Tiffany Zahorski urodziła się w rodzinie Alison i Bohdana (ur. ok. 1952–2010) Zahorskich. Jej ojciec był trenerem łyżwiarskim pracującym na lodowisku Queens Ice Skating w Londynie[1]. Z kolei jej matka Alison pracowała jako analityk biznesowy spółek giełdowych, a od 2007 roku jako nauczyciel języka angielskiego w biznesie na uniwersytecie w Lyonie[2].
Gdy Tiffany miała dwa lata jej rodzina przeniosła się do Cardiff, gdzie uczyła się podstaw jazdy na łyżwach pod okiem ojca Bohdana. W wieku 10 lat przeniosła się do Sheffield, gdzie zaczęła trenować regularnie z profesjonalnymi trenerami. Przez kolejne trzy lata występowała w indywidualnym tańcu na lodzie (ang.Solo Ice Dance) i zdobywała medale w tej konkurencji[3].
W wieku 13 lat przeprowadziła się z matką do Lyonu. Została przyjęta do grupy szkoleniowej Muriel Zazoui i Romaina Haguenauera. W kwietniu 2008 roku została złotą medalistką Francji w indywidualnym tańcu na lodzie w kategorii Novice[3].
Kariera sportowa
Zahorski i Miart na zawodach Junior Grand Prix w Ostrawie
Jej pierwszym partnerem sportowym w parach tanecznych był Paul Fieret, ale para nie zadebiutowała w oficjalnych zawodach[4]. W sezonie 2009/2010 zaczęła reprezentować Francję z kolejnym partnerem, Alexisem Miartem[5]. Wspólnie zadebiutowali na mistrzostwach Europy 2012, gdzie nie zakwalifikowali się do tańca dowolnego[6]. Krótko po tym Zahorski i Miart rozstali się, a Tiffany zaczęła szukać nowego partnera, najpierw we Francji, a potem w innych państwach. W międzyczasie próbowała wrócić do treningów z Miartem, ale po raz kolejny postanowili zakończyć współpracę[5].
Dopiero w kwietniu 2014 roku Tiffany miała pierwsze treningi próbne w Moskwie z australijskim łyżwiarzem figurowym rosyjsko-portugalskiego pochodzenia, Jonathanem Guerreiro. Oficjalnie zostali parą na lodzie w czerwcu 2014 roku i zdecydowali się na reprezentowanie Rosji oraz rozpoczęcie treningów u Aleksandra Żulina. Jednak Francuska Federacja Sportów Lodowych początkowo nie chciała wydać Zahorskiej pozwolenia na reprezentowanie innego kraju. Wsparcie w załatwieniu pozwolenia okazała Rosyjska Federacja Łyżwiarstwa Figurowego, a w międzyczasie Tiffany wystąpiła o rosyjskie obywatelstwo ze względu na fakt, że jej dziadek urodził się w Moskwie. Guerreiro, którego matka Swietłana Liapnina jest Rosjanką, posiadał już rosyjskie obywatelstwo i wspierał Zahorską w nauce języka rosyjskiego[5]. Sam proces oczekiwania na pozwolenie od francuskiej federacji, której Zahorski nie reprezentowała w tamtym czasie już przez ponad półtora roku był skomplikowany i wykluczał parę z rywalizacji nawet w lokalnych, rosyjskich zawodach[7]. Po latach Zahorski i Guerreiro wyznali, że mieli propozycje reprezentowania Azerbejdżanu, Anglii i Australii, ale zdecydowali się na Rosję, gdyż łyżwiarstwo figurowe jest tam dyscypliną na najwyższym poziomie[8].
