W 1971 ukończył studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie, w 1974 studia podyplomowe na Akademii Ekonomicznej w Krakowie, a w 1976 doktoryzował się na Wydziale Nauk Politycznych Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach (na podstawie pracy doktorskiej zatytułowanej Związek Młodzieży Wiejskiej w województwie krakowskim). Od 1975 do 1981 pracował jako asystent, a następnie adiunkt na Wydziale Nauk Politycznych Uniwersytetu Śląskiego.
W styczniu 1990 został jednym z członków założycieli Socjaldemokracji RP. Od 1997 do 1999 pełnił funkcję sekretarza generalnego tej partii. W 1999 przystąpił do Sojuszu Lewicy Demokratycznej, do 2002 był sekretarzem generalnym również tego ugrupowania. W lutym 2002 został wybrany na wiceprzewodniczącego partii. W 1993, 1997 i 2001 uzyskiwał mandat poselski z ramienia SLD (w 2001 z okręgu tarnowskiego). W Sejmie II kadencji był zastępcą przewodniczącego Komisji Sprawiedliwości, a w Sejmie III kadencji zastępcą przewodniczącego Komisji Samorządu Terytorialnego i Polityki Regionalnej.
W latach 1996–1997 był podsekretarzem stanu w Kancelarii Prezydenta RP, zajmował się sprawami samorządowymi. Kierował kampanią samorządową SLD w trakcie wyborów samorządowych w 1998. 19 października 2001 został ministrem spraw wewnętrznych i administracji w rządzie Leszka Millera. Podał się do dymisji 21 stycznia 2004. 6 marca tego samego roku został przewodniczącym SLD, ale 18 grudnia przegrał wybory na przewodniczącego SLD z Józefem Oleksym.
We wrześniu 2015 prokurator Prokuratury Apelacyjnej w Katowicach przedstawił mu zarzuty przyjęcia korzyści majątkowych w zamian za rzekome obietnice załatwienia umorzenia postępowań skarbowych i zaległości podatkowych. Były minister nie przyznał się do popełnienia tych czynów[3].
Przypisy
↑Piotr Gajdziński: Gierek Człowiek z węgla. Poznań: Wydawnictwo Poznańskie, 2013, s. 354. ISBN 978-83-7177-924-4.
.jpg)
