Jest pierwszym głównym mistrzem w historii WWE (dawniej WWWF), który będąc heelem posiadał ten tytuł przez dłuższy czas – dokładnie 296 dni. Dla porównania, heelowie Ivan Koloff i Stan Stasiak posiadali ten tytuł przez okres krótszy, niż jeden miesiąc.
Debiutował jako wrestler 16 stycznia 1970. Najpierw został przyjęty do organizacji wrestlingu Stampede Wrestling przez Stu Harta, który zdecydował się go trenować. Później przeprowadził się do San Francisco, gdzie wymyślił dla siebie pseudonim ringowyBilly Graham na cześć słynnego amerykańskiego ewangelisty, Billy’ego Grahama.
W 1982 Billy Graham przyjął nowy styl (między innymi zgolił włosy) i zaczął rywalizować z nadal będącym głównym mistrzem organizacji World Wrestling Federation (WWF, dawniej World Wide Wrestling Federation) Bobem Backlundem. Graham stoczył z Backlundem pojedynek o tytuł i przegrał. Po walce znokautował przeciwnika i zniszczył jego pas mistrzowski, po czym opuścił organizację[1].
15 lipca 1987 pokonał Boba Backlunda, który już jednak od lat nie był głównym mistrzem. 16 sierpnia w programie telewizyjnym WWF Wrestling Challenge pokonał Barry’ego Horowitza i natychmiast został wyzwany przez Butcha Reeda, który chciał udowodnić, że posiada lepszą budowę ciała. Obaj wzięli udział w zawodach WWF w pozowaniu, w trakcie którego Graham został zaatakowany przez Reeda i jego manageraSlicka.
Wkrótce, w 1987, Graham zaczął mieć poważne problemy zdrowotne spowodowane latami używania sterydów. Jego struktura szkieletowa została częściowo strawiona, szczególnie uszkadzając jego staw biodrowy. Graham usłyszał od lekarzy, że powinien się poddać operacji, ale wrestler odłożył tę decyzję w czasie.
Jesienią 1987 Graham zmierzył się z Butchem Reedem w walce zakończoną dyskwalifikacją po interwencji Slicka i One Man Ganga, którzy zaatakowali Grahama. Zaatakowanemu przybył zaś z pomocą Don Muraco. 16 października Graham pokonał Reeda w stalowej klatce i ponownie 14 listopada w zwykłej walce, która zakończyła się dyskwalifikacją. Potem postanowił poddać się operacji stawu biodrowego, wiedząc, że będzie to koniec jego kariery wrestlera.
W 1988, nie mogąc dłużej walczyć, został manageremDona Muraco. W tym samym roku wystąpił jeszcze w roli komentatora na gali SummerSlam, po czym opuścił organizację[1].
Emerytura
Superstar Billy Graham w 2008 roku
Po zakończeniu kariery wrestlerskiej zaczął prowadzić działalność ewangelistyczną i jako aktywista społeczny działał na rzecz walki z alkoholizmem i narkomanią.
2 stycznia 2002 z powodu choroby wątroby pękły mu cztery żyły, co mogło być dla niego śmiertelne. W ciągu jednego dnia poddał się wielu zabiegom transfuzji krwi. Z powodu braku krążenia groziła mu utrata kończyn. Przez dziesięć dni znajdował się na oddziale intensywnej terapii, gdzie leczono jego krwawienie wewnętrzne. Grahama udało się tymczasowo uratować, jednak potrzebował przeszczepienia wątroby. Operacja została przeprowadzona 18 października w oddziale Mayo Clinic znajdującym się w Phoenix. Dawcą była kobieta, która zmarła tego dnia w wypadku.
Po przyłączeniu Abdullaha the Butchera do WWE Hall of Fame w 2011, Graham krytykował galerię sławy i zażądał zostania usuniętym z niej. Powiedział: To bezwstydna organizacja, skoro wprowadza krwiożercze zwierzę takie jak Abdullah the Butcher do swojej bezwartościowej i żenującej galerii sławy i nie chcę, żeby imię Superstara Billy’ego Grahama było jej częścią. Swój pierścień członka Hall of Fame sprzedał na eBay'u[8].
Keith Elliot Greenberg: WWE legends : Superstar Billy Graham : tangled ropes. Wyd. Pocket Books hardcover ed. New York: Pocket Books, 2006. ISBN 1-4165-0753-1. OCLC60349214. Brak numerów stron w książce
