Papieska elekcja 19 grudnia 1187 – odbyła się po krótkim pontyfikacie Grzegorza VIII. W jej wyniku papieżem został Klemens III z rzymskiego rodu Scolari.
Lista elektorów
Grzegorz VIII zmarł 17 grudnia 1187 roku w Pizie po zaledwie dwumiesięcznym pontyfikacie. Na podstawie dostępnych danych najbardziej prawdopodobne wydaje się, że Święte Kolegium liczyło wówczas 21 kardynałów, z czego 9 było obecnych w Pizie przy śmierci Grzegorza VIII[1]:
- Paolo Scolari (nominacja kardynalska: 22 września 1179) – kardynał biskup Palestriny; archiprezbiter bazyliki liberiańskiej
- Thibaud de Vermandois OSBCluny (1184) – kardynał biskup Ostia e Velletri
- Laborans de Panormo (22 września 1173) – kardynał prezbiter S. Maria in Trastevere
- Melior OSBVall (16 marca 1185) – kardynał prezbiter Ss. Giovanni e Paolo; kamerling Świętego Kościoła Rzymskiego
- Giacinto Bobone (23 grudnia 1144) – kardynał diakon S. Maria in Cosmedin; protodiakon Świętego Kolegium Kardynałów
- Graziano da Pisa (23 września 1178) – kardynał diakon Ss. Cosma e Damiani
- Ottaviano di Paoli (18 grudnia 1182) – kardynał diakon Ss. Sergio e Bacco
- Pietro Diana (16 marca 1185) – kardynał diakon S. Nicola in Carcere
- Radulf Nigellus (16 marca 1185) – kardynał diakon S. Giorgio in Velabro
Pięciu elektorów było nominatami Lucjusza III, trzech Aleksandra III, a jeden Lucjusza II.
Nieobecni
Jedenastu kardynałów było nieobecnych w Pizie:
Sześciu nieobecnych mianował Lucjusz III, trzech Aleksander III a jednego Adrian IV.
Zmarły w trakcie sediswakancji
- Rolando (16 marca 1185) – kardynał diakon S. Maria in Portico (zmarł 18 grudnia 1187, prawdopodobnie w Weronie)
Wybór Klemensa III
Kardynałowie obecni w Pizie zebrali się dwa dni po śmierci Grzegorza VIII by dokonać wyboru jego następcy. W pierwszym głosowaniu kardynał Thibaud z Ostii został wybrany, ale odmówił[2]. W drugim podejściu 19 grudnia 1187 jednomyślnie wybrano sędziwego rzymskiego kardynała Paolo Scolari. Mimo złego stanu zdrowia przyjął on wybór i przybrał imię Klemens III. 7 stycznia 1188 roku został koronowany w pizańskiej katedrze.
Przypisy
- ↑ Do wniosku takiego prowadzi analiza kontrasygnat bulli papieskich z grudnia 1187 (Jaffé Philipp, Regesta..., s. 528, 535-536), zob. też I. S. Robinson, s. 43 i 87.
- ↑ A. Piazzoni, s. 175
Bibliografia
- Elfriede Kartusch, Das Kardinalskollegium in der Zeit von 1181-1227, Wiedeń 1948
- Ian Stuart Robinson, The Papacy, 1073-1198: Continuity and Innovation, Cambridge 1990
- Ambrogio Piazzoni, Historia wyboru papieży, Wyd. M, Kraków 2003, s. 175
- Werner Maleczek, Papst und Kardinalskolleg von 1191 bis 1216, Wiedeń 1984
- Klaus Ganzer, Die Entwicklung des auswärtigen Kardinalats im hohen Mittelalter, Tybinga 1963
- Johannes M. Brixius, Die Mitglieder des Kardinalkollegiums von 1130-1181, Berlin 1912
Uzupełniające źródła internetowe
XI wiek |
|
---|
XII wiek |
|
---|
XIII wiek |
|
---|
XIV wiek |
|
---|
XV wiek |
|
---|
XVI wiek |
|
---|
XVII wiek |
|
---|
XVIII wiek |
|
---|
XIX wiek |
|
---|
XX wiek |
|
---|
XXI wiek |
|
---|