PROFILBARU.COM

Leonid Brezhnev
	Irudi gehiago
; 7. SESB-eko Soviet Goreneko Presidiumeko Mahaiburua
; Sobietar Batasuneko Alderdi Komunistako idazkari nagusi
; 4. SESB-eko Soviet Goreneko Presidiumeko Mahaiburua
Errusiako Sobietar Errepublika Sozialista Federatiboaren Sobiet Goreneko kide
Bizitza
Jaiotza	Kamianske, 1906ko abenduaren 19a (juliotar egutegia)
Herrialdea	Sobietar Errepublika Sozialisten Batasuna ; Errusiar Inperioa ; Errusiako Sobietar Errepublika Sozialista Federatiboa 1922)
Bizilekua	Mosku
Heriotza	Zareche (en) , 1982ko azaroaren 10a (75 urte)
Hobiratze lekua	Kremlingo harresiko nekropolia
Heriotza modua	berezko heriotza: miokardio infartu akutua
Familia
Aita	Ilya Brezhnev
Ama	Natalia Brezhneva
Ezkontidea(k)	Viktoria Brezhneva (en) (1928 - 1982ko azaroaren 10a)
Seme-alabak	ikusi Yuri Brezhnev; Galina Brezhneva;
Haurrideak	ikusi Yakov Brezhnev (en) ;
Hezkuntza
Heziketa	Dniprovsky State Technical University (en) ; (1931 - 1935)
Hizkuntzak	errusiera
Jarduerak
Jarduerak	politikaria, ingeniaria, militarra eta lur-neurtzailea
	Parte-hartzailea 19th Congress of the Communist Party of the Soviet Union (en) ; 20th Congress of the Communist Party of the Soviet Union (en) ; 24th Congress of the Communist Party of the Soviet Union (en) ; 26th Congress of the Communist Party of the Soviet Union (en) ; 23rd Congress of the Communist Party of the Soviet Union (en) ; 22nd Congress of the Communist Party of the Soviet Union (en) ; 25th Congress of the Communist Party of the Soviet Union (en) ; 21st Congress of the Communist Party of the Soviet Union (en) ;
Lan nabarmenak	ikusi Brezhnev's trilogy (en) ;
Jasotako sariak	ikusi Leninen Ordena (1966ko abenduaren 18a) ; Medal "For the Victory over Germany in the Great Patriotic War 1941–1945" (1945) ; Bandera Gorriaren Ordena (1942ko martxoaren 12a) ; Izar Gorriaren Ordena (1943ko martxoaren 16a) ; Urriko Iraultzaren Ordena (1979ko martxoaren 14a) ; Karl Marxen Ordena (1974ko urria) ; Order of the White Lion (1946) ; Klement Gottwald ordena (1970eko maiatzaren 5a) ; Order of the Patriotic War 1st class (1943ko irailaren 18a) ; Order of Victory (1978ko otsailaren 20a) ; Order of Bogdan Khmelnitsky, 2nd class (1945eko maiatzaren 23a) ; Medal "For the Defence of Odessa" (1942) ; Medal "For Battle Merit" ; Medal "For the Defence of the Caucasus" (1944) ; Varsoviako Askapenaren domina ; Pragako Askapenaren domina ; Medal "For the Restoration of the Black Metallurgy Enterprises of the South" ; Medal "For Strengthening of Brotherhood in Arms" ; Medal "For the Development of Virgin Lands" ; Karl Marxen urrezko domina (1977ko azaroaren 16a) ; Bakearen Lenin Saria (1973ko ekainaren 12a) ; Gold Star medal (1966ko abenduaren 18a) ; Leninen Ordena (1976ko abenduaren 18a) ; Gold Star medal (1976ko abenduaren 18a) ; Leninen Ordena (1978ko abenduaren 19a) ; Gold Star medal (1978ko abenduaren 19a) ; Leninen Ordena (1981eko abenduaren 18a) ; Gold Star medal (1981eko abenduaren 18a) ; Leninen Ordena (1961eko ekainaren 17a) ; "Hammer and Sickle" gold medal (1961eko ekainaren 17a) ; Leninen Ordena (1947ko abenduaren 2a) ; Leninen Ordena (1956ko abenduaren 18a) ; Leninen Ordena (1971ko urriaren 2a) ; Urriko Iraultzaren Ordena (1980ko abenduaren 18a) ; Bandera Gorriaren Ordena (1944ko maiatzaren 29a) ; Medal "For Valiant Labour in the Great Patriotic War 1941–1945" ; Jubilee Medal Medal "In Commemoration of the 250th Anniversary of Leningrad" ; Medal "In Commemoration of the 1500th Anniversary of Kyiv" ; Jubilee Medal "40 Years of the Armed Forces of the USSR" ; Jubilee Medal "50 Years of the Armed Forces of the USSR" ; Jubilee Medal "60 Years of the Armed Forces of the USSR" ; Jubilee Medal "Twenty Years of Victory in the Great Patriotic War 1941–1945" ; Jubilee Medal "Thirty Years of Victory in the Great Patriotic War 1941–1945" ; Jubilee Medal "In Commemoration of the 100th Anniversary of the