Od listopada 1918 w służbie zdrowia Wojska Polskiego, do marca 1919 zastępca szefa sanitarnego Dowództwa Okręgu Generalnego „Lublin”, od marca do listopada 1919 szef sanitarny garnizonu Warszawa. Pułkownik lekarz od 1 czerwca 1919. Od listopada 1919 do lutego 1924 zastępca szefa sanitarnego Dowództwa Okręgu Generalnego „Warszawa” / Dowództwa Okręgu Korpusu Nr I w Warszawie. Od lutego 1924 do sierpnia 1926 wykładowca w Wojskowej Szkole Sanitarnej w Warszawie.
Był prezesem zarządu Koła Lekarzy Legionistów[3]. Oprócz działalności służbowej był m.in. wiceprzewodniczącym Rady Naukowej Wychowania Fizycznego i przewodniczącym jej Komisji Lekarskiej (1927–1939), protektorem I Zjazdu Polskich Lekarzy Sportowych w Worochcie (1937), pierwszym Członkiem Honorowym Stowarzyszenia Lekarzy Sportowych. W latach 1931–1945 członek Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego. Na początku czerwca 1935 został wybrany przewodniczącym komisji rewizyjnej Towarzystwa Wiedzy Wojskowej[4].
Po kampanii wrześniowej przedostał się do Francji. Od listopada 1939 do czerwca 1940 w obozie oficerskimCerizay. Od 14 sierpnia 1940 roku przebywał w Stacji Zbornej Oficerów Rothesay. W styczniu 1942 roku został przeniesiony w stan nieczynny. Osiadł w Szkocji. Zmarł 13 sierpnia 1945 roku w Edynburgu. Pochowany na tamtejszym cmentarzu Corstorphine Hill[6].
Generał Rouppert był żonaty z Marią z Jędrzejowskich córką Bolesława (ur. 1891), z którą miał dwóch synów: Stanisława Henryka (1912–1966) i Bolesława Józefa (1920–1944).
↑M.P. z 1924 r. nr 192, poz. 594 „za pełną poświęcenia i z narażeniem życia niesioną pomoc ofiarom wybuchu w Cytadeli warszawskiej w dniu 13 października 1923 r. oraz za ratowanie zagrożonego mienia państwowego”.
.png){kind=small}
