Mistrzostwa świata w szybownictwie

Mistrzostwa świata w szybownictwie rozegrane zostały po raz pierwszy w 1937 w Wasserkuppe, Niemcy. Organizacją mistrzostw zajmuje się Międzynarodowa Federacja Lotnicza (FAI).

Ponieważ szybownictwo nie jest obecnie sportem olimpijskim, mistrzostwa świata FAI są najwyższym szczeblem współzawodnictwa w tym sporcie.

Szybownictwo było sportem demonstracyjnym w czasie letnich Igrzysk Olimpijskich w 1936 r. (przelot nad Alpami Hermana Schreibera). W planowanych na 1940 rok Igrzyskach w Helsinkach szybownictwo miało być jedną z konkurencji[a], po wojnie już nie wrócono do tego planu[b].

Mistrzostwa obecnie odbywają się (w większości kategorii) co dwa lata. Ponieważ liczba klas wzrosła, nie jest już praktycznie możliwe rozgrywanie mistrzostw we wszystkich klasach w jednym miejscu i czasie. Obecnie (2012) rozgrywane są mistrzostwa świata:

Zawody (międzynarodowe) w akrobacji szybowcowej organizowane są przez Komisję Akrobatyczną FAI („Commission Internationale de Voltige Aerienne” – CIVA), ta sama komisja organizuje też zawody w akrobacji samolotów silnikowych[1]. Pozostałe (międzynarodowe) zawody organizowane są przez Komisję Szybowcową FAI („International Gliding Commission” – IGC)[2].

Ponieważ najlepsze warunki do lotów występują latem, w przypadku organizacji zawodów na Półkuli Południowej z reguły termin zawodów przesuwa się o około 6 miesięcy.

Inaczej niż w większości sportów, kobiety mogą (i to robią) startować w tych samych konkurencjach co mężczyźni, konkurując z nimi na tych samych zasadach. Organizowane są jednak w niektórych konkurencjach (dodatkowo, osobno i niezależnie) mistrzostwa świata kobiet dla lepszej popularyzacji sportu.

Zawody w różnych klasach mają charakter „czystego” współzawodnictwa pilotów (klasa światowa, ujednolicony sprzęt) lub – w różnych proporcjach – mieszanki współzawodnictwa pilotów i maszyn (np. w klasie otwartej). W klasie światowej wszyscy współzawodnicy startują na monotypie PW-5, z jednakową (wyrównywanie różnic wag pilotów balastem) masą. W klasie np. otwartej zachodzi dodatkowo porównywanie w praktyce najnowszych, bardzo drogich i egzotycznych (nieraz wyprodukowane jedynie pojedyncze egzemplarze, dostosowane na etapie projektowania do indywidualnych potrzeb pilotów[3]) szybowców. W chwili obecnej (2012) w klasie otwartej z punktu widzenia techniki jesteśmy np. świadkami zakwestionowania długoletniego trendu dążenia do maksymalnej rozpiętości skrzydeł (dochodzącej poprzednio do 30 m, co obecnie wydaje się stanowić granicę możliwości technicznych dla tej klasy) – w mistrzostwach w 2012 bardzo dobre wyniki osiągnęli piloci[4] używający najnowszych południowoafrykańskich szybowców JS-1 o rozpiętości „tylko” 21 m. Technika budowy szybowców na potrzeby zawodów stanowi aktualny szczyt osiągnięć w praktycznych konstrukcjach lotniczych mających na celu maksymalną ekonomię lotu – najnowsze konstrukcję samolotów pasażerskich (np. Boeing Dreamliner) używają rozwiązań używanych wcześniej rutynowo w wyczynowych konstrukcjach szybowcowych (jest to prawdopodobnie podobne do użycia rozwiązań powszechnych w konstrukcjach samochodów wyścigowych do „codziennej” motoryzacji).

Do ciekawostek należy zaliczyć fakt, że w mistrzostwach świata w akrobacji szybowcowej w 2012[5] wszyscy piloci używali szybowców polskiej produkcji.

