestra Señora de la Soledad en Umatac. Guam é o segmento maior de Micronesia, as illas maiores entre a illa de Kyūshū (Xapón), Nova Guinea, as Filipinas e as illas Hawai.
A colonización española comezou o 15 de xuño de 1668, coa chegada de Diego Luis de San Vitores e Pedro Calungsod, quen estableceron a primeira igrexa católica: 64 As illas formaban parte das Indias Orientais Españolas gobernadas desde Filipinas, que á súa vez formaban parte do Vicerreinado de Nova España con sede na Cidade de México. Outros recordatorios da época colonial inclúen o antigo Palacio do Gobernador na Praza de España e a Ponte de España, ambos en Hagatña. A Catedral de Guam Dulce Nombre de Maria inaugurouse formalmente o 2 de febreiro de 1669, do mesmo xeito que o Real Colexio de San Juan de Letran.: 68 Guam, xunto co resto das Illas Marianas e Illas Carolinas, foron tratados como parte da colonia española en Filipinas. Aínda que a cultura Chamorra da illa ten raíces indíxenas, as culturas de Guam e as Marianas do Norte teñen moitas similitudes coa cultura española debido a tres séculos de dominio español.
Conflitos internos
Guerras intermitentes que duraron desde o 23 de xullo de 1670 ata xullo de 1695, máis os tifóns de 1671 e 1693, e en particular a epidemia de varíola de 1688, reduciron a poboación de Chamorro de 50.000 habitantes a menos de 5.000.:86 Precipitado pola morte de Quipuha, e o asasinato do pai San Vitores e Pedro Calungsod polo xefe rebelde local Matapang, as tensións levaron a unha serie de conflitos. O Capitán Juan de Santiago iniciou unha campaña para conquistar a illa, que foi continuada polos sucesivos comandantes das forzas españolas.:68-74
Logo da súa chegada en 1674, o Capitán Damian de Esplana ordenou o arresto dos rebeldes que atacaron a poboación de certas cidades. As hostilidades eventualmente levaron á destrución de vilas como Chochogo, Pepura, Tumon, Sidia-Aty, Sagua, Nagan e Ninca.:74-75 A partir de xuño de 1676, o primeiro gobernador español de Guam, o capitán Francisco de Irrisarri e Vinar, controlou os asuntos internos máis estritamente que os seus predecesores, a fin de frear as tensións. Tamén ordenou a construción de escolas, estradas e outras infraestruturas.:75-76 Máis tarde, o capitán José de Quiroga chegou en 1680 e continuou algúns dos proxectos de desenvolvemento iniciados polos seus predecesores. Tamén continuou a procura dos rebeldes que asasinaran o pai San Vitores, o que deu como resultado campañas contra os rebeldes que se ocultaban nalgunhas illas, que eventualmente levaron á morte de Matapang, Hurao e Aguarin.:77-78 Quiroga levou algúns nativos das illas do norte a Guam, ordenando á poboación que vivise nunhas poucas vilas grandes.: 78-79 Estes incluían a Jinapsan, Umatac, Pago, Agat e Inarajan, onde construíu varias igrexas.:79 En xullo de 1695, Quiroga completara a conquista de Guam, Rota, Tinian e Aguigan.:85
Expulsión dos xesuítas
O 26 de febreiro de 1767, Carlos III de España emitiu un decreto confiscando a propiedade dos xesuítas desterrándoos de España e as súas posesións.:101 Como consecuencia, os pais xesuítas en Guam partiron o 2 de novembro de 1769, na goleta Nuestra Señora de Guadalupe, abandonando as súas igrexas, reitorías e ranchos.:102-103 A chegada do Gobernador Don Mariano Tobias, o 15 de setembro de 1771, trouxo reformas agrícolas, incluíndo poñer terras a disposición dos insulares para cultivar, alentou o desenvolvemento da cría de gando, cervos e búfalos importados de Manila, burros e mulas de Acapulco, construíu muíños de algodón e salinas, escolas públicas gratuítas, e a primeira milicia de Guam.:107-109 Máis tarde, foi transferido a Manila en xuño de 1774.: 113
Era posnapoleónica
Logo das Guerras Napoleónicas, moitas colonias españolas no Hemisferio Occidental independizáranse, cambiando a dependencia económica de Guam de México ás Filipinas.: 144 Don Francisco Ramón de Villalobos, quen se converteu en gobernador en 1831, mellorou as condicións económicas, incluída a promoción do cultivo de arroz e o establecemento dun hospital de leprosos.:148-149
Un devastador tifón golpeou a illa o 10 de agosto de 1848, seguido dun gran terremoto o 25 de xaneiro de 1849, que resultou en moitos refuxiados das Illas Carolinas, vítimas do tsunami resultante.:151 Despois de que unha epidemia de varíola matase 3.644 persoas de Guaiana en 1856, permitiuse aos carolinos e xaponeses establecerse nas Marianas.:157 Guam recibiu dezanove filipinos prisioneiros logo do seu errado motín de Cavite de 1872.:160
Guerra hispano-estadounidense e segunda guerra mundial
A consecuencia da derrota de España na Guerra hispano-estadounidense, foi cedida aos Estados Unidos en 1898 (desde esa época comezouse a usar o nome abreviado "Guam") Ata 1898 o nome oficial da illa foi Guaján (acorde coa pronuncia que representa a actual grafía en chamorro). Á diferenza do resto das Illas Marianas, foron conservadas por España (e vendidas no ano seguinte a Alemaña).