Birth of Vladimir Ilyich Lenin" ; [[]] (1976ko abenduaren 18a) ; Order of May (1974) ; Order of the Sun of Liberty (1981eko abenduaren 16a) ; Bulgariako Herri Errepublikaren Heroia (1973ko irailaren 8a) ; Order of Georgi Dimitrov (1973ko irailaren 8a) ; Bulgariako Herri Errepublikaren Heroia (1976ko abendua) ; Order of Georgi Dimitrov (1976ko abendua) ; Bulgariako Herri Errepublikaren Heroia (1981eko abendua) ; Order of Georgi Dimitrov (1981eko abendua) ; Order of the Flag of the People's Republic of Hungary (1976ko abenduaren 17a) ; Order of the Flag of the People's Republic of Hungary (1981eko abenduaren 18a) ; Hero of Labour (1981eko abenduaren 21a) ; Order of Hồ Chí Minh (1981eko abenduaren 21a) ; Gold Star Order (1980ko uztaila) ; Gold medal with hero rank of GDR (1976ko abenduaren 13a) ; Gold medal with hero rank of GDR (1979ko abenduaren 18a) ; Karl Marxen Ordena (1979ko abenduaren 18a) ; Gold medal with hero rank of GDR (1981eko abenduaren 18a) ; Karl Marxen Ordena (1981eko abenduaren 18a) ; Star of People's Friendship (1976ko abenduaren 13a) ; Star of the Republic of Indonesia (1961) ; Star of the Republic of Indonesia (1976) ; Order of the National Flag (1982ko abuztuaren 19a) ; Kubako Errepublikako heroi (1981eko abenduaren 15a) ; José Martí ordena (1974ko urtarrilaren 29a) ; National Order of Merit Carlos Manuel de Cespedes (1981eko abenduaren 15a) ; Order of Playa Girón (1976ko abenduaren 15a) ; Mongoliako Herri Errepublikaren Heroia (1976ko abenduaren 14a) ; Order of Sukhbaatar (1966) ; Order of Sukhbaatar (1971) ; Order of Sukhbaatar (1976ko abenduaren 14a) ; Order of Sukhbaatar (1981eko abendua) ; Jubilee Medal "30 years of the Victory in Khalkhin-Gol" (1969) ; Jubilee Medal "50 Years of the Mongolian People's Revolution" (1971) ; Jubilee Medal "50 Years of the Mongolian People's Army" (1971) ; Grand Cross of the Order of the Sun of Peru‎ (1978ko ekaina) ; Grand Cross of the Order of Military Virtue (1974ko uztailaren 21a) ; Grand Cross of the Order of Merit of the Polish People's Republic (1981eko abendua) ; Order of the Cross of Grunwald, 2nd class (1946) ; Medal of Victory and Freedom 1945 (1946) ; Star of the Socialist Republic of Romania (1976ko azaroaren 24a) ; Sozialismoaren Garaipenaren Ordena (1981eko abendua) ; Grand Cross with Collar of the Order of the White Rose of Finland (1976ko abenduaren 19a) ; Hero of the Czechoslovak Socialist Republic (1970eko maiatzaren 5a) ; Hero of the Czechoslovak Socialist Republic (1976ko urriaren 29a) ; Klement Gottwald ordena (1976ko urriaren 29a) ; Klement Gottwald ordena (1978ko ekainaren 2a) ; Hero of the Czechoslovak Socialist Republic (1981eko abenduaren 16a) ; Klement Gottwald ordena (1981eko abenduaren 16a) ; Collar of the Order of the White Lion (1973ko otsaila) ; Czechoslovak War Cross 1939–1945 (1945) ; Czechoslovak War Cross 1939–1945 (1947) ; Medal "For Bravery Before the Enemy" (1945) ; Commemorative medals of the Czechoslovak army abroad (1946) ; Medal "For the strengthening of friendship in arms" (1980) ; Order of the Yugoslavian Great Star (1962) ; Order of Freedom (Yugoslavia) (1976) ; Dimitrov Prize medal (1978ko azaroaren 23a) ; Gold Mercury International Award (1980ko urriaren 13a) ; [[]] (1981) ; Lenin Prize ; United Nations Peace Medal (1977) ; Medal "For Oder, Nysa and the Baltic" ;
Influentziak	Vladimir Lenin
Kidetza	Sobietar Batasuneko Alderdi Komunistaren Politburoa
Zerbitzu militarra
Adar militarra	Soviet Army (en)
Gradua	Sobietar Batasuneko mariskala; brigade commissar (en) ; koronel; maior jeneral; teniente jeneral; general of the army (en)
Parte hartutako gatazkak	Ekialdeko Frontea Bigarren Mundu Gerran; Barvenkovo–Lozovaya offensive (en) ; Novorossiysk landing operation (en) ; Bigarren Mundu Gerra; Afganistango gerra; Vietnamgo Gerra
Sinesmenak eta ideologia
Erlijioa	ateismoa
Alderdi politikoa	Sobietar Batasuneko Alderdi Komunista

