Międzynarodowa Organizacja Kawy

Międzynarodowa Organizacja Kawy

International Coffee Organization

stan na rok 2017      Państwa eksportujące      Państwa importujące
Język roboczy	angielski, francuski, portugalski, hiszpański
Siedziba	222 Gray’s Inn Road, Londyn, Wielka Brytania
Członkowie	(stan na dzień 30 maja 2020) 43 państwa eksportujące, 6 państw importujących
Dyrektor wykonawczy	José Sette
Utworzenie	27 grudnia 1963
Strona internetowa

Międzynarodowa Organizacja Kawy, MOK (ang. International Coffee Organization, ICO; fr. Organisation Internationale du Café, OIC; hiszp. Organización Internacional del Café) – międzyrządowa organizacja zrzeszająca państwa eksportujące i importujące kawę. Powstała w 1963 dla ułatwienia współpracy międzynarodowej w tej dziedzinie handlu.

Państwa członkowskie reprezentują 99% światowej produkcji kawy i 67% światowej konsumpcji (według niektórych źródeł procent konsumpcji wynosi 83%).

Historia

Międzynarodowa Organizacja Kawy^[1] (MOK^[2], fr. Organisation Internationale du Café, OIC^[3]; hiszp. Organización Internacional del Café^[4]) rozpoczęła swoje działanie 27 grudnia 1963 roku^[5] w Londynie i była efektem podpisanej w 1962 roku Międzynarodowej Umowy w Sprawie Kawy^[2] (International Coffee Agreement – ICA)^[6]. Z początku ustawa ta została podpisana na 5 lat^[7], ale następnie była renegocjowana sześciokrotnie^[8]. Powstanie organizacji motywowane było nadwyżką produkcji i spadającymi cenami kawy pod koniec lat 50.^[9] Celem powstania organizacji było promowanie międzynarodowej konsumpcji kawy oraz poszukiwanie sposobów poprawy jakości, a także obniżenia kosztów jej produkcji^[9], oraz ułatwienie współpracy międzynarodowej w tej dziedzinie handlu^[6][10].

Asystent Sekretarza Stanów Zjednoczonych – Earl Anthony Wayne, ogłaszający ponowną chęć dołączenia Stanów Zjednoczonych do MOK (3 lutego 2005 roku)

Międzynarodowe Umowy w Sprawie Kawy z roku 1962 i z roku 1968

Prace nad pierwszą umową

Prace nad powstaniem organizacji rozpoczęły się wraz z powstaniem International Coffee Study Group^[11], której celem było rozważenie negocjacji międzynarodowej umowy obejmującej zarówno kraje eksportujące, jak i importujące. Rezultatem prac grupy analitycznej były udane negocjacje w siedzibie ONZ w Nowym Jorku, podczas których to udało się podpisać pierwszą Międzynarodową Umowę w Sprawie Kawy^[12] z 1962 roku^[6].

Forma umowy

Umowa została zawarta na 5 lat i była po raz pierwszy renegocjowana w 1968 roku^[6]. Te dwie umowy zawierały postanowienia dotyczące stosowania systemu kwot, w ramach którego dostawy kawy przekraczające wymagania konsumentów zostały wycofane z rynku^[6]. Zainicjowano politykę produkcji i dywersyfikacji w celu ograniczenia nadmiernych dostaw kawy, a także rozpoczęto działania promocyjne w celu zwiększenia konsumpcji^[6].

Funkcjonowanie tych umów pomogło w latach 1963–1972 utrzymać względnie stabilne ceny, a produkcja i konsumpcja stały się bardziej zrównoważone^[6]. Zmiany w strukturze podaży i popytu, powodujące wzrost cen, doprowadziły w 1973 roku do załamania systemu kwot, który spowodował potrzebę ponownego renegocjowania umowy^[6].

Międzynarodowa Umowa w Sprawie Kawy z 1976 roku

Na tle sytuacji rynkowej, radykalnie odmiennej od tej, która panowała podczas negocjacji umów z 1962 roku i 1968 roku powstał pomysł renegocjowania umowy. Finał negocjacji nad ustawą nastąpił w 1975 roku, a ustawa weszła w życie rok później^[6].

Jej celem było wprowadzenie szeregu nowych postanowień, w celu wzmocnienia i poprawy funkcjonowania organizacji, a także utrzymanie wielu postanowień, które okazały się skuteczne podczas poprzednich umów.

