Wieś o metryce średniowiecznej, po raz pierwszy wymieniana w źródłach w 1337 r. W okresie tym Pomień należał do rodziny von Wedel. Była to wieś z młynem oraz domniemanym grodziskiem zwanym niegdyś Górą Zamkową (Burgwall). W XV wieku wzniesiono we wsi kamienny kościół. Według listu lennego z 1545 r. wieś należała do Wedlów z Ińska. W 1561 r. część majętności należała do Jana Kaspara von Benckendorff, a w 1581 r. pozostała reszta wsi została sprzedana wraz z młynem Georgowi von Benckendorff z Wardynia. W ten sposób ród ten stał się posiadaczem całego Pomienia aż do pocz. XVIII wieku. W czasie wojny trzydziestoletniej wieś została zniszczona, pozostały jedynie dwie zagrody i plebania. W 1696 r. ówczesny właściciel Hans K. von Benckendorff odbudował kościół. W 1712 r. Kaspar von Benckendorff sprzedał wieś Johannowi S. von Kerkow. W k. XVIII w. majątek odziedziczyli von Puttkammerowie z Pęzina. W 1820 r. dobra pomieńskie nabył Hans Kurt von Bornstädt, który przeprowadził wielkie prace melioracyjne. W następnych dziesięcioleciach majątek wielokrotnie zmieniał właścicieli. W 1883 roku folwark należał do fabrykanta Ferdynanda Heinnich, w 1896 do kupca Wilhelma Heck z Berlina i w 1931 r. do Anny Koch z domu Heck (do 1945 r.). Po II wojnie światowej majątek należał do Państwowych Nieruchomości Ziemskich, następnie do lat 70. XX wieku stanowił samodzielne Państwowe Gospodarstwo Rolne. Następnie – po likwidacji, w zasobach Agencji Własności Rolnej Skarbu Państwa. Zabudowania folwarczne (z wyjątkiem owczarni) użytkowane są przez prywatnego dzierżawcę[4].
kaplica cmentarna, na dawnym cmentarzu ewangelickim, z 1852 roku
pałac z połowy XIX wieku, obecnie szkoła, część zespołu pałacowego z połowy XIX wieku, w skład którego wchodzą jeszcze: park i folwark – poza rejestrem.
