Neptun
| Poprzednie nazwy
|
Matejko
|
|
|
| Bandera
|
 Polska
|
| Dane podstawowe
|
| Typ
|
holownik
|
| Historia
|
| Stocznia
|
Kaiser Wilhelm Werft
|
| Data wodowania
|
1911
|
| Data zatonięcia
|
wrzesień 1939
|
| Dane techniczne
|
| Liczebność załogi
|
7–12
|
| Długość całkowita (L)
|
25 m
|
| Napęd mechaniczny
|
| Silnik
|
35 KM maszyna parowa
|
Neptun – polski rzeczny holownik ratowniczy. W 1918 przejęty przez Polskę pod nazwą „Matejko”, w tym samym roku przemianowany na „Neptun”. Holownik był jednym z nielicznych tylnokołowców Flotylli Pińskiej. Obok funkcji holownika ratowniczego spełniał również funkcje bazy oddziału maskowania flotylli w Pińsku. „Neptun” zatonął w wyniku samozatopienia (na Prypeci) spowodowanego inwazją Armii Czerwonej z 17 września 1939 roku na ówczesną wschodnią Polskę.
Zbudowany w Koźlu w roku 1911 przez stocznię Caesar Wollheim pod numerem budowy 343[1] (według innych danych, przez stocznię Kaiser Wilhelm Werft).
W 1914 wszedł w skład austro-węgierskiej Flotylli Wiślanej (Weichselflotille)[1]. Bazował w Warszawie, następnie w Bydgoszczy[1].
Podstawowe dane techniczne
- Wyporność
- standardowa 34 ton
- pełna – 48 ton
- Długość – 25 m
- Napęd – maszyna parowa o mocy 35 KM, tylnokołowiec
- Prędkość – 12 km/h
Uzbrojenie
- 1 działko 37 mm (początkowo, później zdemontowano)
- 1 ckm 7,92 mm
Przypisy
Bibliografia
- Erich Gröner, Dieter Jung, Martin Maass: Die deutschen Kriegsschiffe 1815–1945. Band 8/1: Flußfahrzeuge, Ujäger, Vorpostenboote, Hilfsminensucher, Küstenschutzverbände (Teil 1). Bonn: Bernard & Graefe Verlag, 1993. ISBN 3-7637-4807-5. (niem.).