Leonid Ilitx Brezhnev (errusieraz: Леони́д Ильи́ч Бре́жнев, /lʲɪɐˈnʲid ɪlʲˈjitɕ ˈbrʲeʐnʲɪf/ ahoskatua; ukraineraz: Леоні́д Іллі́ч Бре́жнєв; (Kamianske, Yekaterinoslaveko gobernazioa, Errusiako Inperioa, gaur egun, Ukraina 1906ko abenduaren 19a^greg./abenduaren 6a^jul. - Mosku 1982ko azaroaren 10), Sobietar Batasuneko buru izan zen 1964tik 1982ra arte. Lehenengo urteetan, beste batzuekin batera partekatu zuen boterea. Alderdiko Idazkari Orokorra urte bertsuen artean izan zen, nahiz bitan Sobiet Goreneko Burua (Estatuburua alegia), 1960tik 1964ra arte, eta 1977tik 1982ra arte.

Idazkari nagusi gisa hemezortzi urteko agintaldia luzeenetako bat izan zen, Iósif Stalinek bakarrik gainditua. Brezhneven gobernuan garaian, Sobietar Batasunaren eragin globala nabarmen hazi zen, hein batean, herrialde horrek garai horretan izan zuen hedapen militarraren ondorioz, baina, sarritan, buruzagi gisa izan zuen jarduera kritikatua izan da geldialdi ekonomiko baten hasiera markatzeagatik, brezhneviar geldialdia izenez ezaguna; horrek arazo ekonomiko larriak eragin zituen, azkenean, 1991n, Sobietar Batasunaren desegitea ekarri zuena.

Brezhnev Kamiansken jaio zen, langile errusiarren familia batean. Dnieprodzerzhinsk-eko Metalurgia Institutuan graduatu ondoren, ingeniari metalurgikoa egin zen Ukrainako burdinaren eta altzairuaren industrian. 1923an, «Komsomol»-en (Gazteriaren Batasun Komunista) sartu zen, eta, 1929an, Alderdi Komunistan afiliatu zen, eta, bere gaietan, zeregin aktiboa izan zuen. Bigarren Mundu Gerran soldadutza egiteko errekrutatu zuten berehala; 1946an, armada utzi zuen jeneral-maior mailarekin. 1952an, Brezhnevek Batzorde Nagusiko kide bihurtu zen, eta, 1964an, Nikita Khrustxov ordeztu zuen lehen idazkari gisa; Aleksei Kosyginek ordeztu zuen Khrustxov Ministro Kontseiluko lehendakari postuan.

