Die gebied is al die "wieg van die beskawing" genoem, want dit is waar landbou begin ontwikkel het namate mense die omgewing begin skoonmaak en verander het om nuut gedomestiseerde plante as gewasse te kweek. Vroeë beskawings soos Sumer in Mesopotamië het danksy landbou floreer.[3] Tegnologiese vorderings het ingesluit besproeiing, skryf, die wiel en glas, waarvan die meeste in Mesopotamië uitgevind is.
Terminologie
’n Kaart uit 1916 van die Vrugbare Halfmaan deur James Henry Breasted, wat eerste die term gebruik het.
Die term "Vrugbare Halfmaan" is die eerste keer deur die argeoloog James Henry Breasted gebruik in Outlines of European History (1914) en Ancient Times, A History of the Early World (1916).[4][5][6][7]
Soos die term tans gebruik word, sluit dit Israel, Palestina, Irak, Sirië, Libanon, Egipte en Jordanië in, sowel as die omringende gebiede van Turkye en Iran. Benewens die Tigris en Eufraat, sluit rivierbronne die Jordaan in. Die binneste grens word omring deur die droë klimaat van die Siriese Woestyn in die suide. Om die buitenste grens lê die Anatoliese en Armeense hooglande in die noorde, die Saharawoestyn in die weste, Soedan in die suide en die Iranse Plato in die ooste.
Biodiversiteit en klimaat
Riviere en moeraslande was uiters belangrik vir die opkoms van die beskawing, maar was nie die enigste faktore nie. Die streek is geografies belangrik as die "brug" tussen Noord-Afrika en Eurasië wat die behoud van ’n groter biodiversiteit moontlik gemaak het as in Europa en Noord-Afrika op hulle eie, waar die klimaatsverandering tydens die Ystydperk gelei het tot herhaalde uitsterwings toe ekostelsels teen die waters van die Middellandse See saamgedruk is. Volgens die Saharapomphipotese was hierdie Midde-Oosterse landbrug uiters belangrik vir die moderne verspreiding van ouwêreldse flora en fauna, insluitende die verspreiding van die mensdom.
Die streek is die ergste getref deur die skeiding van die plate van Afrika en Arabië en die versmeltende Arabiese en Eurasiese plate. Dit het die streek ’n baie gevarieerde sone met hoë, sneeubedekteberge gemaak.
Die Vrugbare Halfmaan het baie uiteenlopende klimaatstoestande gehad en groot klimaatsveranderings het die evolusie aangemoedig van "r"-tipejaarplante, wat meer eetbare sade vervaardig het as "K"-tipemeerjarige plante. Die drasties wisselende hoogtes het ook gelei tot nuwe spesies eetbare plante vir vroeë proefnemings met kweking. Die belangrikste was dat die Vrugbare Halfmaan die tuiste was van agt Neolitiese stigtersgewasse wat belangrik was in die vroeë landbou (dit is die wilde voorlopers van emmerkoring, enkelkorrelkoring, gars, vlas, keker-ertjies, ertjies, lensies en wilde-ertjies) en vier van die belangrikste spesies gedomestiseerde diere (beeste, bokke, skape en varke); die vyfde spesie, die perd, het daarnaby voorgekom.[8] Die Vrugbare Halfmaan het verder ’n groot persentasie plante wat self kan voortplant, maar ook kruisbestuif kan word.[8]
Geskiedenis
Die Tigrisrivier, die begin van die Vrugbare Halfmaan.
Benewens vir terreine met die skelet- en kulturele oorblyfsels van die vroeë mens, is die Vrugbare Halfmaan die bekendste vir die oorsprong van landbou. Die westelike streek om die Jordaan en Bo-Eufraat was waar die eerste bekende Neolitiese landbounedersettings ontstaan het (waarna as voor-erdewerk-Neolitikum A of PPNA verwys word). Dit dateer van omstreeks 9 000 v.C. en sluit antieke terreine soos Göbekli Tepe en Jerigo (Tell es-Sultan) in.
Dit is ook in dié streek, saam met Mesopotamië (wat in die ooste van die Vrugbare Halfmaan lê, tussen die Tigris en Eufraat) waar komplekse gemeenskappe ontwikkel het tydens die daaropvolgende Bronstydperk. Daar is ook vroeë bewyse in die streek van skryf en die vorming van hiërargiese gemeenskappe op staatsvlak. Dit is hoekom die streek dikwels die "wieg van die beskawing" genoem word.
In dié streek het die eerste biblioteke verskyn waarvan die eerstes sover bekend in Sumer en Sirië was, albei omstreeks 2500 v.C.[9]
Beide die Tigris en Eufraat se oorsprong is in die Taurusberge van die hedendaagse Turkye. Boere in Suid-Mesopotamië moes hulle landerye elke jaar teen oorstromings beskerm; Noord-Mesopotamië het net genoeg reën gehad vir ’n beperkte mate van boerdery. Boere het walle gemaak om hulle gewasse teen vloede te beskerm.[10]
Sedert die Bronstydperk is die streek se natuurlike vrugbaarheid grootliks verbeter deur besproeiing, en ’n groot deel van sy voedselproduksie is steeds daarvan afhanklik. In die laaste twee millenniums was daar herhaalde siklusse van agteruitgang en herstel namate werke onder sekere leiers verval het en dan weer deur hulle opvolgers vervang is. Nog ’n voortdurende probleem is die geleidelik opbou van sout en ander minerale in grond met ’n lang geskiedenis van verbouing.
Vroeë domestiserings
Prehistoriese, saadlose vye is by Gilgal I in die Jordaanvallei ontdek, wat daarop dui dat vye sowat 11 400 jaar gelede geplant is.[11]Graan is reeds 9 000 jaar gelede in Sirië gekweek.[12]Katte (Felis silvestris) is ook in dié streek gedomestiseer.[13] Ook peulgewasse soos ertjies, lensies en kerker-ertjies is hier gedomestiseer.
Benewens katte sluit gedomestiseerde diere beeste, skape, bokke, varke en ganse in.
Verwysings
↑Haviland, William A.; Prins, Harald E. L.; Walrath, Dana; McBride, Bunny (13 Januarie 2013). The Essence of Anthropology (3de uitg.). Belmont, Kalifornië: Cengage Learning. p. 104. ISBN978-1111833442.
↑Breasted, James Henry (1914). "Earliest man, the Orient, Greece, and Rome"(PDF). In Robinson, James Harvey; Breasted, James Henry; Beard, Charles A. (reds.). Outlines of European history, Vol. 1. Boston: Ginn. pp. 56–57. "The Ancient Orient" map is inserted between pages 56 and 57.
↑ 8,08,1Diamond, Jared (Maart 1997). Guns, Germs, and Steel: The Fates of Human Societies (1st uitg.). W.W. Norton & Company. p. 480. ISBN978-0-393-03891-0. OCLC35792200.
_-_The_beginning_of_the_%22Fertile_Crescent%22.JPG)
