W czasie I wojny światowej służył w armii niemieckiej, z której został zwolniony jako inwalida. W stopniu kaprala brał udział w powstaniu wielkopolskim, a następnie służył w Wojsku Polskim, z którego odszedł 1 lipca 1925 w stopniu podporucznika rezerwy. Najpóźniej w 1925 otrzymał dyplom lekarza. Praktykował jako lekarz ogólny i ginekolog w Odolanowie, a później w Poznaniu. Był członkiem Rady Miejskiej i Sejmiku Powiatowego w Odolanowie. Członek i oboźny powiatowy Obozu Wielkiej Polski oraz delegat do zarządu powiatowego w Poznaniu i do Zarządu Głównego Stronnictwa Narodowego. W listopadzie 1930 uzyskał mandat posła z listy nr 4, w okręgu wyborczym 37 (Ostrów Wielkopolski), w sejmie zasiadł w Klubie Narodowym. Pracował w komisjach: pracy i opieki społecznej oraz zdrowia.
5 października 2007 minister obrony narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień kapitana[6][7][8]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”[9][10][11].
↑Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
Marian Torzewski: Harembski Wincenty. W: Roman Nowaczyk (red.): Wrzesiński słownik biograficzny. Wyd. II poprawione i rozszerzone. Września: Wydawnictwo Kropka Jolanta i Waldemar Śliwczyńscy, 2011, s. 85. ISBN 978-83-89494-40-5.