Lider gisa, Brezhnevek taldean lan egiten zuen, eta, jardun aurretik, lankideekin kontsultatzen saiatzen zen, baina erreforma ekonomiko garrantzitsurik egin gabe gobernatzeko asmoak gainbehera nazionala ekarri zuen 1970eko hamarkadaren erdialdean, geldialdiaren aroa izenez ezaguna. Gastu militarrak nabarmen hazi ziren, eta, mendebaldeko blokearen arabera, herrialdearen BPGaren % 15 inguru ziren (SESB beraren arabera, % 8), eta gero eta zaharragoa eta eraginkortasun gutxiago zuen lidergoak oinarriak ezarri zituen BPG gero eta murritzagoarentzat, Mendebaldeko nazioekin alderatuta. SESBen buru zela, Ekialdeko eta Mendebaldeko herrialdeen arteko distentsioa bultzatu zuen Brezhnevek. Azken erabaki garrantzitsua izan zen armada sobietarra Afganistanera bidaltzea, mujahidinen aurka borrokatzen ari zen gobernu hauskorra salbatu nahian.

Brezhnev 1982ko azaroaren 10ean hil zen, eta Juri Andropovek ordezkatu zuen idazkari nagusi gisa. Brezhnevek pertsonaganako kultua sustatu zuen, baina ez Stalinen gobernuaren maila berean. Mijaíl Gorbatxovek, 1985etik 1991ra SESB gidatu zuenak, bere ondarea salatu, eta Sobietar Batasunaren liberalizazio-prozesua gidatu zuen.

Biografia

Brezhnev Ilia Jakovlevitx Brezhnevh metalurgiako beharginaren eta haren emazte Natalia Denísovnaren semea zen. Bere bizitzako hainbat unetan, Brezhnevek bere jatorri etnikoa txandaka zehaztu zuen, ukrainarra zehin errusiarra, eta azken hori hautatu zuen Alderdi Komunistan gora zihoala^[1]. Errusiako Iraultzaren ondorengo urteetan, gazte askok bezala, heziketa teknikoa jaso zuen, hasiera batean lurren kudeaketan oinarritua, eta agrimensore gisa hasi zen; gero, metalurgian. Dnieprodzerzhinskeko Metalurgia Institutuan graduatu zen 1935ean^[2], eta ingeniari metalurgikoa egin zen Ukrainako ekialdeko burdinaren eta altzairuaren industrian. Alderdi Komunistako gazteen antolamenduan sartu zen, Komsomolen, 1923an, eta, alderdian, 1929an^[1].

1935. eta 1936. urteetan, Brezhnevek nahitaezko soldadutzarako errekrutatu zuten, eta tanke-eskola batean ikastaroak egin ondoren, komisario politiko gisa jardun zuen tanke-fabrika batean. Geroago, 1936an, Dnieprodzerzhinsk (eskola teknikoa) Metalurgia Institutuko zuzendari izan zen. 1936an, Dnipropetrovsk-eko eskualde-zentrora bidali zuten, eta, 1939an, alderdiko idazkari izendatu zuten Dnipropetrovsk-en^[2], hiriko defentsa-industria garrantzitsuenen arduraz. 1937tik 1939ra bitarteko Stalinen Purga Handitik bizirik irteten zenak igoera azkarrak lor zitzakeen, purgek kargu asko ireki baitzituzten alderdiaren eta estatuaren goiko eta erdiko mailetan^[1].

