Pierwszy z utworów znajdujących się w opusie 9 skomponowany jest w tonacjib-moll oraz metrum 6/4. Kompozycja rozpisana jest w 85 taktach[1]. Środkowa część nokturnu przebiega w tonacji Des-dur (majorowym odpowiedniku b-moll).
Polski muzyk i szachistaJan Kleczyński opisał Nokturn b-moll następującymi słowami: Tęsknota dziwnie w nim połączona z elegancją formy.
Druga z kompozycji napisana jest w tonacji Es-dur. Jej metrum to 12/8. Utwór rozpisany jest w 34 taktach[1]. 22 września 1835 w Dreźnie Chopin stworzył dla Marii Wodzińskiej jednostronicowy incipitNokturnu o wymiarach 7,6 × 14 cm (sygnatura w fototece NIFC: F. 1372). Rękopis zaginął, lecz znany jest on z reprodukcji dokonanej w 1930 przez Leopolda Binentala.
Nokturn Es-dur z op. 9 jest jednym z najbardziej znanych utworów tego gatunku. Już Jan Kleczyński pisze:
„ten jeden drobny nokturn zrobił furorę w Paryżu” oraz: „dla swojej popularności w salonach uczynił Chopin tym utworem więcej niż dziełami szerszego pokroju”.
We wspomnieniach Wilhelma von Lenza muzyk wspomina czasy, gdy brał u Chopina lekcje fortepianu. Pisze:
„Najwięcej dręczyłem go znanym Nokturnem Es–dur z op. 9. Był on wtedy w modzie... Gdy Chopin był zadowolony z ucznia, kreślił na jego nutach krzyżyk. I ja zostałem – na swoim egzemplarzu Nokturnu – zaszczycony takim krzyżykiem. Na lekcji następnej otrzymałem drugi. Przyszedłszy raz trzeci – znowu to samo. „Teraz niech mi Pan da już święty spokój!” – zawołał Chopin. „Oto trzeci krzyżyk! Przyznaję, że jak na Pana – Nokturn został odegrany doskonale. Ale teraz – dosyć!” Bąknąłem: „Ależ Pan gra go tak przecudnie, jak nikt inny.” „Myli się Pan. Liszt umie grać go równie dobrze” – przerwał mi Chopin. I uparł się, i nie chciał zagrać. Lecz wpisał mi w nutach pewne drobne dziwnie piękne warianty. Nuty jego były drobniusieńkie, a przecież wyraźne i czytelne”.
Utwór doczekał się wielu transkrypcji, m.in. Karola Lipskiego.
H-dur nr 3
Ostatni nokturn w opusie posiada tonację H-dur i metrum 6/8. Prawdopodobnie został napisany w Wiedniu. Rozpisany jest on w 157 taktach[1].
Pierwodruki
Francja
W 1832 nakładem wydawnictwa M. Schlesinger ukazały się w Paryżu Trois Nocturnes Pour Le Piano, Op. 9. Nuty o numerze wydawniczym M. S. 1287 posiadały 13 stron o wysokości 34 cm. Maurice John Edwin Brown stwierdził, iż pierwsze wydanie op. 9 miało zostać jedną z części antologiiAlbum des Pianistes 6me année Morceaux inédits[2]. Napis na stronie tytułowej brzmiał:
TROIS NOCTURNES Pour Le Piano DÉDIÉS A Madame Camille Pleyel PAR Frédéric Chopin A.L. Opéra 9. Prix: 6f. Propriété des Editeurs. PARIS, chez Maurice Schlesinger, Md. De Musique, Editeur des Ouev. de Mozart, Rossini, Hummel & c. Rue Richelieu 79. Leipzig chez Kistner. M.S.1287
Niemcy
W styczniu 1833 nakładem wydawnictwa Kistner ukazały się w LipskuTrois Nocturnes pour le Pianoforte, Op. 9. Nuty o numerze wydawniczym 995 posiadały 13 stron. Napis na stronie tytułowej brzmiał:
TROIS NOCTURNES pour le Pianoforte composés et dédiés à Madame CAMILLE PLEYEL par FRÉD. CHOPIN. Oeuvre 9. Pr. 14 Gr. Propriété des Editeurs. Enregistré aux Archives de l’Union. Leipzig, chez Fr. Kistner. Paris, chez M. Schlesinger. 995
Anglia
W Anglii op. 9 został podzielony i wydany na dwie części. W pierwszej znalazły się nokturny b-moll i Es-dur nr 1 i 2, w drugim natomiast Nokturn H-dur nr 3.
b-moll nr 1 i Es-dur nr 2
W 1840 nakładem wydawnictwa Wessel & Co. ukazały się w LondynieLes Murmures de la Seine, Trois Nocturnes pour le Piano Forte, Liv. 1 (Op. 9 Nos. 1 & 2). Nuty o numerze wydawniczym W & Co. No. 916 posiadały 7 stron. Nie odnaleziono egzemplarzy pierwszego nakładu (wznawianego do 1842). Napis na stronie tytułowej brzmiał:
LES MURMURES de la SEINE. No. 1, 2 de TROIS NOCTURNES Composés par FRED: CHOPIN.
H-dur nr 3
W czerwcu 1843 nakładem wydawnictwa Wessel & Co. ukazały się w Londynie Les Murmures de la Seine, Trois Nocturnes pour le Piano Forte, Liv. 2 (Op. 9 No. 3). Nuty o numerze wydawniczym W & Co. No. 917 posiadały 7 stron o wysokości 34 cm. Napis na stronie tytułowej brzmiał:
LES MURMURES DE LA SEINE TROIS NOCTURNES, pour le Piano Forte, LIV. I, Contenant, No. 1en D Majeur. No. 2 E Majeur. LIV. II, No. 3en B Majeur. Dediés à Madame Camille Pleyel. par FREDERIC CHOPIN. Ent. Sta. Hall. OP.9 BOOK 2[3] Price 2Gea. By the same Author: Grand Var. „La ci darem”, „Album des Pianistes No. 17". Grand Trio, Piano. Violin & Violoncello, Op. 8. „Souvenir de la Pologne”, Four Mazurkas. LONDON, WESSEL & Cie Importers & Publishers of FOREIGN MUSIC, (by special Appointment) to H.R.H. the Duchess of Kent. No. 6, Frith Street, Soho Square.
