Powyższe utwory w interpretacji Marthy Goldstein zostały wykonane na fortepianie Érarda (Pandora Records/Al Goldstein Archive, 2003)
Udzielanie lekcji było podstawą dochodów Chopina, a pisanie utworów dydaktycznych przez pianistów-kompozytorów nie było w tym czasie rzadkością[8]. Fétis pozytywnie recenzował pierwszy koncert Chopina w Paryżu, zagrany w Salle Pleyel 26 lutego 1832 r.: „w utworach pana Chopina są oznaki odnowienia form, co może z czasem wywrzeć duży wpływ na ten rodzaj sztuki”[9]. Jako dyrektor brukselskiego konserwatorium, Fétis przygotował wiele materiałów dydaktycznych. Méthode des méthodes miało być pierwotnie pierwszą z trzech jego kolejnych książek (obok metody na skrzypce i dla śpiewaków)[10].
Autograf roboczy utworu uważany był za zaginiony; brak było także informacji o istnieniu jego reprodukcji. Przechowywany był w Londynie, a następnie w Lewes przez spadkobierców Juliana Fontany. Narodowy Instytut Fryderyka Chopina zakupił rękopis podczas licytacji w domu aukcyjnym Sotheby’s w Londynie 3 grudnia 2008 r.[15]
16 czerwca 1841 r. incipit etiudy (do części taktu 15) wpisany został przez Chopina w albumie Jean-Pierre’a Dantana[16]. 8 grudnia 1841 r. incipit (do taktu 23)[17] wpisany został przez Chopina w albumie Jenny Vény[18]. Wiadomo również o autografie inciptu (do taktu 21) wpisanym przez Chopina 12 maja 1841 r. w albumie o nieznanym miejscu przechowywania[19].
Etiuda As-dur
Utwór w tonacji As-dur, w tempie allegretto; metrum 2/4 z triolami w partii prawej ręki[20].
Etiuda Des-dur
Utwór w tonacji Des-dur, w tempie allegretto. Głównym problemem technicznym etiudy jest artykulacja w partii prawej ręki: melodia grana legato oraz niższy głos grany staccato. W utworze partia lewej ręki realizuje partię w metrum 3/4, prawej zaś w metrum zbliżonym do 6/8[21].