Ibilbidea

Soldadutza eta ibilbidearen hasiera

Alemania naziak Sobietar Batasuna inbaditu zuenean, 1941eko ekainaren 22an, Brezhnev, alderdiko maila ertaineko funtzionario gehienak bezala, berehala errekrutatu zuten. Dnipropetrovsk hiria alemanen esku geratu baino lehen, abuztuaren 26an, bertako industriak Sobietar Batasunaren ekialderantz ebakuatzeko lan egin zuen; gero, komisario politiko izendatu zuten eta urrian, Hegoko Fronteko administrazio politikoko zuzendariorde, brigada-komisario gisa^[3]. Alemanek Ukraina okupatu zutenean, 1942an, Brezhnev Kaukasora bidali zuten 1943ko apirilean, Transkaukasiako fronteko administrazio politikoko zuzendariorde gisa. 1943ko apirilean, 18. Armadako Departamentu Politikoko buru izendatu zuten. Geroago, urte horretan bertan, 18. armada Ukrainako Lehen Fronteko partaide izan zen, Armada Gorriak ekimena berreskuratu eta, Ukrainan barrena, mendebalderantz jo zuenean^[4]. Fronteko komisario politiko nagusia Nikita Khrustxov zen, Brezhneven ibilbidearen mezenas garrantzitsua; izan ere, 1931tik, alderdikide egin eta gutxira, Brezhnevek bat egin zuen Khrustxovekin, eta Khrustxovek bere babespeko hartu zuen denbora gutxian, eta horrek igoera erraztuko zion^[5]. Europan gerra amaitzerakoan, Brezhnev Laugarren Fronte Ukrainarraren komisario politiko nagusia zen, eta Pragan sartu zen alemaniarren errenditzearen ondoren^[3].

Brezhnevek sobietar armada 1946ko abuztuan utzi zuen, jeneral-maior mailarekin, baina, gerra osoa, komisario politiko gisa eman zuen komandante militarrari zegozkion funtzioak bete beharrean. Ukrainan berreraikitze-proiektuetan lan egin ondoren, berriro Dnipropetrovskeko lehen idazkari bihurtu zen. 1950ean, SESBeko Sobiet Gorenaren diputatu izendatu zuten SESBeko lege-organo nagusia. Urte horretan bertan, Moldavian, alderdiko lehen idazkaria izatera igo zen^[6] . 1952an, Alderdi Komunistaren Batzorde Nagusiko kide egin zen, eta Presidiumeko (lehengo Politburo) kide izateko hautagai aurkeztu zen^[7].

1953ko martxoan, Stalin hil zenean, haren ondorengo berrantolamenduan Presidiuma indargabetu, eta Politburo txiki bat berrezarri zen. Brezhnevek Politburoko kide izatea ez bazuen lortu ere, Sobietar Armadako eta Itsas Armadako Zuzendaritza Politikoko buru izendatu zuten, teniente jeneralaren mailarekin. Oso posizio ona zen, ziurrenik Khrustxov babeslearen botere berriari esker lortua, Stalin ordezkatu baitzuen alderdiko idazkari nagusi gisa. 1955eko maiatzaren 7an, Brezhnev Kazakhstango RSSko Alderdi Komunistako lehen idazkaria izendatu zuten. Bere funtzioa erraza zen: lur berriak nekazaritzarako emankorrak egitea; zuzentarau horrekin hasi zen hasieran arrakastatsua izan zen lur birjinen kanpaina^[6].

1956ko otsailean, Brezhnev Moskura itzuli zen, Politburoko kide izateko hautagai gisa eta defentsa-industria, espazio-programa, industria astuna eta kapital-eraikuntzaren kontrolaren agintearekin^[8]. Hori dela eta, Kazakhstanen lanean jarraitzeari uko egin zion, eta asmatu egin zuen, hurrengo urteetako uztak etsigarria zela erakutsi baitzuen eta bere ibilbide politikoa kaltetu baitzezakeen gelditu izan balitz. Orain, Khrustxoven segizioko goi-mailako kide zen, eta, 1957ko ekainean, alderdiaren zuzendaritzan, Khrustxov babestu zuen guardia estalinista zaharraren aurkako borrokan, «Alderdiaren kontrako taldea» delakoan. Guardia zaharraren porrotaren ondoren, Brezhnevek Politburoko eskubide osoko kide egin zen. Batzorde Nagusiko bigarren idazkari bihurtu zen 1959an^[6], eta, 1960ko maiatzean, SESBeko Sobiet Gorenaren Presidiumeko presidente kargura goratu zuten^[9]. Estatu buru nominala egin zuten, botere erreala, alderdi idazkari gisa, Khrustxovek baitzuen. 1962an, Belgradeko ohorezko herritar izendatu zuten Brezhnev^[10].