Capturada polo Xapón en 1941, foi recuperada polos estadounidenses tras unha batalla que durou do 21 de xullo ao 10 de agosto de 1944.
En 1950 concedeuse á illa un réxime de autonomía interna, á vez que os habitantes de Guam obtiñan a cidadanía estadounidense.
Cunha situación estratéxica no Pacífico, as instalacións do exército son unhas das máis importantes de todo o océano. Tras o peche das bases en Filipinas, tanto a Armada como a Forza Aérea foron trasladadas para esta illa.
En agosto de 2017, Corea do Norte advertiu que podería lanzar mísiles balísticos de alcance medio en augas dentro de 29 a 38 km. de Guam, logo dun intercambio de ameazas.[14][15] entre os gobernos de Corea do Norte e dos Estados Unidos.
Goberno e política
Félix Pérez Camacho está á cabeza do executivo da illa. Guam é un Territorio dos Estados Unidos desde 1898. Os habitantes da illa escollen as súas autoridades locais e non teñen dereito de votar polas federais.
Organización político-administrativa
Existen dezanove vilas na Illa de Guam e numerosas bases militares estadounidenses.
Sitúase a tres cuartos do camiño entre Hawai e Filipinas. O porto máis importante é o de San Luís de Apra na costa occidental da illa.
A illa de Guam ten 50 km de longo e entre 6 a 19 km de largo, tres cuartos do tamaño de Singapur. A illa experimenta terremotos ocasionais debido a súa localización no bordo occidental da Placa do Pacífico e preto da Placa do Mar de Filipinas. Nos últimos anos, os terremotos con epicentros preto de Guam tiveron magnitudes que van desde 5.0 a 8.7 graos. Ao contrario do volcán Anatahan nas Illas Marianas do Norte, Guam non é volcanicamente activo, aínda que é de orixe volcánica. Con todo, debido á súa proximidade con Anatahan, vog (é dicir, o smog volcánico) ocasionalmente afecta a Guam.[16]
Un arrecife de coral rodea a maior parte de Guam, e a meseta de pedra calcaria proporciona a fonte da maior parte da auga doce da illa. Os cantís costeiros dominan o norte, mentres que o extremo sur da illa é montañoso, con outeiros máis baixos no medio.
Clima
Ten clima tropical, cunha estación seca de xaneiro a xuño. As temperaturas de Guam están ao redor de 21 °C durante case todo o ano, e cada ano caen de media 2.180 mm de choiva.
Depende do orzamento militar así como do turismo. Esta última industria creceu espectacularmente nos últimos vinte anos, con máis dun millón de visitantes por ano, principalmente xaponeses. Case todos os bens industriais e de materias primas son importados.
Demografía
Etnicamente a illa está ocupada maioritariamente por chamorros (47%) e filipinos (25%), sendo os brancos un 10% e o resto xaponeses, chineses e coreanos.
A pesar de que unha gran poboación de Guam posúe apelido español, a lingua castelá é falada só por uns 2.000 habitantes desta área insular que depende dos Estados Unidos. As linguas oficiais son o inglés e o chamorro, de base austronesia ou malaio-polinesia e con superestrato castelán. A taxa de fecundidade é de 4 fillos por muller e a relixión maioritaria é a católica.
Ecoloxía
Ecoloxía e Hábitat de Guam
Guam é caracterizada polos seus bosques de pedra calcaria e unha alta biodiversidade, que inclúe diversas especies endémicas. A súa flora é exuberante e o clima que favorece unha ampla variedade de ecosistemas, de arrecifes de coral até selvas húmidas. A introdución de especies invasoras cambiou drasticamente o equilibrio ecolóxico da illa.[19] As cobras arbóreas marróns foron introducidas accidentalmente nos anos 40 e dende entón devoraron aves nativas, provocando a extinción de moitas delas. A ausencia de aves tivo un efecto dominó, afectando a polinización e a dispersión de sementes, o que a súa vez afectou á rexeneración dos bosques e permitiu un grande aumento da poboación de arañas.
A densidade de arañas en Guam é moito maior que nas illas veciñas, especialmente durante a estación seca. As arañeiras forman unha "rede de redes" que abrangue grandes áreas forestais, que parecen estar permanentemente cubertas por elas.[20]
↑"Home page of the Anahatan volcano". USGS-CNMI, 8 de novemro de 2007. Consultado o 8 de novembro de 2007 from "Archived copy". Arquivado dende o orixinal o 13 de outubro de 2007. Consultado o 2007-11-08..
_(Polynesia_centered).svg&lang=gl)
.svg)
