Dzięki modelowi MBR-2 lotnictwo radzieckiej marynarki wojennej, było uzbrojone w łódź latającą pełniącą rolę bombowca i samolotu rozpoznawczego. Pierwszy lot prototypu odbył się w październiku 1932 roku. Próby wykazały, że samolot odznacza się sztywnością konstrukcji, dobrymi osiągami, własnościami pilotażowymi i zadowalająco zachowuje się na wodzie. Model został więc skierowany do produkcji. Około 100 samolotów pierwszej serii MBR-2/M-17 dostarczono wiosną 1934 roku. Posiadały one silniki widlaste M-17 o mocy 373 kW (500 KM). Następnie Beriew opracował typ MBR-2/M-34 ze zmodyfikowanym silnikiem M-34NB. Konstrukcja samolotu została wzmocniona, by można było powiększyć udźwig i prędkość. Zmodyfikowano też ogon, łagodząc kanciasty obrys, pogłębiono kadłub, wprowadzono zakrytą kabinę i ulepszono uzbrojenie obronne. Produkcje około 1200 łodzi kontynuowano do roku 1942. Samoloty te były wykorzystywane jeszcze blisko dziesięć lat po zakończeniu wojny do patrolowania łowisk rybackich.
MBR-2 na znaczku pocztowym ZSRR
Wersje
MBR-2/M-17 – posiadał silnik widlastyMikulin M-17 o mocy 500 KM (wyprodukowano około 100 sztuk)
Prototyp MBR-2, 1932 r. Wersja cywilna MBR-1 MBR-2 MBR-2, 1939 r. MBR-2, 1939 r. Berijew MBR-2M-34 lotnictwa Finlandii Formacja MBR-2 w locie, 1939 r. MBR-2, 1943 r.