เขมชาติ บุณยรัตพันธุ์

เขมชาติ บุณยรัตพันธุ์ ม.ว.ม., ป.ช.
รัฐมนตรีว่าการกระทรวงยุติธรรม
ดำรงตำแหน่ง 11 มกราคม 2494 – 6 ธันวาคม 2494
นายกรัฐมนตรี	จอมพล แปลก พิบูลสงคราม
ก่อนหน้า	เลียง ไชยกาล
ถัดไป	พระนิติธารณ์พิเศษ (ชุบ มัธยมจันทร์)
ข้อมูลส่วนบุคคล
เกิด	8 มกราคม พ.ศ. 2455 อำเภอสุวรรณภูมิ จังหวัดร้อยเอ็ด
เสียชีวิต	26 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2538
พรรคการเมือง	ประชาชน

เขมชาติ บุณยรัตพันธุ์ เป็นอดีตรัฐมนตรีว่าการกระทรวงยุติธรรม เป็นรัฐมนตรีช่วยว่าการกระทรวงการต่างประเทศ เป็นรัฐมนตรีที่ไม่ได้ประจำกระทรวง ในรัฐบาลจอมพล ป.พิบูลสงคราม 5 สมัย และเป็นสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรจังหวัดร้อยเอ็ด 3 สมัย และเป็นสมาชิกสภาผู้แทนราษฎร ประเภทที่ 2 ในสภาผู้แทนราษฎรไทย ชุดที่ 7 และเขาป็นหนึ่งในคณะผู้ทำการรัฐประหารในประเทศไทย พ.ศ. 2490^[1] และเป็นผู้ตรวจร่างรัฐธรรมนูญฉบับชั่วคราวใช้บังคับในขณะนั้น^[2]

ประวัติ

เขมชาติ เป็นบุตรคนที่ 4 ของพระสุขุมวินิจฉัย (สมุจย์ บุณยรัตพันธุ์) เกิดเมื่อปี พ.ศ. 2455 ที่จังหวัดร้อยเอ็ด เป็นอดีตทูตไทยประจำอาร์เจนตินา เขาสำเร็จการศึกษาจากโรงเรียนเทพศิรินทร์^[3]

การเมือง

เขมชาติ บุณยรัตพันธุ์ ได้ลงสมัครและได้รับเลือกตั้งเป็นสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรจังหวัดร้อยเอ็ด ในการเลือกตั้งสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรไทยเป็นการทั่วไป พ.ศ. 2480 เป็นสมัยแรก และในการเลือกตั้งสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรไทยเป็นการทั่วไป พ.ศ. 2481 และการเลือกตั้งสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรไทยเป็นการทั่วไป พ.ศ. 2491

เขมชาติ บุณยรัตพันธุ์ ได้รับแต่งตั้งเป็นรัฐมนตรีที่ไม่ได้ประจำกระทรวง ในรัฐบาลจอมพล ป.พิบูลสงคราม (ครม.21) พ.ศ. 2491 ต่อมาในปี พ.ศ. 2492 เป็นรัฐมนตรีช่วยว่าการกระทรวงยุติธรรม^[4] และได้ปรับไปรับตำแหน่งรัฐมนตรีว่าการกระทรวงยุติธรรม ในรัฐบาลเดิม (ครม.22)^[5] และรัฐบาลชุดต่อมา ภายใต้การนำของอมพล ป.พิบูลสงคราม (ครม.23)^[6]

เขาได้รับแต่งตั้งเป็นรัฐมนตรีที่ไม่ได้ประจำกระทรวง ในรัฐบาลจอมพล ป.พิบูลสงคราม อีกสมัย (ครม.24) เป็นสมาชิกสภาผู้แทนราษฎร ประเภทที่ 2 ในสภาผู้แทนราษฎรไทย ชุดที่ 6 และชุดที่ 7 เมื่อปี พ.ศ. 2494^[7] ในปีต่อมาเขาได้รับแต่งตั้งเป็นรัฐมนตรีช่วยว่าการกระทรวงการต่างประเทศ

