W 1955 ukończył studia na Wydziale Filologicznym Uniwersytetu Warszawskiego. W latach 1954–1955 był pracownikiem Zakładu Historii Nauki PAN, od 1956 pracownikiem Instytutu Filozofii i SocjologiiPolskiej Akademii Nauk. Tam doktoryzował się w 1962, habilitował w 1970. W 1976 mianowany profesorem nadzwyczajnym, w 1990 otrzymał tytuł profesora zwyczajnego. W IFiS PAN był pracownikiem Zakładu Historii Filozofii Nowożytnej, w latach 1995-2003 kierownikiem tego Zakładu. Następnie przeszedł na emeryturę.
Był laureatem Nagrody Fundacji na rzecz Nauki Polskiej (2014) za „wyjaśnienie związków kulturowych Europy Środkowej i Zachodniej w monumentalnej edycji korespondencji Andrzeja Dudycza, XVI-wiecznego myśliciela, reformatora religijnego i dyplomaty”, która liczy 7 tomów.