Jedną z głównych nowych cech umowy z 1976 roku było to, że zezwalała ona na zawieszanie kwot, jeżeli ceny były zbyt wysokie, i ich ponowne wprowadzenie, jeśli ceny stały się zbyt niskie^[6].

Międzynarodowa Umowa w Sprawie Kawy z 1983 roku

Cechy ekonomiczne umowy z 1983 roku

Nowa umowa zawierała szereg punktów ekonomicznych^[6]:

• system kontyngentów eksportowych, funkcjonujący celu zapewnienia stabilności cen w przedziałach uzgodnionych przez członków eksportujących i importujących na posiedzeniach Międzynarodowej Rady Kawy;
• system kwot działał w taki sposób, że przy ustalaniu indywidualnych kwot, uwzględniano wyniki eksportowe z lat poprzednich oraz zapasy kawy przechowywane przez członków eksportujących;
• każdy eksport kawy przez członka musiał być objęty świadectwem pochodzenia;
• zapasy kawy w każdym państwie członkowskim były corocznie weryfikowane. Weryfikacja odbywała się pod koniec zbiorów;
• rada była zobowiązana do koordynacji polityki produkcyjnej w celu osiągnięcia rozsądnej równowagi między podażą i popytem;
• powstał specjalny fundusz na promocję konsumpcji, finansowany przez członków eksportujących. Kampanie promocyjne prowadzone były w krajach importujących.

Kontyngenty i kontrole obowiązywały do lutego 1986 roku, kiedy to ceny rynkowe przekroczyły punkt początkowy dla ich zawieszenia. Zgodnie z postanowieniami umowy, MOK nadal prowadziła pełny zakres swojej działalności. Po długich negocjacjach kwot, kontrole zostały przywrócone 6 października 1987 roku i obowiązywały do 4 lipca 1989 roku^[6].

Ze względu na rekordowo niskie poziomy cen kawy umowa była kilkukrotnie przedłużana, aż do 1994 roku^[6].

Międzynarodowa Umowa w Sprawie Kawy z 1994 roku

Tym razem delegaci skoncentrowali się na wynegocjowaniu nowej umowy, która nie miała na celu regulowania cen kawy. Proces ten zakończył się pomyślnie negocjacjami w 1994 roku. Umowa weszła w życie 1 października 1994 roku^[6].

MOK rozpoczęła również prowadzenie silnej polityki promocyjnej, np. poprzez koncert Vanessy-Mae, rozpowszechnianie materiałów edukacyjnych, opracowywanie corocznych festiwali kawy oraz poprzez program briefingów dla mediów^[6].

Międzynarodowa Umowa w Sprawie Kawy z 2001 roku

Tekst umowy został formalnie przyjęty przez Radę w dniu 27 września 2000 roku, a sama umowa weszła w życie tymczasowo od 1 października 2001 roku, a ostatecznie 17 maja 2005 roku^[6].

Nowa umowa skupiała się przede wszystkim na poprawie warunków życia i pracy ludności zatrudnionej w sektorze kawy^[6].

Międzynarodowa Umowa w Sprawie Kawy z 2007 roku

Tekst siódmej Międzynarodowej Umowy w Sprawie Kawy został uzgodniony przez 77 członków Międzynarodowej Rady Kawy, zebranych 28 września 2007 roku w Londynie. Rada formalnie przyjęła ją Rezolucją nr 431, ustawa weszła w życie 2 lutego 2011^[6].

Ogólnym celem umowy jest wzmocnienie globalnego sektora kawy i promowanie jego trwałej ekspansji w środowisku rynkowym dla poprawy wszystkich uczestników sektora. Nowe przepisy obejmują^[6]:

• Poszerzenie zakresu badań o zrównoważony rozwój, kawę i zdrowie;
• Jeżeli nie będzie można osiągnąć konsensusu w głosowaniu, przewidziano uproszczoną procedurę głosowania wymagającą 70% głosów każdej kategorii członków;
• Forum Konsultacyjne ds. Finansów w Sektorze Kawy^[12], którego zadaniem jest ułatwianie konsultacji w kwestiach finansowych i zarządzania ryzykiem, ze szczególnym naciskiem na potrzeby małych i średnich producentów;
• Unia Europejska została określona jako jeden członek.

Umowa miała obowiązywać przez dziesięć lat, z możliwością przedłużenia o kolejne osiem lat^[6]. Jej okres obowiązywania ustalono na czas do 1 lutego 2021 roku^[13].