เมื่อปี พ.ศ. 2511 เขาได้ร่วมจัดตั้งพรรคการเมืองกับ นายเลียง ไชยกาล ชื่อ "พรรคประชาชน โดยเขารับตำแหน่งเลขาธิการพรรค^[8]

เครื่องราชอิสริยาภรณ์

• พ.ศ. 2496 – เครื่องราชอิสริยาภรณ์อันมีเกียรติยศยิ่งมงกุฎไทย ชั้นสูงสุด มหาวชิรมงกุฎ (ม.ว.ม.)^[9]
• พ.ศ. 2495 – เครื่องราชอิสริยาภรณ์อันเป็นที่เชิดชูยิ่งช้างเผือก ชั้นที่ 1 ประถมาภรณ์ช้างเผือก (ป.ช.)^[10]
• พ.ศ. 2484 – เหรียญช่วยราชการเขตภายใน การรบสงครามอินโดจีน (ช.ร.)^[11]
• พ.ศ. 2497 – เหรียญรัตนาภรณ์ รัชกาลที่ 9 ชั้นที่ 3 (ภ.ป.ร.3)^[12]

อ้างอิง

1. สุชิน ตันติกุล รัฐประหาร พ.ศ. 2490 ( นครหลวง : สมาคมสังคมศาสตร์แห่งประเทศไทย,2515),หน้า 166-171
2. ระบอบรัฐธรรมนูญ และรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย
3. "นักเรียนเก่า ที่มีชื่อเสียง". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2022-08-08. สืบค้นเมื่อ 2020-03-20.
4. พระบรมราชโองการ ประกาศ ตั้งและแต่งตั้งรัฐมนตรี (จำนวน ๒๖ ราย)
5. พระบรมราชโองการ ประกาศ ตั้งและแต่งตั้งรัฐมนตรี (นายปฐม โพธิแแก้ว นายเขมชาติ บุณยรัตนพันธุ์ นายเลียง ไชยกาล หลวงอรรถพรพิศาล นายเสมอ กัณฑาธัญ)
6. ประกาศตั้งและแต่งตั้งรัฐมนตรีชั่วคราว (รัฐบาลชั่วคราว ซึ่งมี จอมพล ป. พิบูลสงคราม เป็นนายกรัฐมนตรี)
7. สมาชิกสภาผู้แทนราษฎร ประเภทที่ 2
8. ประกาศกระทรวงมหาดไทย เรื่อง จดทะเบียนพรรคการเมือง (พรรคประชาชน)
9. ราชกิจจานุเบกษา, แจ้งความสำนักคณะรัฐมนตรี เรื่อง พระราชทานเครื่องราชอิสริยาภรณ์, เล่ม ๗๐ ตอน ๗๘ ง ฉบับพิเศษ หน้า ๕๓๘๙, ๒๒ ธันวาคม ๒๔๙๖
10. ราชกิจจานุเบกษา, แจ้งความสำนักนายกรัฐมนตรี เรื่อง พระราชทานเครื่องราชอิสริยาภรณ์ เก็บถาวร 2012-05-28 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน, เล่ม ๖๙ ตอนที่ ๗๒ ง หน้า ๔๖๕๐, ๙ ธันวาคม ๒๔๙๕
11. ราชกิจจานุเบกษา, แจ้งความสำนักนายกรัฐมนตรี เรื่อง พระราชทานเหรียญช่วยราชการเขตภายใน, เล่ม ๕๘ ตอนที่ ๐ ง หน้า ๒๙๓๖, ๑๖ กันยายน ๒๔๘๔
12. ราชกิจจานุเบกษา, แจ้งความสำนักคณะรัฐมนตรี เรื่อง พระราชทานเหรียญรัตนาภรณ์, เล่ม ๗๑ ตอนที่ ๘๕ ง หน้า ๒๘๕๑, ๒๑ ธันวาคม ๒๔๙๗