Kędziornik[4] (Prosthemadera novaeseelandiae) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny miodojadów (Meliphagidae). Endemit Nowej Zelandii, najliczniej występuje na Wyspie Północnej. Nie jest zagrożony.
Systematyka
Jest to jedyny przedstawiciel rodzaju Prosthemadera[4][5]. Wyróżnia się dwa podgatunki P. novaeseelandiae[5][2]:
Podgatunek kermadecensis, opisany z wysp Kermadec, uznany za nieodróżnialny od nominatywnego[2].
Morfologia
Długość ciała około 30 cm. Masa ciała: samce około 125 g, samice około 90 g[6].
Na pierwszy rzut oka ptak wydaje się całkowicie czarny poza małą kępką białych piór na podgardlu i delikatnych białych pasków na szyi. Bliższe przyjrzenie się pozwala dostrzec brązowe pióra na wierzchu skrzydeł oraz kolorowy połysk czarnych piór.
Ekologia i zachowanie
- Biotop
- Lasy liściaste położone poniżej 1500 m n.p.m. Spotykany również w gęstszych zaroślach w pobliżu osad ludzkich.
- Zachowanie
- Samce agresywnie bronią swoich terytoriów. Początkowo próbują przegonić intruza naśladując ludzką mowę, gdy to nie pomoże, atakują swoim ostrym dziobem.
- Głos
- Podobnie jak papugi potrafią naśladować ludzki głos. Ponadto charakterystyczne dla kędziornika są głośne dźwięki przypominające odgłosy dzwonka.
- Rozród
- Okres składania jaj przypada od września do stycznia. Gniazdo, zbudowane przez samicę wysoko na drzewie, to nieporęczna konstrukcja z gałązek i patyków, wyłożona drobnymi trawami. W zniesieniu 2–4 białe lub jasnoróżowe jaja z czerwono-brązowym plamkowaniem. Inkubacją zajmuje się wyłącznie samica przez około 2 tygodnie. Pisklęta są początkowo karmione tylko przez samicę, ale później pomaga jej samiec. Młode są w pełni opierzone i opuszczają gniazdo w wieku około 21 dni[6].
- Pożywienie
- Ich ulubionym pokarmem jest nektar i spadź. W sezonie lęgowym w skład diety wchodzą też bezkręgowce (zwłaszcza owady), a jesienią owoce. Korzystają też z ustawionych w ogrodach poidełek z posłodzoną wodą[6].
Status
IUCN uznaje kędziornika za gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern) nieprzerwanie od 1988 roku. Liczebność populacji szacuje się na 2500–9999 dorosłych osobników. Trend liczebności populacji uznawany jest za spadkowy[3].
Przypisy
Linki zewnętrzne
Endemiczne ptaki Nowej Zelandii
| Gatunki lądowe | |
|---|
| Gatunki morskie | |
|---|
Identyfikatory zewnętrzne:
.jpg)