Historia

Lp. Rok Miasto Państwo
1. 1937 Wasserkuppe  III Rzesza
2. 1948 Samedan  Szwajcaria
3. 1950 Örebro  Szwecja
4. 1952 Madryt  Hiszpania
5. 1954 Camphill  Wielka Brytania
6. 1956 Saint Yan  Francja
7. 1958 Leszno  Polska
8. 1960 Kolonia  RFN
9. 1963 Junín  Argentyna
10. 1965 South Cerney  Wielka Brytania
11. 1968 Leszno  Polska
12. 1970 Marfa  Stany Zjednoczone
13. 1972 Vršac  Jugosławia
14. 1974 Waikerie  Australia
15. 1976 Räyskälä  Finlandia
16. 1978 Chateauroux  Francja
17. 1981 Paderborn  RFN
18. 1983 Hobbs  Stany Zjednoczone
19. 1985 Rieti  Włochy
20. 1987 Benalla  Australia
21. 1989 Wiener Neustadt  Austria
22. 1991 Uvalde  Stany Zjednoczone
23. 1993 Borlänge  Szwecja
24. 1995 Omarama  Nowa Zelandia
25. 1997 Saint-Auban  Francja
25. 1997 Inonu  Turcja
26. 1999 Bayreuth  Niemcy
1999 Leszno  Polska
27. 2001 Mafikeng  Południowa Afryka
2001 Gawler  Australia
2001 Lillo  Hiszpania
2002 Musbach  Niemcy
28. 2003 Leszno  Polska
2003 Nitra  Słowacja
2004 Elverum  Norwegia
29. 2006 Eskilstuna  Szwecja
2006 Vinon-sur-Verdon  Francja
30. 2008 Rieti  Włochy
2008 Lüsse  Niemcy
31. 2010 Prievidza  Słowacja
2010 Segedyn  Węgry
32. 2012 Uvalde  Stany Zjednoczone
2012(2013) Adolfo Gonzales Chaves  Argentyna
33. 2014 Räyskälä  Finlandia
2014 Leszno  Polska
34. 2016 Pociunai  Litwa
2016(2017) Benalla  Australia
35. 2018 Ostrów Wielkopolski  Polska
2018 Hosin  Czechy

Zwycięzcy, bez klasyfikacji kobiet, juniorów, Grand Prix i klasy 13,5 m

Rok Klasa otwarta Klasa Standard Klasa Światowa Klasa Club Klasa 15 m Klasa 18 m Szybowce dwumiejscowe Akrobacja
1937 III Rzesza Heini Dittmar
1948 Szwecja Per-Axel Persson
1950 Szwecja Billy Nilsson
1952 Wielka Brytania Philip Wills Hiszpania Luis Juez
Hiszpania Miguel Ara
1954 Francja Gerard Pierre Z.Rain
B.Komac
1956 Stany Zjednoczone Paul MacCready Wielka Brytania Nick Goodhart
Wielka Brytania Frank Foster
1958 Ernst Haase Polska Adam Witek
1960 Argentyna Rodolfo Hossinger Heinz Huth
1963 Polska Edward Makula Heinz Huth
1965 Polska Jan Wróblewski Francja François-Louis Henry
1968 Austria Haro Wodl Stany Zjednoczone Andrew J.Smith
1970 Stany Zjednoczone George Moffat Helmut Riechmann
1972 Szwecja Göran Ax Polska Jan Wróblewski
1974 Stany Zjednoczone George Moffat Helmut Riechmann
1976 Wielka Brytania George Lee Australia Ingo Renner
1978 Wielka Brytania George Lee Holandia Baer Selen Helmut Reichmann
1981 Wielka Brytania George Lee Francja Marc Schroeder Szwecja Göran Ax
1983 Australia Ingo Renner Dania Styg Oye Holandia Kees Musters
1985 Australia Ingo Renner Włochy Leonardo Brigliadori Stany Zjednoczone Doug Jacobs Polska Jerzy Makula
1987 Australia Ingo Renner Finlandia Markku Kuittinen Wielka Brytania Brian Spreckley Polska Jerzy Makula
1989 Francja Jean-Claude Lopitaux Francja Jacques Aboulin Bruno Gantenbrink Polska Jerzy Makula
1991 Polska Janusz Centka Holandia Baer Selen Australia Brad Edwards Polska Jerzy Makula
1993 Polska Janusz Centka Wielka Brytania Andrew Davis Francja Gilbert Gerbaud Polska Jerzy Makula
1995 Nowa Zelandia Ray Lynskey Finlandia Markku Kuittinen Francja Eric Napoleon Rosja Michaił Mamistow
1997 Francja Gerard Lherm Francja Jean-Marc Caillard Francja Frederic Hoyeau Niemcy Werner Meuser Rosja Michaił Mamistow
1999 Niemcy Holger Karow Francja Jean-Marc Caillard Francja Frederic Hoyeau Włochy Giorgio Galetto Polska Jerzy Makula
2001 Południowa Afryka Oscar Goudriaan Francja Laurent Aboulin Francja Olivier Darroze Wielka Brytania Peter Masson Niemcy Werner Meuser Wielka Brytania Stephen Jones Rosja Aleksandr Panfierow
2002 Czechy Tomas Suchanek
2003 Niemcy Holger Karow Wielka Brytania Andrew Davis Polska Sebastian Kawa Polska Sebastian Kawa Nowa Zelandia John Coutts Austria Wolfgang Janowitsch Węgry Ferenc Tóth
2005 Rosja Georgij Kaminski
2006 Niemcy Michael Sommer Wielka Brytania Leigh Wells Francja Christophe Ruch Polska Sebastian Kawa Polska Janusz Centka Wielka Brytania Phil Jones
2007 Rosja Georgij Kaminski
2008 Niemcy Michael Sommer Niemcy Michael Buchthal Francja Laurent Couture Niemcy Matthias Sturm Węgry György Gulyas Francja Olivier Darroze
2009 Rosja Georgij Kaminski
2010 Niemcy Michael Sommer Polska Sebastian Kawa Francja Laurent Couture Niemcy Arndt Hovestadt Włochy Stefano Ghiorzo Polska Zbigniew Nieradka
2011 Polska Jerzy Makula
2012/2013 Francja Laurent Aboulin Polska Sebastian Kawa Argentyna Sebastian Riera Argentyna Santiago Berca Polska Sebastian Kawa Polska Zbigniew Nieradka Polska Maciej Pospieszyński
2014 Niemcy Michael Sommer Belgia Bert Schmelzer Francja Eric Bernard Polska Sebastian Kawa Polska Karol Staryszak Wielka Brytania Stephern Jones
Wielka Brytania Howard Jones
2015
2016/2017 Wielka Brytania Russell A. Cheetham Francja Louis Bouderlique Niemcy Jan Rothhard Polska Sebastian Kawa Francja Killian Walbrou Francja Julien Duboc
Francja Laurent Aboulin
2018 Niemcy Michael Sommer Holandia Sjaak Selen Dania Rasmus Ørskov Polska Sebastian Kawa Austria Wolfgang Janowitsch Polska Christoph Matkowski
Polska Sebastian Kawa