Khrushcheven deposizioa

1962. urtera arte, gutxi gorabehera, Khrustxoven egoera alderdi buru gisa ziurra zen, baina buruzagi zaharra erratikoago bihurtu zen, eta haren errendimendua lankide agintarien konfiantza zapuzten zuen. Sobietar Batasunaren arazo ekonomikoek ere areagotu egin zuten lidergoaren gaineko presioa. Itxuraz, Brezhnev Khrustxoven leial izaten jarraitzen zuen, baina, 1963an, boteretik urruntzeko konplot batean sartu zen, eta, beharbada, zeregin nabarmena izanez. 1963an, Brezhnevek Frol Kozlov (Khrustxovek babesturiko beste bat) ordezkatu zuen Batzorde Zentraleko idazkari gisa, Khrustxoven ondorengo tokia hartuz^[11]. 1964an, Khrustxovek bigarren idazkari egin zuen, hitzez hitz alderdiaren alboko buruzagi^[12].

1964ko urrian, Eskandinavia eta Txekoslovakiatik itzuli ondoren, eta ezer arrarorik sumatu gabe, Khrustxov oporretara joan zen Pitsundara, Itsaso Beltzetik gertu. Itzultzean, Presidiumeko funtzionarioek zorionak eman zizkioten karguan egindako lanagatik. Anastas Mikoianek bisita egitera joan zitzaion, eta bere egungo egoerarekin ezin zitekeela oso gustura egon eman zion aditzera. Vladimir Semitxastny, KGBko burua^[13], konspirazioaren alderdi erabakigarria izan zen, haren betebeharra baitzen Khrustxov informatzea norbait lidergoaren aurka konspiratzen ari ote zen. Nikolai Ignatov, khrustxovek kaleratua, ahopeka, Batzorde Nagusiko kide batzuen iritzia eskatu zuen. Zenbait saiakera huts egin ondoren, urriaren 12an, Mijail Suslovek, haren lagun konspiratzaileak, telefonoz deitu zion Khrustxovi, eta Moskura itzultzeko eskatu zion, sobietar nekazaritzaren egoerari buruz eztabaidatzeko. Denborarekin, Khrustxovek zer gertatzen ari zen ulertu zuen, eta Mikoiani esan zion: «Ni banaiz arazoa, ez dut erresistentziarik ipiniko»^[14]. Mikoian buru zuen gutxiengo batek Khrustxov kendu nahi zuen lehen idazkariaren kargutik, baina mantendu nahi zuen Ministroen Kontseiluko lehendakari gisa; Brezhnev buru zuen gehiengoak, berriz, jarduera politikotik atera nahi zuen^[14].

Brezhnevek eta Nikolai Podgornik Batzorde Zentralera apelatu zuten, Khrustxov erruduntzat joz porrot ekonomikoengatik eta boluntarismoa eta portaera lizuna leporatuz. Brezhneven aliatuek eraginda, Politburoko kideek Khrustxov kargutik kentzearen alde bozkatu zuten^[15]. Gainera, Batzorde Nagusiko kide batzuek zigorren bat ezarri nahi zioten. Baina Brezhnevek, dagoeneko idazkari nagusiaren kargua aseguratuta, arrazoi gutxi ikusi zituen bere lehengo mentorea are gehiago zigortzeko^[16]. Brezhnev lehen idazkari izendatu zuten, baina une hartan trantsizioko lider bat izango zela uste zen, beste lider bat sartu arte bakarrik egongo zena^[17]. Aleksei Kosygin izendatu zuten gobernuburu, eta Mikoian estatuburu bihurtu zen^[18]. Brezhnevek eta haren lagunek Iosif Stalin hil ondorengo alderdiaren ildo nagusiaren alde zeuden, baina uste zuten Khrustxoven erreformek egonkortasunaren zati handi bat kendu ziotela Sobietar Batasunari. Khrustxov kanporatzeko arrazoi nagusietako bat izan zen berak etengabe alboratzen zituela alderdiko beste kideak. Pravda, Sobietar Batasuneko egunkaririk garrantzitsuena, gai iraunkor berriei buruz idatzi zuen, hala nola lidergo kolektiboa, plangintza zientifikoa, adituekin kontsulta, antolaketaren erregulartasuna eta konspirazioen amaiera. Khrustxov argi publikotik atera zenean, ez zen inolako herri-hunkipenik izan; izan ere, sobietar herritar gehienek, intelligentsia barne, egonkortze-aldi bat, sobietar gizartea etengabe garatzea eta hurrengo urteetan etengabe hazkunde ekonomikoa izatea aurreikusten zuten^[16].

