ซีนอน

ซีนอน ไอโอดีน ← → ซีเซียม Kr ↑ Xe ↓ Rn
ทั่วไป
ชื่อ, สัญลักษณ์, เลขอะตอม	ซีนอน, Xe, 54
อนุกรมเคมี	แก๊สมีสกุล
หมู่, คาบ, บล็อก	18, 5, p
ลักษณะ	ไม่มีสี
มวลอะตอม	131.293 (6) กรัม/โมล
การจัดเรียงอิเล็กตรอน	[Kr] 4d^10 5s^2 5p^6
อิเล็กตรอนต่อระดับพลังงาน	2, 8, 18, 18, 8
คุณสมบัติทางกายภาพ
สถานะ	แก๊ส
ความหนาแน่น	(0 °C, 101.325 kPa) 5.894 กรัม/ลิตร
จุดหลอมเหลว	161.4 K (-111.7 °C)
จุดเดือด	165.03 K(-108.12 °C)
ความร้อนของการหลอมเหลว	2.27 กิโลจูล/โมล
ความร้อนของการกลายเป็นไอ	12.64 กิโลจูล/โมล
ความร้อนจำเพาะ	(25 °C) 20.786 J/(mol·K)
Critical pressure	5.84 MPa
Critical temperature	289.8 K (16.6 °C)
ความดันไอ P/Pa 1 10 100 1 k 10 k 100 k ที่ T K 83 92 103 117 137 165
คุณสมบัติของอะตอม
โครงสร้างผลึก	cubic face centered
สถานะออกซิเดชัน	0, +2, +4, +6 (rarely more than 0) (ออกไซด์เป็นกรดอ่อน)
อิเล็กโตรเนกาติวิตี	2.6 (พอลิงสเกล)
พลังงานไอออไนเซชัน	ระดับที่ 1: 1170.4 กิโลจูล/โมล
	ระดับที่ 2: 2046.4 กิโลจูล/โมล
	ระดับที่ 3: 3099.4 กิโลจูล/โมล
รัศมีอะตอม (คำนวณ)	108 pm
รัศมีโควาเลนต์	130 pm
รัศมีวานเดอร์วาลส์	216 pm
อื่น ๆ
การจัดเรียงทางแม่เหล็ก	nonmagnetic
การนำความร้อน	(300 K) 5.65 mW/(m·K)
อัตราเร็วของเสียง	(liquid) 1090 m/s
เลขทะเบียน CAS	7440-63-3
ไอโซโทปเสถียรที่สุด
บทความหลัก: ไอโซโทปของซีนอน iso NA ครึ่งชีวิต DM DE (MeV) DP ^124Xe 0.1% 1,1 E17 y ε ε no data ^124Te ^126Xe 0.09% Xe เสถียร โดยมี 72 นิวตรอน ^127Xe syn 36.4 d ε 0.662 ^127I ^128Xe 1.91% Xe เสถียร โดยมี 74 นิวตรอน ^129Xe 26.4% Xe เสถียร โดยมี 75 นิวตรอน ^130Xe 4.1% Xe เสถียร โดยมี 76 นิวตรอน ^131Xe 21.29% Xe เสถียร โดยมี 77 นิวตรอน ^132Xe 26.9% Xe เสถียร โดยมี 78 นิวตรอน ^133Xe syn 5.243 d Beta^- 0.427 ^133Cs ^134Xe 10.4% Xe เสถียร โดยมี 80 นิวตรอน ^135Xe syn 9.10 h Beta^- 1.16 ^135Cs ^136Xe 8.9% 2.36 E21 y Beta^- no data ^136Ba
แหล่งอ้างอิง

ซีนอน (อังกฤษ: Xenon) คือธาตุเคมีที่มีหมายเลขอะตอม 54 และสัญลักษณ์คือ Xe ซีนอนเป็นธาตุที่มีลักษณะเป็นแก๊สมีสกุล (Noble gases) ไม่มีสี ไม่มีกลิ่น น้ำหนักมาก พบเพียงเล็กน้อยในบรรยากาศโลก -มีน้ำหนักอะตอมเท่ากับ 131.30 amu -จุดหลอมเหลวเท่ากับ -111.9 องศา -จุดเดือด

(โดยประมาณ)อยู่ที่ -108.12 +/- .01 องศา ความหนาที่(stp) 5.8971 g/l เลขออกซิเดชันสามัญ +2,+4,+6,+8 1.^[1]

สารประกอบซีนอน

นีล บาร์เลตต์ได้ศึกษาสารประกอบของแพลทินัมชนิดหนึ่ง คือ แพลทินัมเฮกซะฟลูออไรด์ ซึ่งสามารถดึงอิเล็กตรอน 1 ตัวออกจากโมเลกุลของออกซิเจนกลายเป็นสารประกอบไดออกซิเจนิล เฮกซะฟลูออกโรแพลทิเนต เขาทราบว่าค่าพลังงานไอออไนเซชันของซีนอนนั้นใกล้เคียงกับของออกซิเจนในสภาวะโมเลกุลมาก จึงได้ทดลองซ้ำกับซีนอน พบว่าได้ผลึกของ'''ซีนามอน'''เฮกซะฟลูออโรแพลทิเนต (V) ซึ่งสามารถลบล้างความเชื่อดั้งเดิมที่เชื่อว่า "แก๊สมีสกุลไม่สามารถเกิดสารประกอบได้" ลงอย่างสิ้นเชิง

