64. Tour de France rozpoczął się 30 czerwca w Fleurance, a zakończył się 24 lipca w Paryżu. Wyścig składał się z prologu i 22 etapów (etapy 5, 7, 13, 15 i 22 podzielone były na 2 podetapy każdy). Cała trasa liczyła 4096 km.
Klasyfikację generalną wygrał Francuz Bernard Thévenet, wyprzedzając Holendra Henniego Kuipera i Belga Luciena Van Impe. Klasyfikację punktową wygrał Jacques Esclassan, górską Van Impe, młodzieżową Dietrich Thurau z RFN, a sprinterską kolejny Francuz Pierre-Raymond Villemiane. Najaktywniejszym kolarzem został Holender Gerrie Knetemann[1]. W klasyfikacji drużynowej najlepsza była holenderska ekipa TI-Raleigh, a w punktowej klasyfikacji drużynowej zwyciężył francuski zespół Peugeot[2].
Sześciu kolarzy: Hiszpanie Antonio Menéndez, Fernando Mendes, Luis Ocaña i Sebastian Pozo, Portugalczyk Joaquim Agostinho i Holender Joop Zoetemelk zostali zdyskwalifikowani za doping[3]. Kilka miesięcy później zwycięzca Touru, Bernard Thévenet, przyznał się do stosowania kortyzolu.
Drużyny
W tej edycji TdF wzięło udział 10[4] drużyn:
- Lejeune-BP
- Miko-Mercier-Hutchinson
- Peugeot-Esso-Michelin
- KAS-Campagnolo
- Frisol-Gazelle-Thirion
- Gitane-Campagnolo
- Teka
- Fiat
- Raleigh
- Bianchi-Campagnolo
Etapy
Etap
|
Data
|
Trasa
|
Dystans
|
Zwycięzca
|
P |
30 czerwca |
Fleurance |
ITT 5,0 km |
Dietrich Thurau
|
1 |
1 lipca |
Fleurance – Auch |
237,0 km |
Pierre-Raymond Villemiane
|
2 |
2 lipca |
Auch – Pau |
253,0 km |
Dietrich Thurau
|
3 |
3 lipca |
Oloron-Sainte-Marie – Vitoria-Gasteiz |
248,2 km |
José Nazabal
|
4 |
4 lipca |
Vitoria-Gasteiz – Seignosse |
256,0 km |
Régis Delépine
|
5A |
5 lipca |
Morcenx – Bordeaux |
138,5 km |
Jacques Esclassan
|
5B |
Bordeaux |
ITT 30,2 km |
Dietrich Thurau
|
|
6 lipca
|
Dzień przerwy
|
6 |
7 lipca |
Bordeaux – Limoges |
225,5 km |
Jan Raas
|
7A |
8 lipca |
Jaunay-Clan – Angers |
139,5 km |
Patrick Sercu
|
7B |
Angers |
TTT 4,0 km |
Fiat
|
8 |
9 lipca |
Angers – Lorient |
246,5 km |
Giacinto Santambrogio
|
9 |
10 lipca |
Lorient – Rennes |
187,0 km |
Klaus-Peter Thaler
|
10 |
11 lipca |
Bagnoles-de-l’Orne – Rouen |
174,0 km |
Fedor den Hertog
|
11 |
12 lipca |
Rouen – Roubaix |
242,5 km |
Jean-Pierre Danguillaume
|
12 |
13 lipca |
Roubaix – Charleroi |
192,5 km |
Patrick Sercu
|
13A |
14 lipca |
Fryburg Bryzgowijski |
46,0 km |
Patrick Sercu
|
13B |
Altkirch – Besançon |
159,5 km |
Jean-Pierre Danguillaume
|
|
15 lipca
|
Dzień przerwy
|
14 |
16 lipca |
Besançon – Thonon-les-Bains |
230,0 km |
Bernard Quilfen
|
15A |
17 lipca |
Thonon-les-Bains – Morzine |
105,0 km |
Paul Wellens
|
15B |
Morzine – Avoriaz |
ITT 14,0 km |
Lucien Van Impe
|
16 |
18 lipca |
Morzine – Chamonix |
121,0 km |
Dietrich Thurau
|
17 |
19 lipca |
Chamonix – L’Alpe d’Huez |
184,5 km |
Hennie Kuiper
|
18 |
20 lipca |
Voiron – Saint-Étienne |
195,5 km |
Joaquim Agostinho
|
19 |
21 lipca |
Saint-Triver – Dijon |
171,5 km |
Gerrie Knetemann
|
20 |
22 lipca |
Dijon |
ITT 50,0 km |
Bernard Thévenet
|
21 |
23 lipca |
Montereau-Fault-Yonne – Wersal |
141,5 km |
Gerrie Knetemann
|
22A |
24 lipca |
Paryż |
ITT 6,0 km |
Dietrich Thurau
|
22B |
Paryż (Champs-Élysées) |
90,7 km |
Alain Meslet
|
Klasyfikacje końcowe
Klasyfikacja młodzieżowa
Klasyfikacja sprinterska
Klasyfikacja drużynowa
Pozycja
|
Drużyna
|
Czas
|
1. |
Raleigh |
347 h 41' 19"
|
2. |
Gan-Mercier |
+13' 29"
|
3. |
KAS |
+20' 45"
|
4. |
Peugeot |
+25' 02"
|
5. |
Teka |
+56' 19"
|
Przypisy
Linki zewnętrzne