PROFILBARU.COM

Włodzimierz Nahorny
	; Włodzimierz Nahorny z honorowymi statuetkami (2017)
Data i miejsce urodzenia	5 listopada 1941 ; Radzyń Podlaski
Pochodzenie	Gdańsk
Instrumenty	fortepian, saksofon, flet, klarnet
Gatunki	jazz, muzyka poważna
Zawód	kompozytor, aranżer
Aktywność	od 1959
Powiązania	Janusz Muniak, Zbigniew Seifert, Tomasz Stańko, Andrzej Trzaskowski, Andrzej Kurylewicz, Jan Ptaszyn Wróblewski, Krzysztof Sadowski, Novi Singers, Breakout, Marianna Wróblewska, Łucja Prus, Lora Szafran, Dorota Miśkiewicz, Michał Urbaniak.
	Współpracownicy
	Janusz Muniak, Zbigniew Seifert, Tomasz Stańko, Andrzej Trzaskowski, Andrzej Kurylewicz, Jan Ptaszyn Wróblewski, Krzysztof Sadowski, Novi Singers, Breakout, Marianna Wróblewska, Łucja Prus, Lora Szafran, Dorota Miśkiewicz, Michał Urbaniak.
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Strona internetowa

Włodzimierz Andrzej Nahorny (ur. 5 listopada 1941 w Radzyniu Podlaskim) – polski muzyk jazzowy, pianista, saksofonista, flecista, kompozytor, aranżer i profesor.

Kariera

Nahorny przeszedł wszystkie stopnie muzycznej edukacji, uzyskując absolutorium w klasie klarnetu sopockiej PWSM. W 2009 doktoryzował się na Akademii Muzycznej w Gdańsku w dyscyplinie instrumentalistyka na podstawie dysertacji Twórczość Chopina jako źródło inspiracji w muzyce jazzowej (promotorka – Regina Strokosz-Michalak)^[1]. W 2012 otrzymał tytuł profesora sztuk muzycznych^[2]. W 2016 doktorat napisany pod kierunkiem Nahornego obronił Sławek Jaskułke^[1].

Już w okresie studiów w 1959 stworzył swój pierwszy kwartet Little Four. Jeszcze w tym samym roku rozpoczął współpracę z zespołem North Coast Combo oraz – jako klarnecista – z zespołem jazzu tradycyjnego Tralabomba Jazz Band. Występował też w orkiestrze gdańskiej Filharmonii Bałtyckiej.

W 1962 wystąpił po raz pierwszy na Jazz Jamboree i to w roli solisty – saksofonisty altowego w big bandzie Jana Tomaszewskiego. Na tej imprezie pojawiał się prawie przez 15 lat (prezentując się w różnych – głównie Andrzeja Trzaskowskiego – zespołach w latach 1962–1977). Autorskie trio zaprezentował w 1965 na festiwalu Jazz nad Odrą. W 1967 na Festiwalu Jazzowym w Wiedniu otrzymał I nagrodę indywidualną oraz medal, który wręczył mu Duke Ellington^[3]. Współpracował z Bim Bomem.

Nahorny sięgał po rozmaite muzyczne tworzywo: raz komponując balladę „Jej portret”, z drugiej strony realizował się w jazzowych zespołach Andrzeja Kurylewicza, Krzysztofa Sadowskiego, Andrzeja Trzaskowskiego, Jana Ptaszyna Wróblewskiego i Janusza Muniaka. Bywał też muzykiem rockowej grupy Breakout (nagrał z nimi trzy płyty), towarzyszył wokalistom – Mariannie Wróblewskiej, Łucji Prus, grupie Novi Singers oraz łączył jazz z muzyką poważną. Sporym sukcesem stały się jego jazzowe interpretacje cyklu „Mity” Karola Szymanowskiego.