Międzynarodowa Umowa w Sprawie Kawy z 2021 roku

4 kwietnia 2021 roku, podczas 12. posiedzenia grupy roboczej Future of the ICA zaprezentowano projekt nowelizacji Międzynarodowej Umowy w Sprawie Kawy^[14].

Cele MOK

Misją MOK jest wzmocnienie globalnego sektora kawy i promowanie jego trwałej ekspansji w środowisku rynkowym^[10].

Cele organizacji to^[10][15]:

• promowanie międzynarodowej współpracy w sprawach dotyczących kawy;
• stworzenie forum konsultacji międzyrządowych i z sektorem prywatnym w sprawach dotyczących kawy;
• zachęcanie członków do rozwijania sektora kawy w wymiarze gospodarczym, społecznym i ochrony środowiska naturalnego;
• stworzenie forum konsultacji służącego uzgadnianiu kwestii dotyczących warunków strukturalnych na rynkach międzynarodowych oraz długoterminowych tendencji w zakresie produkcji i konsumpcji pozwalających zrównoważyć popyt i podaż oraz uzyskać uczciwe ceny zarówno dla konsumentów, jak i producentów;
• ułatwienie ekspansji i przejrzystości międzynarodowego handlu wszystkimi rodzajami i formami kawy oraz propagowanie znoszenia barier handlowych;
• gromadzenie, rozpowszechnianie i publikowanie informacji ekonomicznych, technicznych i naukowych, danych statystycznych i opracowań, jak również wyników prac badawczo-rozwojowych w sprawach dotyczących kawy;
• promowanie rozwoju konsumpcji i rynków wszystkich rodzajów i form kawy, w tym w krajach produkujących kawę;
• opracowywanie i ocena projektów korzystnych dla członków i światowej gospodarki kawowej oraz pozyskiwanie funduszy na te projekty;
• promowanie jakości kawy w celu wzrostu zadowolenia klientów i uzyskiwania większych korzyści przez producentów;
• zachęcanie członków do opracowania odpowiednich procedur bezpieczeństwa żywności w sektorze kawy;
• promowanie programów szkoleniowych i informacyjnych opracowanych w celu wsparcia transferu technologii mających zastosowanie w sektorze kawy do państw członkowskich;
• zachęcanie członków do opracowywania i realizacji strategii na rzecz zapewnienia wspólnotom lokalnym i małym gospodarstwom rolnym większych korzyści z produkcji kawy, co przyczynić się może do zmniejszenia ubóstwa;
• ułatwienie dostępu do informacji na temat narzędzi i usług finansowych mogących stanowić pomoc dla producentów kawy, w tym dostępu do kredytów i wiedzy na temat zarządzania ryzykiem;
• poprawa jakości kawy, w ramach Coffee Quality-Improvement Programme^[16].

Organy MOK

Organy zarządzające

• Międzynarodowa Rada Kawy^[2] (ang. International Coffee Council) – najwyższy organ organizacji, składa się z przedstawicieli każdego z rządów członkowskich, jej spotkania odbywają się marcu i wrześniu, zatwierdza dokumenty strategiczne^[17].

• Sekretariat – składa się z ekonomistów, statystyków i personelu pomocniczego, jest odpowiedzialny za realizację programu MOK^[17].

• Rada Konsultacyjna Sektora Prywatnego (PSCB)^[12] – składa się z 16 przedstawicieli spośród członków eksportujących i importujących, zajmuje się zrównoważonym rozwojem sektora kawy, a także kwestiami bezpieczeństwa i jakości dostaw^[17].

• Dyrektor wykonawczy^[2] – odpowiada przed Radą za zarządzanie i funkcjonowanie organizacji, a także za wykonywanie założeń porozumień i umów^[17].

Lista dyrektorów wykonawczych MOK

Dyrektorzy wykonawczy od 1963^[6]

#	Zdjęcie	Imię i nazwisko	Od	Do
1.		João Oliveira Santos	1963	luty 1968
2.		Cyril C. Spencer	marzec 1968
3.		Alexandre Fontana Beltrão	kwiecień 1968	wrzesień 1994
4.		Celsius A. Lodder	październik 1994	luty 2002
5.		Néstor Osorio Londoño	marzec 2002	październik 2010
6.		José Dauster Sette	październik 2010	październik 2011
7.		Robério Oliveira Silva	listopad 2011	grudzień 2016
8.		José Dauster Sette	1 maja 2017

