Памеры нябесных целаў розныя — ад велізарных да малюсенькіх. Самымі вялікімі з’яўляюцца, як правіла, зоркі, самымі маленькімі — метэарыты. Нябесныя целы аб’ядноўваюць у сістэмы ў залежнасці ад таго, што гэтыя целы сабой уяўляюць.
Нябеснае цела
Сістэма
Прыклад
Планеты
Зоркавыя сістэмы
Сонечная сістэма
Астэроіды
Астэроідныя пояса
Пояс у Сонечнай сістэме (паміж арбітамі Марса і Юпітэра)
Зоркі
Галактыкі
Галактыка «Млечны шлях»
Каметы
Каметныя пояса (пояса са «змёрзлымі камянямі»)
Пояс Койпера
На верхняй выяве справа ад табліцы паказана мадэль Сонечнай сістэмы. Яна складаецца з зоркі (Сонца), вакол якой па арбітах перамаяшчаюцца планеты. Вакол некаторых планет, як, напрыклад, вакол Зямлі, абарочваюцца натуральныя спадарожнікі, якія таксама з’яўляюцца нябеснымі целамі. Паміж арбітамі Марса і Юпітэра існуе астэроідны пояс, які складаецца з асобных целаў — астэроідаў, якія таксама верцяцца вакол Сонца. Існуе гіпотэза, што пояс астэроідаў узнік з-за таго, што ў Сонечнай сістэме была яшчэ адна планета, якая спыніла сваё існаванне (па іншай тэорыі гэта планета, якая не паспелая сфармавацца). Некаторыя планеты (такія як Сатурн) маюць пылавыя кольцы, якія рухаюцца вакол гэтых планет па арбітах. Гэтыя кольцы можна параўнаць з вышэйзгаданым астэроідным поясам, толькі ў гэтым выпадку вакол планеты абарочваюцца целы, памеры якіх значна менш, чым памеры астэроідаў.