W sezonie 2014/2015 Zahorski i Guerreiro zadebiutowali piątym miejscem w mistrzostwach Rosji. W kolejnym sezonie, w oczekiwaniu na wydanie przez francuską federację (FFSG) pozwolenia na reprezentowanie Rosji dla Zahorskiej, para nie mogła występować w zawodach w pierwszej części sezonu. Pozwolenie na reprezentowanie Rosji otrzymała w październiku 2015 roku[9]. Ich pierwszym międzynarodowym występem były zawody Santa Claus Cup 2015, gdzie zwyciężyli. Następnie po raz kolejny zajęli piątą lokatę na mistrzostwach Rosji[10].
Sezon 2016/2017 rozpoczęli od trzech medali w zawodach z cyklu Challenger Series. Zdobyli brąz w Memoriale Ondreja Nepeli i Finlandii Trophy oraz srebro w Warsaw Cup. Następnie zajęli piątą lokatę w rosyjskich zawodach z cyklu Grand Prix, Rostelecom Cup 2016 i zakończyli sezon tą samą pozycją w mistrzostwach Rosji po wygraniu Pucharu Rosji[10]. W maju 2017 roku zmienili sztab szkoleniowy i przenieśli się do Swietłany Aleksiejewej oraz Jeleny Kustarowej[11].
Jej pradziadkiem był Eugeniusz Fostowicz-Zahorski (1881–1947), uznany polski szachista i działacz oraz radca prawny w Najwyższej Izbie Kontroli[14], zaś prababką Anna Zahorska, z domu Elzenberg, polska poetka, odznaczona Medalem Niepodległości[15], która zginęła w obozie koncentracyjnym Auschwitz-Birkenau po ciężkim śledztwie na Pawiaku za przynależność do Armii Krajowej[16]. Jej wuj, brat prababki Eugeniusz, walczył w Legionach Piłsudskiego i Armii Hallera, został pośmiertnie odznaczony orderem Virtuti Militari i Krzyżem Niepodległości[14]. Brat jej prapradziadka Gustawa, ojca Anny, Henryk Elzenberg był adwokatem, redaktorem i publicystą zaprzyjaźnionym m.in. z Elizą Orzeszkową. Ze strony rodziny Elzenbergów, jej prababka Anna była także spokrewniona z Bolesławem Leśmianem i Antonim Langem[17]. Rodzina Zahorskich, ród bojarów białoruskich otrzymała od króla polskiego herb Lubicz[18]. Dziadek Tiffany, Jerzy Dominik Zahorski (1917–2005) urodził się w Moskwie, zaś na początku II wojny światowej po przejściu przez sowieckie więzienia i łagry został przerzucony do Anglii, gdzie został lotnikiem RAF-u[16][19]. Po zakończeniu wojny pozostał na emigracji w Anglii. Został odznaczony Medalem Lotniczym[20]. Zginął w wypadku samochodowym podczas pobytu w Polsce, 2 grudnia 2005 roku i został pochowany obok swojego ojca Eugeniusza na cmentarzu Rakowickim w Krakowie[16].
Siostra jej dziadka Jerzego Dominika, Elżbieta Maria Zahorska (1915–1939) została skazana na śmierć za zrywanie niemieckich plakatów propagandowych i rozstrzelana na początku listopada 1939 roku w pierwszej oficjalnej egzekucji wykonanej przez nazistów w Warszawie. Chcąc być dobrze zrozumianą przez jej oprawców, ostatnie słowa „Jeszcze Polska nie zginęła” wykrzyczała po niemiecku. Została uznana za bohaterkę Polski Walczącej i odznaczona Krzyżem Walecznych[21]. Druga siostra jej dziadka, Krystyna Klara Zahorska (1921 – 25 sierpnia 1944) była kolporterką podziemnej prasy ZWZ-AK i zginęła wraz z mężem oraz rocznym synem po trafieniu pociskiem artyleryjskim na podwórku kamienicy na Starym Mieście, podczas bombardowania stolicy w czasie powstania warszawskiego[18][22].
19 czerwca 2013 roku Tiffany otrzymała francuskie obywatelstwo[23], zaś w kwietniu 2016 została obywatelką Rosji[12].