Tym razem igrzyskom nie towarzyszyły żadne wielkie imprezy o charakterze gospodarczym, ograniczono także czas ich trwania. Do dyspozycji zawodników i kibiców oddano nowoczesny stadion miejski z bogatym zapleczem i 30 tysiącami miejsc siedzących, a także 100-metrowy basen. Finansową stronę igrzysk w dużym stopniu zabezpieczyła emisja specjalnej loterii, która przyniosła 3 miliony marek zysku. Po raz pierwszy zmagania uczestników poprzedziła uroczystość otwarcia, która przebiegła z zachowaniem zasad ceremoniału olimpijskiego.
W Sztokholmie po raz pierwszy użyto elektronicznych urządzeń pomiarowych, umożliwiających ustalanie czasów biegaczy w dyscyplinach lekkoatletycznych oraz pływackich z dokładnością do 0,1 sekundy, a przy ustalaniu kolejności na mecie pracę sędziów wspomagał fotograf, który wydarzenia na finiszu rejestrował na kliszy.
Do programu włączono pięciobój nowoczesny, którego zasady opracował sam Pierre de Coubertin. W tej rywalizacji uczestniczyć mogli tylko zawodnicy posiadający stopień oficerski, stąd pierwotna nazwa dyscypliny – pięciobój oficerski. Z programu usunięto boks, gdyż w Szwecji ustawowo zabronione było uprawianie tej dyscypliny sportu.
.svg){kind=small}