Estatuko agintean

Estatu buruan, Brezhnevek aginte-afera andana (komunista ez ziren estatuekiko hartu-emana edo barneko garapen ekonomikoa) Kosygin eta Nikolai Podgorniren esku utzi zituen. Brezhnevek kanpo eta militar aferak hartu zituen bere gain.

1967-68an, Txekoslovakiako Alexander Dubcek herrialdeko sistema komunista malgutzen saiatu zenean, Brezhnevek mendebaldean Brezhnev Doktrina deritzona garatu zuen, hots: «Sobietar Batasunak beste herrialde bateko politikan sartzeko eskubidea dauka baldin eta herrialde horrek gainerako herrialde sozialisten interesak mehatxupean kokatzen baititu». Doktrina horren azpian Sobietar Batasunak zein Varsoviako Ituneko aliatuek Txekoslovakia inbaditzea justifikatzen zen.

1970eko hamarkadan, Mendebaldeko Alemaniarenganako erlazioa normaltzen saiatu zen, AEBrenganakoa beratu nahian. Aldi berean, Sobietar Batasunaren ahalmen militarra modernizatu, eta zabaldu zuen. Bere agintaldian, arma nuklearren parekotasuna lortu zuen AEBrekin, eta bere espazio-programak amerikarrena gainditu zuen. SESBeko itsas-armadak munduko handiena izaten jarraitu zuen. Deskolonizazio prozesuan, mugimendu ezkertiarrei laguntza militarra eskaini zien.

Baina programa handinahi horrek defentsa eta aire-espazio industriak ongi hornituta uzten bazuen ere, ekonomiako beste arlo batzuk diru laguntzarik gabe geratu ziren. Sobietar Batasuneko nekazaritza, kontsumo-ondasun industria edo osasun zerbitzuak behera joan ziren hamarkada osoan, eta, ondorioz, murrizketak eta bizi-kalitatea ere behera etorri ziren.

1976an, Sobietar Batasuneko mariskal bihurtu zen, Stalinen ondoren herrialdeko kargu militarrik handiena lortu duen estatuburu bakarra. Podgorni Presidiumeko burutik ere kendu zuen 1977ko maiatzean. Hurrengo hilean, Brezhnevek hartu zuen postu hori, eta, horrela, Sobiet historian, aldi berean, estatu eta alderdi buru izan den pertsona bakarra bilakatu zen.

1979an, Jimmy Carter AEBko presidentearekin, arma estrategikoak murrizteko akordioa (SALT II) hitzartu zuen, baina AEBko Senatuak akordioa berresteari uko egin zion. Handik gutxira, 1979ko abenduan, gainera, Sobietar Batasunak Afganistan inbaditu zuen. Polonian, Solidarność (Elkartasuna) sindikatua bertan behera uzten lagundu zion Wojciech Jaruzelskiri. Sobietar Batasunean, barne disidentzia isilarazteko ahaleginek ere ez zuten zalantza izpirik erakutsi.

Brezhnevek boterean bukaera arte segitu zuen, osasun arazoak gorabehera. Sobietar Batasunari egundoko botere militarra eman zion, baina zabar ibili zen gainerako ekonomia kontuetan. Bizi-kalitateak ere behera egin zuen. Gainera, alderdia eraberritu ez zuenez, zaharkituta utzi zuen.