Jest wychowankiem duńskiego klubu Slangerup Speedway Klub, w barwach którego w rozgrywkach ligowych zadebiutował w 2010 roku[2]. W latach 2010–2011 zdobywał z nim złoto Drużynowych mistrzostw Danii. W sezonie 2011 zdobył swoje pierwsze medale międzynarodowych zawodów: indywidualne oraz drużynowe wicemistrzostwo świata juniorów.
Od sezonu 2013 oprócz jazdy w Danii startuje również w polskich ligach. Jego pierwszym klubem była Unia Leszno. W Ekstralidze 2013 wystąpił w sześciu meczach leszczyńskiego klubu. Pojechał w dwudziestu wyścigach, a jego średnia biegowa wyniosła 1,000[3]. 24 sierpnia 2013 wywalczył tytuł indywidualnego mistrza Europy juniorów. Został również młodzieżowym indywidualnym mistrzem Danii wygrywając zawody na torze w Randers. 28 czerwca 2014 roku zadebiutował w cyklu Grand Prix jako rezerwowy w Grand Prix Danii w Kopenhadze. Wystąpił w jednym biegu, w którym zastąpił Kennetha Bjerre. Nie zdobył wówczas żadnych punktów[4]. Sezon 2014 był jego drugim i zarazem ostatnim w barwach Unii Leszno. W 2014 zdobył pierwszy w karierze medal indywidualnych mistrzostw świata juniorów – w trzech rundach IMŚJ 2014 zdobył łącznie 33 punkty i zajął trzecie miejsce w końcowej klasyfikacji. Po nieudanym sezonie 2014 (śr. bieg. w Ekstralidze 0,793[3]) w 2015 przeniósł się do pierwszoligowejŻKS Ostrovii. Podobnie jak przed rokiem wywalczył brązowy medal IMŚJ. Drugi raz w karierze zwyciężył w młodzieżowych indywidualnych mistrzostwach Danii[5].
W latach 2016–2017 w polskiej lidze jeździł dla Unii Tarnów. Ponadto w 2017 r. zajął 3. miejsce w lidze duńskiej ze Slangerup Speedway Klub. W 2018 był zawodnikiem Wybrzeża Gdańsk. Razem z Andersem Thomsenem i Mikkelem Bechem tworzył tzw. „duńską mafię” będącą siłą napędową całej drużyny. Michelsen ze średnią biegową 2,340 był 4. najskuteczniejszym zawodnikiem I ligi[6].
Od sezonu 2019 jest zawodnikiem ekstraligowegoMotoru Lublin. W ligowym debiucie zdobył 8 punktów i 2 bonusy (0,3,2,1*,2*), a jego zespół pokonał GKM Grudziądz 49:41[7]. Przez cały sezon był ważną częścią drużyny, po raz pierwszy w karierze przekroczył średnią 2pkt/bieg. Wyniosła ona 2,013, co było 13. najlepszym wynikiem w lidze[3]. Zwieńczeniem roku było zdobycie przez Michelsena tytułu Indywidualnego mistrza Europy 2019 po tym jak w czterech rundach cyklu zdobył łącznie 45 punktów[8].
W związku z kontuzją Martina Smolinskiego i wycofaniem się tego zawodnika z Grand Prix 2020, Michelsen został stałym uczestnikiem cyklu Grand Prix[9]. Na przestrzeni całego sezonu wywalczył w nim 32 punkty w ośmiu rundach, co dało mu 14. miejsce w klasyfikacji końcowej. W Ekstralidze notował zbliżone wyniki do tych, które osiągał rok wcześniej (śr. bieg. 2,000). Nie obronił tytułu indywidualnego mistrza Europy – w IME 2020 zajął czwarte miejsce[10].
W 2021 z Motorem Lublin zajął 2. miejsce w polskiej lidze. ze średnią 2,087 był siódmym najlepszym zawodnikiem ligi[3]. Drugi raz w karierze został Indywidualnym mistrzem Europy[11].
Zwycięstwo w mistrzostwach Europy dała mu przepustkę do Grand Prix 2022. W sezonie 2022 był kapitanem Motoru Lublin[12]. W pierwszym meczu w tej roli zdobył 14 punktów (1,3,1,3,3,3) przeciwko Stali Gorzów Wielkopolski, m.in. trzy razy pokonując Bartosza Zmarzlika, a lubelska drużyna wygrała ten mecz 44:46[13]. 30 kwietnia 2022 pierwszy raz w karierze stanął na podium rundy GP zajmując 3. miejsce w Grand Prix Chorwacji w Goričan[14]. 6 maja w wygranym 58:32 z Unią Leszno meczu 5. kolejki Ekstraligi zdobył płatny komplet punktów (3,3,3,2*,3,3) i po pięciu kolejkach ze średnią 2,345 plasował się na piątym miejscu wśród najskuteczniejszych zawodników rozgrywek.