Nahorny jest muzykiem wszechstronnym, zapraszanym do nagrań i koncertów innych twórców (np. orkiestr radiowych, zespołów Kazimierza Jonkisza, Jana Jarczyka, Tomasza Szukalskiego). Swoich sił próbował także jako kompozytor muzyki filmowej i teatralnej. Spod jego pióra wyszły znane tematy jazzowe i popularne piosenki.

Współcześnie nagrał serię płyt „Fantazja Polska” z jazzową interpretacją twórczości Karola Szymanowskiego („Mity”, 1997), Fryderyka Chopina („Nahorny-Chopin. Fantazja polska”, 2000) i Mieczysława Karłowicza („Nahorny gra Karłowicza”, 2000). Obecnie jest wykładowcą Akademii Muzycznej w Gdańsku na kierunku Jazz i Muzyka Estradowa.

23 marca 2003 Opera Bałtycka wystawiła premierę baletu „Fantazja Polska”.

Został członkiem Warszawskiego Społecznego Komitetu Poparcia Jarosława Kaczyńskiego w przedterminowych wyborach prezydenckich w 2010^[4].

Ordery i odznaczenia

Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury” (1974, 1986)^[5]
Brązowy Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2005)^[5]
Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2010)^[6]

Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (2011)^[7]
Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2021)^[8]^[9]
Krzyż Wielki Orderu Odrodzenia Polski (2024)^[10]

Nagrody

I nagroda solistyczna i zespołowa na Jazz nad Odrą 64
II nagroda na Konkursie Młodych Muzyków Jazzowych w Wiedniu w 1966
I nagroda na Festiwalu Jazzowym w Wiedniu 1967
I nagroda na Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu w 1972 i 1973
Fryderyk 2000 w kategorii Jazzowy Muzyk Roku
Złoty Fryderyk 2011^[11]
Koryfeusz Muzyki Polskiej 2020 – Nagroda Honorowa za całokształt działalności artystycznej^[12]

Dyskografia

1962: Big Band Jana Tomaszewskiego – Jazz Jamboree '62 – saksofon altowy
1967: Andrzej Trzaskowski Sekstet – Seant – saksofon altowy
1967: Andrzej Kurylewicz Quintet – Ten + Eight – saksofon altowy
1967: Włodzimierz Nahorny Trio – Heart – saksofon altowy, piano
1969: Jazz Studio Orchestra of Polish Radio – saksofon altowy, flet
1969: Breakout – Na drugim brzegu tęczy – saksofon altowy, flet
1970: Breakout – 70a – saksofon altowy, flet
1971: Breakout – Mira – saksofon altowy, flet
1972: Marianna Wróblewska – Sound of Marianna Wróblewska – fortepian
1972: Koncert Podwójny na 5 Solistów i Orkiestrę
1973: Włodzimierz Nahorny – Jej portret
1973: Novi Singers – Rien ne va plus – fortepian
1976:: różni artyści Nowe Twarze – Nowe Głosy. VI Lubelskie Spotkania Wokalistów Jazzowych
1978: Marianna Wróblewska – Feelings
1988: Marianna Wróblewska – Privilege
1991: Włodzimierz Nahorny i Jego Orkiestra – Obejmij Mnie
1995: Nahorny, Woliński – Ich portret
1997: Włodzimierz Nahorny – Mity
2000: Włodzimierz Nahorny – Fantazja Polska
2003: Lora Szafran, Włodzimierz Nahorny – Śpiewnik Nahornego
2007: Cicho, cicho pastuszkowie – Kolędy Włodzimierza Nahornego i Bogdana Loebla / BLUE NOTE
2008: Pogadaj ze mną – (Piosenki Wojciecha Młynarskiego i Włodzimierza Nahornego), AGORA
2010: Nahorny Sextet – Chopin Genius Loci wyd. Confiteor
2014: Nahorny Trio – Hope wyd. Confiteor^[13]
2018: Nahorny Trio – Ballad Book wyd. Confiteor