Marianna Sankiewicz-Budzyńska (ur. 26 września1921 w Przerośli[1], zm. 29 maja2018 w Gdańsku[2][3]) – polska inżynier elektronik, wykładowczyni akademicka, organizatorka działalności naukowej i kształcenia.
W 1945 została zatrudniona w Polskim Radiu w Warszawie, a następnie w tym samym roku w Radiu Gdańsk[3]. W 1950 ukończyła studia na Wydziale Elektrycznym Politechniki Gdańskiej, dwa lata później podjęła pracę w Katedrze Urządzeń Radionadawczych na Wydziale Łączności tej uczelni. Wykładała następnie w Katedrze Radiokomunikacji, zorganizowała pracownię elektrofonii[1], a w 1968 doprowadziła do powstania Zakładu Elektrofonii[4]. W 1968 na podstawie pracy Opór ujemny opornościowo-stabilny uzyskała stopień naukowy doktora. Od 1970 pracowała na stanowisku docenta. Przez kilkanaście lat pełniła funkcję prodziekana na Wydziałach Łączności i Elektroniki. W 1981 jako pierwsza kobieta w historii Politechniki Gdańskiej została wybrana na prorektora ds. kształcenia[1].
W pracy naukowej specjalizowała się w zagadnieniach związanych z elektroniką i elektroakustyką. Była członkinią Komitetu Akustyki Polskiej Akademii Nauk[5]. Działała również w Polskim Towarzystwie Akustycznym[6]. W 1992 przeszła na emeryturę[7]. Rok wcześniej organizowała polską sekcję Audio Engineering Society, której została przewodniczącą[8]. W 1995 wybrano ją na wiceprzewodniczącą tego towarzystwa naukowego[4].
W środowiskach studenckich ceniono ją za podejście do procesu kształcenia. W okresie stanu wojennego zaangażowała się w udzielanie pomocy i wsparcia studentom związanym z opozycją[7].
Medal „Zasłużeni w Historii Miasta Gdańska” (2015)[13]
Upamiętnienie
W 2011 opublikowano poświęcone jej wspomnienia wychowanków w publikacji Marianna Sankiewicz: dała nam skrzydła…, wydanej przez Wydawnictwo Politechniki Gdańskiej. W 2019 została patronem audytorium nr 2 na Wydziale Elektroniki, Telekomunikacji i Informatyki Politechniki Gdańskiej[3].