Mikołaj Stanisławowicz Talwosz herbu Łabędź (zm. w 1600 roku[1]), marszałek nadworny litewski w 1588 roku, kasztelan trocki w 1596 roku, kasztelan żmudzki w 1570 roku, kasztelan miński w 1566 roku, starosta dyneburski i raduński, dyrektor trockiego sejmiku deputackiego 1598 roku[2], był wyznawcą kalwinizmu[3].
Rodzina pieczętowała się herbem Łabędź. Ojciec Adama, kasztelana żmudzkiego, ostatniego z rodu.
W latach (1566–1570) pełnił urząd kasztelana mińskiego. Podpisał unię lubelską 1569 roku[4]. W latach (1570–1588) był kasztelanem żmudzkim. Urząd marszałka nadwornego litewskiego sprawował od 1588 do 1596 roku. Pod koniec życia otrzymał stanowisko kasztelana trockiego (1596–1598).
Za młodu walczył u boku Romana Sanguszki, Grzegorza Chodkiewicza i Mikołaja Radziwiłła. Będąc pułkownikiem odznaczył się w walkach w Inflantach 1565 roku. Ze swym oddziałem pokonał Szwedów pod Kirempem.
Był zasłużonym dyplomatą. Posłował do Moskwy 1570 roku, uzyskując 3-letni pokój w wojnie z Rosją.
W 1573 roku potwierdził elekcję Henryka III Walezego na króla Polski[5].
Przypisy
- ↑ Karol Żojdź, Stronnictwo Zygmunta III Wazy w Wielkim Księstwie Litewskim w latach 1603-1621, Warszawa 2018, s. 321.
- ↑ Andrzej B. Zakrzewski, Sejmiki Wielkiego Księstwa Litewskiego XVI-XVIII w. – ustrój i funkcjonowanie: sejmik trocki, Warszawa 2000, s. 215.
- ↑ Karol Żojdź, Stronnictwo Zygmunta III Wazy w Wielkim Księstwie Litewskim w latach 1603-1621, Warszawa 2018, s. 320.
- ↑ Skarbiec diplomatów papiezkich, cesarskich, krolewskich, książęcych; uchwał narodowych, postanowień różnych władz i urzędów posługujących do krytycznego wyjaśnienia dziejów Litwy, Rusi Litewskiéj i ościennych im krajów. t. II., Wilno 1862, s. 330.
- ↑ Świętosława Orzelskiego bezkrólewia ksiąg ośmioro 1572-1576, Kraków 1917, s. 149.
Bibliografia
- Kacper Niesiecki, „Herbarz Polski”, (wyd. 1839–1846, Talwosz herbu Łabędź)
- „Encyklopedia ogólna wiedzy ludzkiej” Sobieszczańskiego (tom 11, s. 397)
