Wykształcenie odebrał w Fettes College w Edynburgu oraz w Magdalene College na Uniwersytecie Cambridge. Na studiach był przewodniczącym Cambridge Union. W 1929 r. bez powodzenia startował w wyborach do Izby Gmin jako kandydat Partii Liberalnej. W 1931 r. opuścił szeregi liberałów i wstąpił do Partii Konserwatywnej. W latach 1932–1940 zasiadał w radzie dystryktu miejskiego Hoylake. Walczył podczas II wojny światowej. Dosłużył się stopnia brygadiera i był zastępcą szefa sztabu 2 Armii.
W 1945 r. został wybrany do Izby Gmin jako reprezentant okręgu Wirral. Po powrocie konserwatystów do władzy w 1951 r. został ministrem stanu w Foreign Office. W latach 1954–1955 był ministrem zaopatrzenia. W 1955 r. został na krótko ministrem obrony, a następnie objął stanowisko ministra spraw zagranicznych. Za jego kadencji doszło do kryzysu sueskiego, który doprowadził w 1957 r. do dymisji rządu Edena. Lloyd pozostał jednak na swoim stanowisku do 1960 r., kiedy to został kanclerzem skarbu.
Lloyd nie poradził sobie z narastającymi problemami ekonomicznymi państwa i utracił stanowisko po „nocy długich noży” w 1962 r. Przez rok zasiadał w tylnych ławach parlamentu. W 1963 r. nowy premier, Alec Douglas-Home, powierzył mu stanowiska Lorda Tajnej Pieczęci i przewodniczącego Izby Gmin. Lloyd utrzymał się na tych stanowiskach do wyborczej porażki konserwatystów w 1964 r. W 1971 r. został speakerem Izby Gmin. Był nim do 1976 r., kiedy to został kreowany parem dożywotnim jako baron Selwyn-Lloyd i zasiadł w Izbie Lordów. Zmarł w 1978 r.