Komitety MOK

• Komitet ds. Projektów – przedstawia Radzie zalecenia dotyczące wszystkich kwestii związanych ze składaniem, oceną, zatwierdzaniem i finansowaniem nowych projektów, a także ich wdrażaniem^[17].
• Komitet ds. Promocji i Rozwoju Rynku – przedstawia Radzie zalecenia dotyczące promocji konsumpcji kawy i zagadnień związanych z rozwojem rynku, w tym planów rozwoju rynku i promocji konsumpcji kawy^[17].
• Komitet ds. Finansów i Administracji – przedkłada Radzie zalecenia w sprawach finansowych i administracyjnych, w tym w sprawie zatwierdzenia rocznego budżetu^[17].
• Komitet ds. Statystyki – przedstawia Radzie zalecenia w kwestiach statystycznych, w tym informacje statystyczne dotyczące światowej produkcji, cen, eksportu, importu i reeksportu, dystrybucji i konsumpcji kawy^[17].

Światowa Konferencja Kawy

Światowa Konferencja Kawy^[18] odbywa się co cztery do pięciu lat^[17]. Tytuł oraz temat konferencji ustala Rada. Odbywa się w celu promocji organizacji oraz prezentacji postępów w realizacji założeń^[8]. Konferencja posiada swojego przewodniczącego, nieopłacanego przez MOK^[12].

Forum Konsultacyjne ds. Finansów w Sektorze Kawy

Forum Konsultacyjne ds. Finansów w Sektorze Kawy^[12] ułatwia konsultacje na tematy związane z finansami i zarządzaniem ryzykiem w sektorze kawy, ze szczególnym uwzględnieniem potrzeb małych i średnich producentów oraz lokalnych społeczności w obszarach produkcji kawy^[17].

Siedziba

Budynek, w którym mieści się siedziba Międzynarodowej Organizacji Kawy

Siedziba MOK znajduje się w budynku przy 222 Gray’s Inn Road w Londynie w Wielkiej Brytanii^[19].

Członkostwo w MOK

Państwa członkowskie reprezentują 99% światowej produkcji kawy i 67% światowej konsumpcji^[20] (według niektórych źródeł procent konsumpcji wynosi 83%^[8]).

Zobowiązania członków

1. Członkowie eksportujący przyjmują odpowiedzialność za zapewnienie właściwego wystawiania i wykorzystania świadectw pochodzenia zgodnie z regułami ustalonymi przez Radę^[21];
2. Członkowie importujący zobowiązani są do regularnego dostarczania prawidłowych i dokładnych informacji na temat powrotnego wywozu, w formie i w sposób ustalony przez Radę^[21].

Przywileje członków

Każdy członek wyznacza jednego przedstawiciela do Rady, może także wyznaczyć jednego lub więcej zastępców. Członek może również wyznaczyć, dla swego przedstawiciela lub jego zastępców, jednego lub więcej doradców^[21].

Obecni członkowie

Stan członkowski w lutym 2020 roku wyniósł 49 państw – 43 członków eksportujących i 6 członków importujących^[20]. MOK obejmuje wszystkie państwa wchodzące w skład Unii Europejskiej, dlatego też jest liczona jako jeden członek^[10].

Członkowie eksportujący

• Angola
• Boliwia
• Brazylia
• Burundi
• Kamerun
• Republika Środkowoafrykańska
• Kolumbia
• Kostaryka
• Wybrzeże Kości Słoniowej
• Kuba
• Demokratyczna Republika Konga
• Ekwador
• Salwador
• Etiopia
• Gabon
• Ghana
• Gwatemala
• Honduras
• Indie
• Indonezja
• Jemen
• Kenia
• Liberia
• Madagaskar
• Malawi
• Meksyk
• Nepal
• Nikaragua
• Panama
• Papua-Nowa Gwinea
• Peru
• Filipiny
• Rwanda
• Sierra Leone
• Tanzania
• Tajlandia
• Timor Wschodni
• Togo
• Uganda
• Wenezuela
• Wietnam
• Zambia
• Zimbabwe

Członkowie importujący

• Unia Europejska
• Japonia
• Norwegia
• Rosja
• Szwajcaria
• Tunezja

Byli członkowie

Z członkostwa w MOK zrezygnowały 22 państwa^[22].

