Paweł – biskup poznański[1] znany z Kroniki Galla Anonima. Gall Anonim dedykował mu pierwszą i drugą część tej kroniki, co oznacza, że z pewnością sprawował swój urząd ok. 1112/1113. Data objęcia przez niego diecezji oraz data śmierci pozostają nieznane. Jeżeli jednak przyjąć, że Gall w dedykacji swojej pierwszej księgi wymienił czterech polskich biskupów w porządku starszeństwa liczonego od konsekracji, to Paweł musiał zostać biskupem jeszcze przed rokiem 1110[2]. Być może został biskupem w wyniku legacji Gwalona w 1103, wiadomo bowiem, że Gwalon złożył z urzędu dwóch polskich biskupów.
Przypisy
- ↑ Diecezja biskupa Pawła nie jest nigdzie wprost nazwana, o jego identyfikacji jako biskupa Poznania przesądza jednak brak miejsca dla niego w katalogach ordynariuszy innych polskich diecezji.
- ↑ Wymieniony jako ostatni Żyrosław został biskupem we Wrocławiu w 1112, przedostatni Maur objął diecezję krakowską w 1110, a pierwszy Szymon był biskupem płockim już ok. 1108, gdy – zgodnie ze świadectwem samego Galla, bronił Mazowsza przed najazdem Pomorzan. Konsekracja wymienionego na drugim miejscu Pawła musiała nastąpić zatem przed konsekracją Maura (1110), a po konsekracji Szymona (przed 1108); por. Abraham, s. 90-91 przyp. 2.
Bibliografia
- Władysław Abraham: Organizacja Kościoła w Polsce do połowy wieku XII, Lwów 1890, s. 83-84.
- Tadeusz Wasilewski: Kościół monarszy w X-XII wieku i jego zwierzchnik biskup polski, „Kwartalnik Historyczny”, Tom 92, 1985, s. 748.
| Biskupi misyjni |
|
|---|
| Biskupi diecezjalni |
|
|---|
| Biskupi pomocniczy |
|
|---|