การค้นพบ

ซีนอนเป็นธาตุที่ถูกค้นพบโดย Sir William Ramsey และ M.W.Travers เมือ่ปี ค.ศ.1898 ซึ่งการค้นพบซีนอนนั้นเกิดจากการที่พยายามทำให้แก๊ส คริปทอน(Kr)บริสุทธิ์โดยการกลั่นแบบลำดับส่วนจึงทำให้พบแก๊สที่มีความหนาแนนสูงผิดปกติและทราบว่าเป็นธาตุใหม่จากการศึกษาสเปกตรัมซึ่งคำว่า "xenon" มาจากภาษากรีก หมายถึง "the stranger" ซึ่งหมายถึงคนแปลกหน้า และธาตุซีนอนมีการปรากฏเพียงแค่ 0.006 ใน 1 ล้านส่วน ในชั้นบรรยากาศ ^[2]

ประวัติของธาตุซีนอน

ธาตุซีนอนถูกค้นพบในประเทศอังกฤษโดยนักเคมี Sir William Ramsey และ M.W.Travers เมื่อปี ค.ศ.1898 ไม่นานหลังจากการค้นพบองค์ประกอบของธาตุคริปทอน และ นีออน พวกเขาก็ได้คิดค้นธาตุซีนอนขึ้นมาในสภาพที่เป็นกากที่เหลือจากการระเหยส่วนประกอบของอากาศภายในของเหลว^[3] ต่อมาในช่วงทศวรรษที่ 1930 วิศวกรชาวอเมริกัน แฮโรลด์ เอ็ดเคอร์ตัน ได้มีการเริ่มสำรวจแสงแฟลชเทคโนโลยีเพื่อการถ่ายภาพด้วยความเร็วสูงหลังจากการสำรวจเส็จสิ้นลงทำให้เขาประดิษฐ์ไฟแฟลชของซีนอนที่สร้างโดยกระบวนการส่งกระแสไฟฟ้าผ่านท่อสั้นๆที่เต็มไปด้วยก๊าซซีนอนขึ้นมา ต่อมาในปี 1934 เอ็ดเกอร์ดันสามารถสร้างไฟกระพริบสั้นๆให้เป็นหนึ่งมิลลิด้วยกระบวนการดังกล่าวได้ ในปี 1939 แพทย์ชาวอเมริกันอัลเบิร์ด จูเนียร์ เริ่มทำการสำรวจสาเหตุของการ"เมา" ในการดำน้ำลงไปในระยะทางที่ลึกมาก ทำให้เขาผ่านการทดสอบเนื่องจากสามารถระงับความรู้สึกเมื่ออยู่ใต้น้ำโดยไม่เมาได้และต่อมาพบว่าเกิดจากนักดำน้ำไม่มีการรับรู้หรือไม่รู้สึกอะไรเลยเมื่ออยู่ในน้ำที่ลึก จากผลการทดลองของอัลเบร์ดอาจอนุมานได้ว่าก๊าซซีนอนสามารถนำมาใช้เป็นยาชาได้ ต่อมาซีนอนได้มีการตีพิมพ์ครั้งแรกว่าสามารถระงับความรู้สึกได้ในปี 1946 โดยนักวิจัยทางการแพทย์อเมริกันจอห์นเอชเรนซ์ซึ่งเขาได้ทำการทดลองในสิ่งมีชีวิตจำพวกหนู ซีนอนถูกนำมาใช้ครั้งแรกในฐานะยาสลบในห้องผ่าตัดในปี 1951 โดยนายแพทย์จ๊วร์ตซีคัลเลน ชาวอเมริกันที่ดำเนินการจนประสบความสำเร็จในห้องผ่าตัดผู้ป่วย^[4]

การประยุกต์ใช้งาน

ซีนอนมีใช้ในเชิงพาณิชย์ค่อนข้างน้อยมาก มันถูกใช้ในโคมไฟแฟลชถ่ายภาพ, โคมไฟ stroboscopic สูง intensitive โค้ง โคมไฟสำหรับการฉายภาพเคลื่อนไหวและความดันสูง โคมไฟโค้งกับผลิตภัณฑ์แสงอัลตราไวโอเลต (จำลองแสงอาทิตย์) การใช้งานอื่น ๆ เช่นยาชาทั่วไปซีนอน 'สีฟ้า' ไฟหน้าและไฟตัดหมอกจะใช้ในยานพาหนะบางอย่าง พวกมันส่องสว่างได้มากกว่าไฟธรรมดาทั่วไป^[5]

ข้อควรระวัง

การสูดดมก๊าซซีนอนซึ่งเป็นก๊าซเฉื่อยและจัดเป็น asphyxiant ในระดับความเข้มข้นที่มากเกินไปจะส่งผลทำให้เกิดอาการวิงเวียนศีรษะ คลื่นใส้ อาเจียน การสูญเสียสติ หรืออาจจะถึงขั้นเสียชีวิตเลยก็เป็นได้^[6]

อ้างอิง

1. "สำเนาที่เก็บถาวร". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2016-03-04. สืบค้นเมื่อ 2015-09-18.
2. "สำเนาที่เก็บถาวร". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2016-03-04. สืบค้นเมื่อ 2015-09-18.
3. [1]
4. [2]^{[ลิงก์เสีย]}
5. [3]
6. [4]