Zestawienie sumaryczne zwycięzców w historii Mistrzostw

  • Najwięcej indywidualnych tytułów mistrzowskich, sumarycznie
Kraj Liczba
tytułów
Niemcy Niemcy
36[6]
Francja Francja
32[6]
Polska Polska
25[6]
Wielka Brytania Wielka Brytania
22[6]
  • Najwięcej tytułów mistrzowskich, indywidualnie
Zawodnik Kraj Liczba
tytułów
Sebastian Kawa Polska Polska
18[7]
Ingo Renner Australia Australia
George Lee Wielka Brytania Wielka Brytania
Helmut Reichmann Niemcy Niemcy
Janusz Centka Polska Polska
Michael Sommer Niemcy Niemcy

(W powyższych zestawieniach nie wzięto pod uwagę mistrzostw w akrobacji szybowcowej.)

  • Krotni mistrzowie akrobacji
Zawodnik Kraj Liczba
tytułów
Jerzy Makula Polska Polska
Georgi Kaminski Rosja Rosja
Michail Mamistow Rosja Rosja

Zobacz też

Uwagi

  1. ↑ Przeprowadzono i rozstrzygnięto konkurs na jednolity typ szybowca do zawodów olimpijskich.
  2. ↑ Wprowadzenie przez FAI zawodów z wykorzystaniem monotypu PW-5 można widzieć jako ponowienie próby organizacji konkurencji na jednolitym sprzęcie, zgodnie z olimpijskimi zasadami.

Przypisy

  1. ↑ Aerobatics. fai.org. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-03)]. Witryna CIVA.
  2. ↑ Gliding. fai.org. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-04-14)].Witryna IGC.
  3. ↑ Historia budowy szybowca Concordia (ang.).
  4. ↑ Witryna mistrzostw świata w szybownictwie 2012, Uwalde, Texas (ang.).
  5. ↑ Wyniki mistrzostw świata w akrobacji szybowcowej 2012 (ang.).
  6. ↑ a b c d Inne. Medale na skrzydłach. [dostęp 2017-08-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-06-06)].
  7. ↑ Sebastian Kawa. Medale na skrzydłach. [dostęp 2024-01-22].
  8. ↑ Ingo Renner. Medale na skrzydłach. [dostęp 2024-01-22].
  9. ↑ George Lee. Medale na skrzydłach. [dostęp 2024-01-22].
  10. ↑ Helmut Reichmann. Medale na skrzydłach. [dostęp 2017-08-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-08-10)].
  11. ↑ Janusz Centka. Medale na skrzydłach. [dostęp 2024-01-22].
  12. ↑ Michael Sommer. Medale na skrzydłach. [dostęp 2024-01-22].
  13. ↑ Jerzu Makula. Medale na skrzydłach. [dostęp 2024-01-22].
  14. ↑ Georgy Kaminskiy. Medale na skrzydłach. [dostęp 2024-01-22].
  15. ↑ Michail Mamistow. Medale na skrzydłach. [dostęp 2017-08-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-03-30)].

Linki zewnętrzne

Strategi Solo vs Squad di Free Fire: Cara Menang Mudah!