Kompozycja białostockiego rzeźbiarza, Albina Sokołowskiego, na placu Marszałka Józefa Piłsudskiego przed Teatrem Dramatycznym im. Aleksandra Węgierki w Białymstoku
Remont Teatru Dramatycznego został zaplanowany na lata 2021-2023. W ramach inwestycji zostaną wykonane roboty budowlane polegające na przebudowie, rozbudowie, remoncie i dociepleniu zabytkowego budynku teatru przy ul. Elektrycznej 12. Planowana jest także wymiana instalacji wewnętrznych czy zagospodarowanie terenu wokół budynku. Modernizacja obejmie dostosowanie budynku do potrzeb osób z niepełnosprawnościami, a także zamontowanie nowych urządzeń techniki teatralnej[4].
Siedziba teatru
Budynek Teatru Dramatycznego w Białymstoku
Teatr od strony południowej, widziany od ul. Elektrycznej
Teatr położony jest na terenie parku Księcia J. Poniatowskiego przy ul. Elektrycznej 12. Teatr Dramatyczny mieści się w zabytkowym budynku zaprojektowanym przez inżyniera Jarosława Girina[5], wybudowanym w latach 1933–1938 w stylu modernistycznym. Do tej pory zachował się oryginalny rozkład wnętrz teatralnych[6].
Teatr posiada trzy sceny:
Scena Duża – widownia na 496 widzów (parter – 300, balkon – 196)[7],
Scena Kameralna – widownia na 100 widzów,
Scena Foyer – o charakterze kawiarnianym,
Instytucja posiada własne pracownie[8]: krawieckie, modelatorsko-plastyczną, szewską, perukarską (charakteryzatornia), stolarską. Przy Teatrze działa Archiwum Artystyczne.
Pierwotnie gmach miał zostać Domem Ludowym im. J. Piłsudskiego. Jednak przed ukończeniem budowy ludność Białegostoku zadecydowała, aby zmienić profil obiektu. Tak powstał Teatr Miejski im. Józefa Piłsudskiego, który ofiarowano pierwszemu marszałkowi w podziękowaniu za niepodległość Polski.
Zmiany w teatrze po 1940 roku według niektórych historyków zostały źle przyjęte przez część społeczeństwa, które miało widzieć w Teatrze Miejskim im. Józefa Piłsudskiego pomnik patriotyzmu. Wybuch wojny niemiecko-radzieckiej był przyczyną likwidacji teatru. Jednak już we wrześniu 1944 roku powstał Teatr Wojewódzki w Białymstoku (w tym okresie działał jedynie Teatr im. Juliusza Osterwy w Lublinie). Początkowo spektakle odbywały się w budynku obecnego Kina Ton, a od 1948 w obecnym budynku. W 1950 teatr został ponownie upaństwowiony i nadano mu imię Aleksandra Węgierki.
Decyzją marszałka woj. podlaskiego Jarosława Schabieńskiego, 12 maja 2007 Aleksander Węgierko przestał być patronem Teatru Dramatycznego w Białymstoku[9]. Przywrócono pierwotnego patrona, tj. Józefa Piłsudskiego. Nazwa utrzymała się jednak tylko przez pół roku. Podczas listopadowej sesji rady miejskiej, radni Białegostoku ponownie nadali Teatrowi Dramatycznemu imię Aleksandra Węgierki[10].
Niektóre źródła wskazują, że dyrektor Węgierko w okresie okupacji 1939–1941 traktował teatr jako jedno z narzędzi radzieckiej agitacji. Według białoruskiego historyka Jauhiena Siamaszki dyrektor twierdził, że teatr może być najlepszym nośnikiem ideologii komunistycznej do mas pracujących[11].
↑AndrzejA.LechowskiAndrzejA., Różne oblicza teatru 1905-1941, [w:] A.A.Lechowski, K.K.Szczebiot, M.M.Zaniewska, Kilka odsłon teatru białostockiego, s. 61.
.jpg)
