Zawzięta
| Historia
|
| Stocznia
|
Warsztaty Portowe Marynarki Wojennej w Pińsku
|
| Położenie stępki
|
maj 1932
|
| Wodowanie
|
1933
|
 Polska
|
| Nazwa
|
Zawzięta
|
| Wejście do służby
|
15 czerwca 1933
|
 Marynarka Wojenna ZSRR
|
| Nazwa
|
Trudowoj
|
| Wycofanie ze służby
|
19 września 1939
|
| Los okrętu
|
zatopiona przez załogę
|
| Dane taktyczno-techniczne
|
| Wyporność
|
32 t
|
| Długość
|
18,10 m
|
| Szerokość
|
4,60 m
|
| Zanurzenie
|
0,42 m
|
| Napęd
|
| 1 silnik wysokoprężny 6 cylindrowy „Glennifer” o mocy 120 KM, dwa podwójne pędniki stożkowe Hotchkissa
|
| Prędkość
|
10 km/godz.
|
| Uzbrojenie
|
1 haubica kalibru 100 mm wz. 14/19 w obrotowej wieży pancernej,
1 działo 37 mm Puteaux wz.18,
1 ckm kalibru 7,92 mm Hotchkiss plot.
|
| Załoga
|
17 marynarzy
|
Zawzięta – polska kanonierka rzeczna z okresu przed II wojną światową.
Historia
Jak kanonierka rzeczna „Zuchwała”.
Służba w Polsce
Służyła we I Flotylli Pińskiej, w składzie utworzonego w ramach Flotylli Oddziału Wydzielonego na Prypeci. Kanonierka uczestniczyła w wypadku, który miał miejsce 13 czerwca 1939 roku. Podczas ćwiczeń desantowych, połączonych z ostrym strzelaniem artyleryjskim, dowódca jednostki bosman Wojtaszewski popełnił błąd podczas zmiany namiarów ostrzału. Zamiast wydłużyć ogień o tysiąc metrów skrócił go o tysiąc metrów. Pocisk kalibru 100 mm trafił bezpośrednio w punkt obserwacyjny, powodując ciężkie rany 6 marynarzy. Wypadek ten został ukryty przed opinią publiczną. W chwili wybuchu II wojny światowej jednostka działała w rejonie Pińska. W chwili agresji sowieckiej, rozpoczęła marsz do Pińska. Niemożliwość dotarcia tam spowodowała decyzję o samozatopieniu jednostki koło wsi Knubowo nad rzeką Strumień 18 września 1939.
Służba w ZSRR
3 listopada 1939 podniesiona przez Rosjan, po czym wyremontowana w Pińsku i wcielona do służby pod nazwą „Trudowoj” (pol. robotnik). Jeszcze 24 października 1939 zaliczona do Flotylli Dnieprzańskiej, następnie od 17 lipca 1940 wchodziła w skład Flotylli Pińskiej[1]. Po ataku Niemiec na ZSRR walczyła w sierpniu 1941 na Prypeci i Dnieprze. 31 sierpnia 1941 zatopiona przez czołgi i artylerię na Dnieprze w rejonie Domantowa, podczas próby wycofania do Kijowa. 18 kwietnia 1944 ponownie podniesiona przez Rosjan i odholowana do Kijowa, gdzie została oddana na złom[1].
Dane taktyczno-techniczne
Uzbrojenie:
- w służbie polskiej:
- 1 haubica 100 mm wz. 14/19 w wieży
- 1 działo 37 mm Puteaux wz.18 w wieży typu Ursus
- 1 ckm 7,92 mm Hotchkiss plot.
- w służbie radzieckiej[1]:
- 3 działa 76 mm (1 × II, 1 × I)
- 3 karabiny maszynowe 7,62 mm Maxim
Pancerz – od 4,6 do 10 mm. Chronił burty, pokład, sterówkę i wieże artylerii.
Przypisy
- ↑ a b c S.S. Bierieżnoj, op.cit., s. 53–54.
Bibliografia
