Mieczysław Borkowski (major)

Mieczysław Borkowski

Data i miejsce urodzenia	23 stycznia 1896 Warszawa
Data i miejsce śmierci	1964 Londyn
Zawód, zajęcie	inżynier
Odznaczenia

Mieczysław Borkowski (ur. 23 stycznia 1896 w Warszawie, zm. w 1964 w Londynie) – polski inżynier lotnictwa, kawaler Orderu Virtuti Militari, major kawalerii rezerwy Wojska Polskiego.

Życiorys

Urodził się 23 stycznia 1896 w Warszawie, ówczesnej stolicy guberni warszawskiej, w rodzinie Marka i Heleny z Koźmińskich (ok. 1870–1952)^[1][2]. Początkowe wykształcenie otrzymał w domu^[3]. Następnie uczył się w Gimnazjum gen. Pawła Chrzanowskiego^[3]. Od klasy siódmej uczęszczał do Gimnazjum Emiliana Konopczyńskiego^[3]. W 1914, po zdaniu matury, wyjechał do Paryża z zamiarem studiowania w Szkole Nauk Politycznych^[3]. W grudniu tego roku wrócił do Warszawy, a w następnym roku wstąpił jako ochotnik do armii rosyjskiej^[3]. W 1916, po ukończeniu Mikołajewskiej Szkoły Kawalerii (ros. Николаевское кавалерийское училище) kontynuował służbę w armii rosyjskiej do 1918^[3]. Następnie wstąpił do I Korpusu Polskiego w Rosji i został przydzielony do 3 pułku ułanów^[3].

11 listopada 1918 został przyjęty do Wojska Polskiego i przydzielony do odtwarzanego 3 pułku ułanów^[4]. W szeregach tego oddziału walczył na wojnie z Ukraińcami, a następnie na wojnie z bolszewikami^[3]. Wyróżnił się 8 marca 1920 pod wsią Unoryca, gdzie szarżował na czele 3. szwadronu na dwie baterie bolszewickie osłanianie przez żołnierzy 510 pułku strzelców i zdobył cztery armaty oraz dwa karabiny maszynowe^[5].

3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu rotmistrza ze starszeństwem od 1 czerwca 1919 i 375. lokatą w korpusie oficerów jazdy (od 1924 – kawalerii)^[6]. W tym samym roku zdał egzamin i został powołany do Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie^[3]. Z dniem 31 października 1923 został zwolniony do rezerwy i przydzielony w rezerwie do macierzystego pułku^{[7][8][9][10]}. Wkrótce po tym wyjechał do Paryża, gdzie ukończył studia w École de Génie-civil i otrzymał dyplom inżyniera lotnictwa^[11]. Do 1931 pracował w Paryżu^[3]. Z powodu ciężkiej choroby wrócił do kraju^[3]. W 1933 pozostawał bez zajęcia^[3]. Mieszkał w Warszawie przy ul. Leszno 67^[12]. W 1934, jako oficer rezerwy pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Królewska Huta i nadal posiadał przydział do 3 pułku ułanów^[13]. Na stopień majora rezerwy został mianowany ze starszeństwem z 19 marca 1939 i 30. lokatą w korpusie oficerów kawalerii^[14].

7 stycznia 1941 został przeniesiony z Centrum Obozu Wyszkolenia do 7 Oddziału Kadrowego Rozpoznawczego, a dwa dni później wyznaczony na stanowisko zastępcy dowódcy tego oddziału^[15][16].

Zmarł w 1964 w Londynie i został pochowany na cmentarzu North Sheen^[17].

Był kawalerem, dzieci nie miał^[18].

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 5043^{[19][12][20][21]}
• Krzyż Walecznych trzykrotnie^[8][10]
• Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921^[8]
• Gwiazda Górnośląska^[8]
• Krzyż Waleczności Armii gen. Bułak-Bałachowicza^[8]
• Medal Zwycięstwa^[22]

Przypisy

1. Kolekcja ↓, s. 1, 4.
2. Cmentarz Stare Powązki: KAMILLA KOŹMIŃSKA, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2023-06-24] .
3. Kolekcja ↓, s. 4.
4. Kolekcja ↓, s. 4, 5.
5. Kolekcja ↓, s. 6.
6. Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 165.
7. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 68 z 27 października 1923, s. 722.
8. Kolekcja ↓, s. 3.
9. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 605, 681, tu błędnie wykazywany jako oficer zawodowy.
10. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 548.
11. Kolekcja ↓, s. 2, 4.
12. Kolekcja ↓, s. 1.
13. Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 118, 588.
14. Rybka i Stepan 2021 ↓, s. 676.
15. Rozkazy dzienne 1941 ↓, s. 17.
16. Historia Oddziału 1941 ↓, s. 20.
17. The Polish Heritage Society UK Ltd. : Honours : Polish Graves in North, West & South London cemeteries and churches. The Polish Heritage Society UK Ltd.. [dostęp 2023-06-25]..
18. Kolekcja ↓, s. 2, stan na dzień 16 maja 1933.
19. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 26 stycznia 1922, s. 12.
20. Dobrzyński 1929 ↓, s. 46.
21. Księga Jazdy Polskiej 1938 ↓, s. 407.
22. Kolekcja ↓, s. 1 foto.

Bibliografia

• Borkowski Mieczysław. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari, sygn. I.482.22-1548 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-06-24].
• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2022-01-19].
• Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
• Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.
• Historia Oddziału Rozpoznawczego 7 Brygady Strzelców, sygn. C.57. [dostęp 2023-06-25].
• Rozkazy dzienne 7 Brygady Kadrowej Strzelców, sygn. R.16. [dostęp 2023-06-25].
• Księga Jazdy Polskiej. Bolesław Wieniawa-Długoszowski (red.) Bronisław Rakowski (red.) Władysław Dziewanowski (red.) Karol Koźmiński (red.) Stanisław Strumph-Wojtkiewicz (red.) Stanisław Ostoja-Chrostowski (red.) Stanisław Haykowski (ilust.). Warszawa: Zakłady Graficzne Instytutu Wydawniczego „Biblioteka Polska”, 1938.
• Bohdan Dobrzyński: Zarys historji wojennej 3-go pułku ułanów. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1929, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.
• Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935–1939. Wyd. 2 poszerzone. Warszawa: Wydawnictwo Tetragon Sp. z o.o., 2021. ISBN 978-83-66687-09-7.