Władysław Klemens Walknowski herbu Wieruszowa[1] (ur. 21 czerwca 1714[a] w Łaszczynie, zm. w grudniu 1779) – polski duchowny rzymskokatolicki, biskup pomocniczy lub koadiutor poznański, kanonik poznański[2], opat trzemeszeński, deputat na Trybunał Główny Koronny[3].
Życiorys
6 stycznia 1740 otrzymał święcenia diakonatu, a 2 lutego 1740 prezbiteriatu. Był dziedzicem Tulec[2]. W latach 1765 i 1780 był deputatem na Trybunał Główny Koronny[3].
19 grudnia 1768 papież Klemens XIII prekonizował go biskupem pomocniczym (lub koadiutorem) poznańskim oraz biskupem in partibus infidelium bendeńskim. 26 lutego 1769 przyjął sakrę biskupią z rąk biskupa poznańskiego Andrzeja Stanisława Młodziejowskiego.
Pochowany w katedrze śś. Apostołów Piotra i Pawła w Poznaniu[4].
Uwagi
Przypisy
- ↑ Herbarz polski, t. IX, Lipsk 1842, s. 222.
- ↑ a b Historia Tulec i parafii. Parafia Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Tulcach. [dostęp 2018-10-05]. (pol.).
- ↑ a b KasperK. Niesiecki KasperK., Herbarz polski . Brak numerów stron w książce
- ↑ Krzysztof Rafał Prokop, Nekropolie biskupie w nowożytnej Rzeczypospolitej (XVI–XVIII w.), Kraków-Warszawa 2020, s. 139.
Bibliografia
Biskupi misyjni |
|
---|
Biskupi diecezjalni |
|
---|
Biskupi pomocniczy |
|
---|