Мацьяш Корвін быў малодшым сынам Янаша з роду Хуньядзі. Бацька, венгерскі губернатар і славуты ваявода, быў найбагацейшым вяльможам у Венгрыі; маці, Эржэбет Сіладзі, паходзіла са знатнай венгерскай сям'і.
Бацька паклапаціўся пра адукацыю сына, запрасіўшы для яго біскупаЯнаша Вітэза і польскага гуманіста Грэгара з Санака. З дванаццацігадовага ўзросту сын браў удзел у ваенных выправах бацькі, у 1456 падчас аблогі Бялграда ён быў пасвечаны ў рыцары.
Бацька таксама знайшоў для сына годную нявесту з магутнага роду графаў Цэльскіх. Эржэбет была адзінай дачкой Ульрыха II(англ.) (бел. і Ірыны Кантакузіны(руск.) (бел.. Аднак Эржэбет памерла ў пятнаццацігадовым узросце, яшчэ да шлюбу.
Пасля смерці Янаша Хуньядзі паміж венгерскімі баронамі і каралём Ладзіславам Постумам пачаўся двухгадовы канфлікт. Старэйшы брат Мацьяша Уладзіслаў меў намер сесці на прастол, аднак у 1457 годзе ён быў падманам схоплены і абезгалоўлены, а ў лістападзе таго ж года неспадзявана памёр і кароль. 20 студзеня 1458 парламент у Будзе абраў Корвіна каралём пры падтрымцы войскаў дзядзькі Мацьяша графа Міхая Сілагі, супернікі якога не здолелі сабраць дастаткова моцнае войска. 24 студзеня 40 000 венгерскіх шляхцічаў адзінагалосна прагаласавалі за Мацьяша, пасля чаго 14 лютага ён здзейсніў каралеўскі ўезд у Буду.
Падчас узыходу Мацьяша Хуньядзі на прастол каралеўства знаходзілася ў акружэнні ворагаў: з поўдню пагражалі асманы і венецыянцы, з захаду — імператарФрыдрых III, з поўначы — Казімір Ягелончык, абодва дамагаючыся заняць прастол. Чэшскія найміты пад камандаваннем Іскры аселі ў паўночных рэгіёнах, адкуль рабілі наезды на цэнтральныя. Мацьяш адбіў у асманаў Голубацкую крэпасць, паспяхова ўварваўся ў Сербію, пацвердзіў сюзерэнітэт Венгерскай кароны над Босніяй. Здзейсніў таксама некалькі ваенных кампаній супраць Іржы з Падэбрадаў і Фрыдрыха III, заваяваў Сілезію, Лужыччыну і Маравію, быў каранаваны на чэшскага караля (як антыкароль). Здабыў таксама Ніжнюю Аўстрыю і зрабіў сваёй рэзідэнцыяй Вену.
Сваёй першачарговай задачай паставіў ліквідацыю братэрскіх суполак(славацк.) (бел. у Славакіі. У маі 1458 на Блатным Патоку братрыкі былі разбіты каралеўскім войскам. Апошні іх лагер быў знішчаны ў 1467 годзе пад Вялікімі Касталянамі. Пасля ліквідацыі ўнутранага ворага ўчыніў тры выправы супраць Асманскай імперыі, у якіх дасягнуў толькі частковага поспеху.
Да развіцця пісьменнасці падчас яго ўлады значна спрычынілася жонка Беатрыса Арагонская, дачка неапальскага караля. Сужэнцы былі вельмі адукаваныя і ўсяляк падтрымлівалі адукацыю. Запрашалі ў дзяржаву замежных, найперш італьянскіх майстроў, будаўнікоў і вучоных. У часы Мацьяша Корвіна ў Венгерскае каралеўства пачалі пранікаць ідэі гуманізму і Адраджэння. У рэнесансным стылі была збудавана знакамітая Bibliotéka Corviniana ў Будзе.
Мацьяш так клапаціўся пра нашчадкаў, што з аўстрыйскаю мяшчанкай Барбарай Эдэльпак меў пазашлюбнага сына Янаша Корвіна.
Мацьяш памёр 6 красавіка1490 у Вене ад нервовага разладу, калі прыслуга прынесла яму непамытыя фігі. З ім здарыўся інсульт, і праз два дні Корвін сканаў. Стаў адным з нямногіх венгерскіх валадароў, які захаваўся ў паданнях і памяці як добры кароль.
.svg)