Członkowie eksportujący

• Kongo
• Benin
• Dominikana
• Gwinea Równikowa
• Gwinea
• Haiti
• Jamajka
• Nigeria
• Paragwaj
• Sri Lanka
• Trynidad i Tobago

Państwa eksportujące obecnie nieistniejące

• Zair

Członkowie importujący

• Argentyna
• Australia
• Kanada
• Chile
• Cypr
• Fidżi
• Izrael
• Nowa Zelandia
• Turcja
• Singapur
• Stany Zjednoczone

Państwa importujące obecnie nieistniejące

• Federalna Republika Jugosławii
• Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich
• Czechosłowacja

Przypisy

1. Mateusz R.M.R. Chudziak Mateusz R.M.R., Międzynarodowa Organizacja Kawy. Pół wieku instytucji (1963-2012), Wydawnictwo Adam Marszałek, 2014, ISBN 978-83-62942-45-9 . Brak numerów stron w książce
2. Międzynarodowa Organizacja Kawy jako instytucja nadzorująca wykonanie umowy, [w:] Mateusz R.M.R. Chudziak Mateusz R.M.R., Międzynarodowe umowy kawowe Zarys prawnomiędzynarodowych ram światowego sektora kawy, s. 174–178 [dostęp 2020-05-31] .
3. International Coffee Organization – A notre sujet [online], www.ico.org [dostęp 2020-05-30] .
4. International Coffee Organization – Historia [online], www.ico.org [dostęp 2020-05-30] .
5. The International Coffee Organization 1963-2013: 50 Years Serving The World Coffee Community, International Coffee Organization, 2013 . Brak numerów stron w książce
6. International Coffee Organization – History [online], www.ico.org [dostęp 2020-05-28] .
7. United Nations Treaty Collection [online], treaties.un.org [dostęp 2020-05-29]  (ang.).
8. Kilka słów o International Coffee Organization [online], kawa.pl [dostęp 2020-05-29]  (pol.).
9. International Coffee Agreement | Encyclopedia.com [online], www.encyclopedia.com [dostęp 2020-05-29] .
10. International Coffee Organization – Mission [online], www.ico.org [dostęp 2020-05-28] .
11. International Coffee Agreement, 1962: Hearings Before the United States Senate Committee on Foreign Relations, Eighty-Eighth Congress, First Session, on Mar. 12, 1963, „United States Congress Senate Committee on Foreign Relations”, U.S. Government Printing Office, 1963, s. 91 [dostęp 2020-05-31]  (ang.).
12. Międzynarodowa Umowa w Sprawie Kawy [online], Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej, 2007, s. 22–23 .
13. EUR-Lex - 52020PC0583 - EN - EUR-Lex [online], eur-lex.europa.eu [dostęp 2021-04-11] .
14. International Coffee Organization - Working Group on the Future of the ICA (2020/21) [online], www.ico.org [dostęp 2021-04-11] .
15. Międzynarodowa Umowa w Sprawie Kawy [online], Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej, 2007, s. 15 .
16. International Coffee Organization – Documents – Coffee Quality-Improvement Programme – Implementation [online], www.ico.org [dostęp 2020-05-30] .
17. International Coffee Organization – Governance [online], www.ico.org [dostęp 2020-05-31] .
18. WoltersW. Kluwer WoltersW., MIĘDZYNARODOWA ORGANIZACJA KAWY – Rozdział 5 – Międzynarodowa umowa w sprawie kawy. Londyn.2000.09.28. [online], OpenLEX [dostęp 2020-05-31]  (pol.).
19. International Coffee Organization – Getting to the ICO [online], www.ico.org [dostęp 2020-05-31] .
20. International Coffee Organization – Members of the International Coffee Organization [online], www.ico.org [dostęp 2020-05-30] .
21. Międzynarodowa Umowa w Sprawie Kawy, Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej, 2007, s. 17–18 .
22. Membership of International Coffee Agreements 1962, 1968, 1976, 1983, 1994, 2001 AND 2007 [online], www.ico.org [dostęp 2020-05-30] .

Bibliografia

• Mateusz R. Chudziak: Międzynarodowa Organizacja Kawy. Pół wieku instytucji (1963-2012). Polska: Wydawnictwo Adam Marszałek, 2014. ISBN 978-83-62942-45-9. Brak numerów stron w książce

Linki zewnętrzne

• Oficjalna strona Międzynarodowej Organizacji Kawy
• Artykuł dotyczący MOK na portalu kawa.pl
• Międzynarodowa Umowa w Sprawie Kawy z 2007 roku
• Historia MOK

Kontrola autorytatywna (organizacja międzynarodowa):

• VIAF: 124341674
• LCCN: n81028166
• GND: 1022696-5
• SUDOC: 112865321
• J9U: 987007438258105171

Encyklopedie internetowe:

• Britannica: topic/International-Coffee-Organization